ontstaan aarde.

[NASE]

Ik ben op zoek naar alternatieve ontstaanstheoriën. Dus niet de alom aanvaarde gravitatie theorie(klopt toch, of niet?), maar andere minder aanvaarde. Nu heb ik al gezocht op het internet maar niets gevonden. Dit komt waarschijnlijk omdat ik geen naam weet voor die andere theoriën. Nu zou ik die aan mijn leerkracht kunnen vragen maar dan moet ik wachten tot maandag en denk hij mss dat ik het niet alleen kan, wat ook niet goed is.

P.S. Ik moet er een werk overmaken, met sites te geven help je mij dus, maar doe je het niet voor mij.

P.P.S. hou u niet in om er een discussie van te maken, altijd interessant. Er is er trouwens nog geen geweest heb ik gemrkt.

[Alberteinstein]

Een alternatief is dat God het heelal schiep

[Phillip]

tjah Nase, de 'Big Bang' theorie is tot nu toe het meeste aanneembare.

uiteraard is het maar theorie.

zelfs de vorsers komen hele dagen rare zaken tegen in het heelal.

blijkbaar heeft men een qaursar ontdekt, waar nergens een sterrenstelsel te bespeuren was

(normaal ligt een qaursar midden in een sterrenstelsel)

ach... dergelijke vragen:"wie zijn we; vanwaar komen we; na onze dood;... en nog zoveel duizende vragen"

ik denk dat onze beste vriend, Alberteinstein iets gezegd heeft, waar vroeg of laat, de wetenschap zich daar bij neer zal leggen.

ik kan ook een vraagje geven hoor aan u, Nase:

"wat was het eerst? kip of ei?"

geef een antwoord en haal de Nobelprijs binnen

[Wouter_Masselink]

Kip en ei discussie kan je hier voortzetten. Dacht zelf dat ik het toch wel duidelijk had geformuleerd, waar blijft m'n Nobelprijs

[NASE]

tjah Nase, de 'Big Bang' theorie is tot nu toe het meeste aanneembare.

Maar het gaat eigenlijk niet over de 'Big Bang' want die heeft alleen maar onrechtstreeks onze aarde gemaakt. Onze aarde is door bepaalde gebeurtenissen die (veel) recenter zijn gemaakt. De gravitatie theorie zegt dat het begon met een paar brokstukken die elkaar aantrokken en samen zijn gebleven. Daarna zijn er steeds maar meer stukken bijgekomen. En is de aarde ontstaan.

Nu dat zoek ik niet want dat is de meest aanvaarde. Ik zoek eerder iets als, een super komeet slaat het een deel van het midden van jupiter en vormt zo aarde en maan. Klopt natuurlijk niet, denk ik, maar het is een theorie.

Zo iets zoek ik. Maar dan wel iets geloofwaardiger.

P.S. De kip, als de def is, beest dat eieren legt.

[Wouter_Masselink]

Probeer je eens te verdiepen in het ontstaan van de maan. Dit hangt direct samen met het onstaan van de aarde. Hier zijn ook een aantal verschillende theoriën over.

[Anonymous]

Is niet alleen de gravitatie die verantwoordelijk is voor het ontstaan van planeten en zon.

Als het alleen de gravitatie zou zijn dan zou het alleen een zon hebben opgeleverd.

Zoektermen:

gaswolk

rotatie van gaswolk

zonnewind

elektromagnetische krachten in gaswolken

verschil in massa in gaswolken (elementen hoeveelheden)

gaswolk temperatuur

Massa verdeling in gaswolk

gaswolk opbouw

Dichtheid gaswolk

Naburige sterren.

Neutrino's van supernova.

Energie afgifte van gaswolk aan omliggende ruimte.

Meer kan ik niet zo verzinnen.

Wat ik belangrijk vindt is de zonnewind:

In mijn ogen vormt de zonnewind een hele lichte tegendruk die de banen stabiel houdt zodat ze niet in de zon storten na verloop van tijd.

Het ontstaan van de aarde is dus terug te voeren op het geheel wat in de gaswolk gebeurde.

Dus theorieen zat lijkt me.

[Anonymous]

Leuke link:

http://www.eddyechternach.nl/artikelen/buren.html

Het gaat niet allemaal over rozen zo te lezen.....

[Brinx]

Wat ik belangrijk vindt is de zonnewind:

In mijn ogen vormt de zonnewind een hele lichte tegendruk die de banen stabiel houdt zodat ze niet in de zon storten na verloop van tijd.

Enrico, gek genoeg is het voor kleine stofdeeltjes precies andersom. Google eens op " Poynting Robertson effect":

http://www.absoluteastronomy.com/encyclope...son_effect1.htm

Voor grotere objecten zoals asteroiden en planeten is het effect van stralingsdruk verwaarloosbaar en speelt het geen rol in de stabiliteit van het zonnestelsel.

Enneh, enrico, zou je je niet eens een keertje registreren jongen?

[Anonymous]

Ik heb een calculatie ondernomen van de zonnewind:

Ik kom uit op een botsing per dag met een massa van ongeveer

3.000.000.000 kg met een snelheid van 1meter per seconde.

Geheel omgerekend naar een begrijpbaar getal.

(ik zit een faktor 2 fout ofzo maar dat maakt weinig uit in het geheel)

De massa van de aarde is:

5.98E24 kg

Uitgaande van een ervaring met een calculatie moet ik het getal wat we hebben vermenigvuldigen met 365*1000.

Dus na 1000 omlopen, is een eeuw is er een stabiliteits effect

van 3E9*365*1000 kg dat botst met 1 meter per seconde.

Niet te veel en niet te weinig...dus stabiliserend.

[Brinx]

Enrico, er klopt geen hout van je berekening!

Volgens:

http://en.wikipedia.org/wiki/Radiation_pressure

is de stralingsdruk van de Zon op de Aarde zo'n 4.6 microPascal. Als we dit vermenigvuldigen met de geprojecteerde oppervlakte van de Aardschijf krijgen we de totale kracht (deze berekening veronderstelt totale absorptie, en aangezien de Aarde een deel van de straling weerkaatst zal de effectieve kracht iets groter zijn - maar zeker minder dan een factor 2):

Pr * A = 4.6e-6 * (6738137)^2 * pi = 6.56e+8 N.

waarin Pr de stralingsdruk in Pascal is (N/m^2) en A het geprojecteerde oppervlak van de Aardschijf, uitgerekend met pi * r^2. De kracht is meer dan 600 miljoen Newton - Een grote kracht, maar in het niet vallend bij de massa van de Aarde. Laten we de versnelling ten gevolge van deze stralingsdruk eens vergelijken met de versnelling ten gevolge van de zwaartekracht (massa van aarde: 5.97e24 kg, gevonden op Google door naar "earth mass" te zoeken).

Versnelling van Aarde t.g.v. stralingsdruk:

a(straling) = F(straling)/M = 6.56e+8 / 5.97e24 = 1.1e-16 m/s^2.

Dus een versnelling van ongeveer een tienduizend-miljardste millimeter per seconde kwadraat. Vrij klein...

Versnelling van Aarde t.g.v. zwaartekracht:

Hier gebruik ik de klassieke formules voor de cirkelbeweging, namelijk a = v^2 / r.

a(zwaartekracht) = ((2 * 1.496e11 * pi)/(3600*24*365.25))^2 / 1.496e11 = 0.0059 m/s^2.

Ook een kleine versnelling, maar altijd nog 53900000000000 (drieenvijftigduizendnegenhonderd miljard) keer zo groot als het effect van de stralingsdruk. Te beweren dat de stralingsdruk voor evenwicht zorgt, lijkt me dan ook niet correct.

Enrico, wanneer ga je je registreren?

[Anonymous]

Een planeetbaan is geen secondewerk.

Ik heb ooit eens een gravitatie-simulatie gedraaid en kwam tot de slotsom dat na stel 50000 rondjes de zaak altijd uit de maat ging.

Het systeem bleef nooit perfecte rondjes draaien maar ging over op ellips banen die na een tijd instorten, het ging als het ware recht op de zon af.

Dus moeten we 1000 rondjes als stabilisatietijd instellen.

Voor een correcte berekening:

Volgens mij moeten we ook de stralingsdruk uitrekenen van de beschenen zijde van de aarde en de onbeschenen zijde.

Ook moeten we de massa-afname van de zon en de massa-toename van de aarde berekenen.

Kleine factoren maar voor de stabiliteit wel van belang lijkt me.

De aarde draait al meer dan 3.8 Miljard jaar.

In deze tijd is de omloopcycli al zo veel keer veranderd....

Met eenvoudige formulen kun je de omloopbaan berekenen, oke, dan is de zonnewind en andere faktoren verwaarloosbaar maar we hebben het over het ontstaan van de aarde en moeten we aanduiden waarom deze aarde nog steeds bestaat na 4 miljard jaren.

Ik registreer me niet omdat ik daarvoor gegronde redenen heb.

[StrangeQuark]

Volgens mij moeten we ook de stralingsdruk uitrekenen van de beschenen zijde van de aarde en de onbeschenen zijde.  

Ook moeten we de massa-afname van de zon en de massa-toename van de aarde berekenen.  

Kleine factoren maar voor de stabiliteit wel van belang lijkt me.

Mijn universitair optica boek. paragraaf 3.3.4 Radiation Pressure and Momentum, pagina 57 bovenaan. (Auteur: Hecht, vierde druk)

The average flux density of electromagnetic energy from the Sun impinging normally on a surface just outside the Earth's atmosphere is about 1400W/m^2. Assuming complete absorption, the resulting pressure would be 4.7 x 10^-6 N/m^2 as compared with, say, atmospheric pressure of about 10^5 N/m^2. The pressure of solar radiation at the Earth is tiny ... it is responsible for a planetewide force of roughly 10 tons.

Dus dat is de totale radiatie druk op een lichaam van 6 x 10^24, dus 1:6x10^20, lijkt mij ernstig verwaarloosbaar. (Een eeuw is trouwens 100 omlopen toch?)

Ik heb ooit eens een gravitatie-simulatie gedraaid en kwam tot de slotsom na stel 50000 rondjes de zaak altijd uit de maat ging

Wat wil je hiermee bewijzen. De aarde is na 50000 jaar nog nooit uit haar baan geraakt toch. Je model is kennelijk foutief. Je gevolgtrekking uit die opmerking begrijp ik niet helemaal, waar je zegt: Dus moeten we 1000 rondjes als stabiliteit instellen. Natuurkundig moet je een model altijd laten instellen, maar waarom dat een gevolg trekking is uit je model snap ik niet.

Je zegt dat we rekening moeten houden met de afname en toename van gewicht of zoiets. Satalieten vallen gewoon om de aarde heen, dat gebeurt ook met de aarde en de zon. Waarom moeten we rekening houden met de marginale afname in energie van de zon en de nog marginalere toename??? van de aarde. De aarde bestaat nog omdat hij om de zon heen valt, misschien is die baan veranderd in de loop der eonen, big deal. Hij bestaat toch nog. Dit is niet relevant volgens mij voor de ideeen voor ontstaans theorieen van de aarde. Al beschrijft de aarde een vierkante baan, dan nog kan hij op diverse manieren ontstaan zijn.

Om weer terug op het topic te gaan.

Hier heb je een link met de visie van de mens op de ontstaansgeschiedenis van de aarde door de eeuwen heen:

http://www.talkorigins.org/faqs/geohist.html

Verschillende stappen die de atmosfeer heeft doorgemaakt, het hangt er van af wat je precies wilt behandelen, maar dit zijn ook geologische stadia die de aarde heeft door gemaakt: http://www.physicalgeography.net/fundamentals/5b.html

En hier vind je wat andere alternatieve ideeen en waarom de theorieen wel of niet goed zijn: http://www.ldolphin.org/Solar.html

En stukje uit de link:

German philosopher Immanuel Kant in 1755 hypothesized the origin of the solar system as beginning with a rotating gaseous nebula out of which condensed globular bodies that became the sun and planets---all revolving in the same direction. (Ref. 2). Essentially the same theory, now called "the nebular hypothesis" was proposed by the French mathematician Laplace in 1796. According to this model the hot rotating gas cloud began to cool and contract, and if this were to happen the law of conservation of angular momentum requires a more rapid rate of rotation. This speed up was supposed to have flung off rings which condensed into the planets.

James Clerk Maxwell and Sir James Jeans refuted the nebular hypothesis a hundred years later by showing that there was insufficient mass in the rings to provide enough gravitational attraction to form planets. Then, astronomer F.R. Moulton of Chicago called to attention the fact that the planets of our solar system carry 99% of the angular momentum of the solar system, while the sun has 99.9% of the total mass. The nebular hypothesis couldn't possibly be correct, else the sun would presently be rotating a hundred times faster than it does now (once every 27 days) in order to conserve and distribute the angular momentum of the system correctly.

Sir James Jeans and Sir Harold Jeffreys then revived a 1749 proposal of Count Buffon known as "the collision hypothesis." A passing star was supposed to have pulled of giant tongues of gaseous matter from the sun. These streamers then presumably broke into small chunks called "planetesimals." But, calculations showed that a passing star would pull off interior gases from the sun as hot as a million degrees Centigrade and these gases would surely disperse into space and not coalesce. Besides, stars are very far apart---the vastness of space makes the close encounters of two stars absurdly rare---in 14 billion years such events would be expected to have happened only once or twice.(Ref. 3).

Misschien kunnen we hier over discussieren.

[Brinx]

Nog wat info over nieuwere theorieen omtrent het ontstaan van het zonnestelsel (ongeveer halverwege de tekst):

http://www.bartleby.com/65/so/solarsys.html

Bij de nieuwere theorie wordt de herverdeling van impulsmoment verklaard doordat het centrale object (wat later de Zon wordt) zijn rotatie-energie gedeeltelijk kwijtraakt aan de omliggende gas- en stofschijf middels getijdenkrachten (net zoals de Aarde steeds langzamer draait door de invloed van de Maan) en turbulentie van de gasschijf (het is mij niet helemaal duidelijk hoe dit laatste proces in zijn werk gaat, maar wellicht is het analoog aan de wrijving die optreedt in de accretieschijf rond een zwart gat, alleen in een rustiger vorm?).

Enrico, het feit dat je simulatie niet stabiel was ligt hoogstwaarschijnlijk aan het type numerieke integratie dat je hebt gebruikt. Voor lange-termijn simulaties van astrodynamische systemen is een symplectische integrator (een waarbij de totale energie van het systeem constant blijft, dit volgt impliciet uit de manier waarop de numerieke integratie wordt gedaan) onontbeerlijk. Zoek eens op 'verlet' of 'leapfrog' integratie voor een eenvoudig te implementeren symplectische integrator. http://www.astro.princeton.edu/~tremaine/s...ol/lecture3.ppt heeft ook een goed voorbeeld.

StrangeQuark, een druk van 4.6 * 10^-6 N/m^2 die voor een totale kracht van 10 ton zorgt op het geprojecteerd frontaal oppervlak van de Aarde? Tenzij er nog wat extra stappen gemaakt worden in die berekening lijkt me dat lastig uit te leggen...

[Anonymous]

Ten eerste wil ik opmerken dat satellietbanen ook niet stabiel zijn.

De satellieten hebben van die stuwmotortjes bij zich om te remmen of om wat meer snelheid te bekomen.

De maan verwijdert van ons af, dus de baan van de maan is niet stabiel.

Toen het systeem zo beetje ontstond, er waren nog meerdere grote brokken die rond de zon draaiden, was het geheel nog instabiel.

Door vele factoren is de zaak gestabiliseerd zodat alles LONG-LIFE werd.

Stabiliteit ontstaat niet in 1 keer maar het gehele systeem moet zich 'richten' met elkaar tot een stabiel systeem.

Omdat de zonnewind niet een constante bries is kan men deze faktor niet zo maar verwaarlozen ook al is hij nietig.

1.000.000.000.000+1=1.000.000.000.001

1.000.000.000.001-1.000.000.000.000=1.

en niet 0.

Als de aarde geen snelheid had ging hij richting zon door de aantrekkingskracht.

Welke kracht houdt hem weg van de zon.

De centrifugaalkracht.

Deze 2 krachten moet men tegen elkaar wegcijferen.

Dan houdt men het verdere krachtenspel over.

Kleinekrachten op lange termijn oefenen dan zeer zeker een kracht uit.

Zo heeft een lichte bries in de lucht invloed op de koers van een zware Jumbo 747.

Niet op de korte afstand maar wel bij een transatlantische vlucht.

Een olietanker in de zee is zwaar en dobbert in een statochastisch systeem.

Kleine invloeden die zich verzuipen in het statochastisch systeem kan men verwaarlozen.

Helaas vind ik dat de aarde niet in een statochastisch systeem dobbert maar in het vacuum van het heelal.

Er is wat statochastisch gedrag: invallende meteorieten, ruimtestof etc.

Maar dit is wel te verwaarlozen op de 1000 jaar.

Bij een perfect ronde baan:

De gravitatiekracht heeft een pijl richting zon en de zonnewind is een krachtpijl van de zon af.

De centrifugaalkracht is ook een pijl die dan (-1*gravitatiekracht)+(-1*zonnewind) is.

Als iemand mij vertelt dat 1Gev+1eV in een reaktie 1.000.000.002eV oplevert dan zeg ik dat hij energie heeft geschapen, dat kan niet, dus bereken de zaak opnieuw.

De natuur gaat echt niet de kracht van de zonnewind verwaarlozen in zijn berekeningen van de planeetbanen, simpelweg omdat de natuur zo niet werkt... hij doet geen mathematische calculaties uitvoeren.

(misschien God... maar dat is geloof en geen natuurkunde)

De natuur doet wat het doet en vraagt niet waarom.

Dat is mijn visie.

Mijn BBC computertje gebruikte 4 integer getallen per deeltje.

2 voor de positie, en 2 voor de snelheden.

De eerste 200 rondjes gingen prima maar meestal ging langzamerhand de baan over in een ellips.

Soms kwam hij weer uit die ellips en ging dan weer 200 rondjes draaien.

Maar langzamerhand kwam het uit op een gigantische ellips die dan instorte.

Ligt aan beginsnelheid en gravitatie.

Was een hele simpele calculatie maar het ging mij meer om het effect van 100 stuks dan van 2 stuks.

En ik voerde de berekening tegelijkertijd uit.

Bij 100 stuks was de calculatie dan 2 per seconden zoiets.