Inderdaad. Je geeft a priori je i en j een bereik van 1 tot n, en legt dan een soort van nevenvoorwaarde op dat i strikt kleiner dan n moet zijn. Dus j neemt nooit de waarde 1 aan, en i nooit die van n.
Laat wel duidelijk zijn: die laatste "afgekorte manier" is niet echt iets officieels, maar eerder persoonlijks (van unief tot unief verschillend). Dat is niet erg, omdat normaal wel duidelijk is wat er wordt bedoeld, maar ik wil het wel even aanhalen. Die twee daarvoor genoemde zijn wel vrij universeel aanvaard.
Inderdaad. Nu zie ik eindelijk dat -ie eigenlijk helemaal 't zelfde heeft, en nu snap ik dus ook wat hij daar allemaal schrijft...Nogmaals bedankt voor de uitleg over het sommatieteken.
"The only reason for time is so that everything doesn't happen at once." - Albert Einstein