Gelukkoos schreef: ↑vr 11 okt 2013, 00:45
>Er is in gezond water veel leven. Zowel in koud, als in warm water.
Mijn vraag is of het afsmelten van poolijs (vooral de Noordpool boven Siberië en Canada) meer plaats creëert voor meer leven, en als een kleine buffer dienst doet voor koolstofopslag ?
Jij denkt een stagnatie van de lange termijn koolstofkringloop op te lossen met de korte termijn koolstofkringloop?
Het probleem is dat we koolstof vanuit de lange termijn koolstof kringloop bevrijden (door de winning van fossiele brandstoffen) en die koolstof na verbranding loslaten in de korte termijn koolstofkringloop, en dat het daar blijft rond circuleren (tussen atmosfeer, oceaan en biosfeer) net zo lang tot dat het weer wordt vastgelegd in de lange termijn koolstofkringloop. (sedimenten) Door een ongelijke snelheid tussen onze uitstoot en dat weer vastleggen door de natuur hebben we met een stagnatie te maken.
De biosfeer is een onderdeel van de korte termijn koolstof kringloop. Het houdt wel een hoeveelheid koolstof vast maar door respiratie en andere vormen van biologische afbraak wordt er bijna net zoveel uitgestoten als er door fotosynthese wordt vastgelegd.
Dus dat schiet niet op.
Wat wel koolstof weer vastlegt in de lange termijn koolstofkringloop, (uit de korte termijn koolstofkringloop weghaalt), is bijvoorbeeld als de kalkskelet deeltjes van
Coccolithoforen massaal bezinken in dikke lagen sediment. Denk aan de krijtrotsen langs de Engelse en Franse Kanaal kust. die bijna geheel uit coccolithen zijn opgebouwd. Dat is enorm veel koolstof vanuit de biosfeer die daarin is vastgelegd.
En er is in het verleden dus ook een versnelde koolstofvastlegging geweest bij die "anoxic events". Niet alleen door de mariene extinctie maar vooral omdat de biologische resten in de zuurstofloze omstandigheden niet biologisch werden afgebroken nadat zij bezonken. Daar hebben we de fossiel-rijke zwarte schalies aan overgehouden, en de olie en gasvoorraden daarin die we nu aan het aanspreken zijn.
Het leven (de biosfeer) kan wel een hoeveelheid koolstof voor een bepaalde tijd vast houden, maar door biologische afbraak is er bijna net zoveel uitstoot van CO
2als er door fotosynthese wordt opgenomen.
Een vergroting van de biomassa kan wel een toename zijn wat betreft de hoeveelheid koolstof die daarin voor een bepaalde tijd wordt vastgehouden, maar het is geen tegenwicht voor de antropogene uitstoot door de verbranding van fossiele brandstoffen, zolang er biologische activiteit plaats vindt. (dus ook biologische afbraak)