In superpos brengen

[Geinterleek]

Dag, ik ben een geinteresseerde leek (vandaar mijn forumnaam) en dit is mijn eerste bericht. Ik heb dingen gelezen over QM en QED (boeken van Zeilinger en Feynman) en begrijp vanzelfsprekend (zonder wiskundige achtergrond) weinig van de hele materie. Twee dingen in het bijzonder:

1. in (leken)boeken over QE wordt vaak vanuit een gegeven situatie gedacht. Bijvoorbeeld deeltjes die in superpos zijn. Er wordt nauwelijks beschreven hoe ze in die stand worden gebracht. Ik las dat men het tweespletenexperiment nu ook al doet met Fullerenemoleculen (bestaande uit 430 atomen). Dat zijn gefabriceerde moleculen. Bij dat fabriceren zijn ze waargenomen, zo neem ik aan. En dus is hun golffunctie op dat moment al ingestort (bij het fabriceren). Hoe brengt men ze dan weer in superpositie?

2. een tweede vraag is eigenlijk hetzelfde: Hoe verstrengelt men deeltjes? Ik las ergens dat het in wezen zo is dat alle deeltjes in het universum al zouden zijn verstrengeld omdat zij uit eenzelfde bron - de oerknal - komen. Maar dat leek mij onwaarschijnlijk omdat de term dan geen onderscheidend vermogen meer zou hebben (waarom iets expliciet 'verstrengeld' noemen als alles al verstrengeld is?)

Ik hoop dat ik de vragen op een goede manier heb gesteld en dat ze passen op een forum als dit. Vergeef me mijn onwetendheid en het domme gehalte van mijn vragen...

[JorisL]

1. Het vormen van die fullereen moleculen houdt niet in dat je een waarneming doet zoals in de kwantummechanica bedoeld word. De moleculen (buckyballs) worden gemaakt, maar het is niet zo dat de positie van een individueel molecule wordt gemeten tijdens de productie, men weet in welk volume ze zich bevinden.

Het is pas als er gemeten wordt waar de individuele molecules door de spleten gaan dat deze instorting plaats vind.

Het beschrijven van de superpositie is eigenlijk de algemene toestand. Deze beschrijving wordt gebruikt om het kanskarakter van de metingen te verklaren. Zo hebben bepaalde deeltjes een magnetisch moment, als dat in de x-richting (arbitrair) gemeten wordt en daarna in een andere richting zal er nog steeds superpositie optreden.

Bekijk daar voor het experiment van Stern-Gerlach even. Dat is volgens mij een erg mooi experiment om dat in te zien.

2. Verstrengeling zou je in principe kunnen beschouwen als een gevolg van behoudt. Bijvoorbeeld de totale spin moet in het proces waarin uit een foton 'vervalt' in een elektron-positron paar gelijk blijven.

[Geinterleek]

Dank Joris, ik ga die S-G eens bestuderen...