Ah, je hebt dus zo'n korte adapter en die is al te lang. Dan blijven alleen de Barlow of het oculair met t-draad over.
Oculairprojectie heeft natuurlijk het gebruik van een aantal extra lenzen (in het oculair) als nadeel, ieder stukje glas introduceert toch wat foutjes, mogelijke spiegelingen en lichtverlies, maar belangrijker is mogelijk het volgende:
Zonder oculair en zonder lens op de camera projecteer je dus direct de focus van de spiegel op de cMOS chip van de camera. Meestal is dat geprojecteerde beeld kleiner dan de chip, en de vergroting is derhalve beperkt. Als je een 50 mm camera lens beschouwt als een 1:1 lens (geen vergroting), dan levert jouw 1 meter telescoop een vergroting van pakweg 20 keer of wat minder als niet de hele chip wordt gedekt. Zie bovenste schetsje.
Heel anders wordt dat met oculairprojectie. Het kan goed zijn, dat het geprojecteerde beeld een stuk groter is dan de cMOS chip, en dat er dus een te sterke vergroting uitrolt bij een klein beeldveld. Dat wil je bij het fotograferen van lichtzwakke objecten meestal niet hebben. Zie onderste schetsje.
- projectie 868 keer bekeken
Los hiervan is er dan het zoom aspect van dat oculair. Mooi en handig, maar de precisie die een vast oculair heeft wordt meestal niet gehaald. Ook zo'n redelijk zwaar apparaat als een dlsr aan een verstelbaar oculair schroeven is niet optimaal.
Anderzijds kan je, omdat het een zoom oculair is, mogelijk de vergroting optimaliseren zodat het gehele chipoppervlak wordt gebruikt. Of dat kan, is nu niet te zeggen, dat hangt van de vergroting, de afstand tussen de ooglens van het oculair tot- en de afmetingen van de cMOS chip af.