De vraag is natuurlijk wel wie die aandeelhouders zijn. Als dat bijvoorbeeld een pensioenfonds is dan lijkt me toch sprake van winst maken die ten goede komt aan een flink deel van de maatschappij.
Wel Benn,
- Ik heb het aanvankelijke artikel geschreven vanuit Belgisch perspectief. In België waren de mensen tot voor kort vrij goed gedekt door een ziekteverzekering. Langzaamaan zien we dat de private hospitalisatieverzekering veld windt, en er stemmen opgaan om enkel een basisvoorziening te behouden voor zieken. Dus een ziekteverzorging in klassen, goede voorzieningen voor hen die het zich kunnen veroorloven en “basisvoorzieningen” voor de anderen.
- Belgen rekenden tot voor kort voornamelijk op wettelijke pensioenen. In tegenstelling to het Angelsaksisch systeem bestaat dit pensioen uit bijdragen uit het brutoloon, dat onmiddellijk uitbetaald wordt aan de gepensioneerden. De werkenden zorgen dus voor de gepensioneerden. Je draagt dus niet af voor je eigen pensioen, maar voor het recht om later ook van de bijdragen van de werkenden die je opvolgen, te kunnen genieten. Nu vindt in België een school aan invloed, die een drie “pijlers” pensioen voorstaat. Een (klein, zeer beperkt) wettelijk pensioen, als eerste pijler, de aankoop van eigen huis als tweede pijler, en vrijwillige bijdragen voor een privaat pensioenfonds als derde pijler.
- Het is voor mij duidelijk dat de twee laatste pijlers niet voor iedereen weggelegd zijn, en dat massa’s mensen geen eigen huis zullen hebben, noch kapitaal kunnen vrijmaken voor een privaat pensioenfonds.
- Een ander voorbeeld zijn de studiebeurzen. In België tot voor kort goed geregeld, zodat ook kinderen van arme mensen naar de universiteit konden. Steeds meer gaan stemmen op voor studieleningen, zodat afgestudeerden nog lang zullen moeten betalen om hun studieschuld af te betalen. Ik geloof dat dit in Nederland al deels het geval is (?).
- De verzorgingstaat maakt dus plaats voor de myte van de zelfbewuste, onafhankelijke voor zichzelf zorgende burger, “de VLD (vergelijkbaar met VVD) geeft je vleugels”, luidt hun verkiezingsleuze. Maar in werkelijkheid: Toenemende armoede voor de meest kwetsbare bejaarden en zieken, winst voor de huisjesmelkers, bankiers, hypothekers en verzekeraars. Ruimte voor desinverstering door het internationale kapitaal. Gevolg hoge huisprijzen, grote bankwinsten, lange afbetalingstermijnen voor de gewone mensen in schuldenslavernij, kapitaalvlucht naar belastingsparadijzen. Kortom, de veramerikanisering van de sociale ruimte.
