Niets is zeker.

[theoriegeladen]

Om het nog even kort en krachtig te zeggen. De mens praat niet over feiten, maar vanuit feiten.

We praten dus vanuit feiten over feiten.

[Benedict Broere]

Mijn idee was dat Multatuli en ook Socrates wilden doen wankelen en ontregelen, dus die waan van weten of zelfs absoluut weten een zetje geven, in beweging brengen, teneinde een realistischer idee te bewerkstelligen, van wereld en weten van wereld.

En zelf vind ik kennis en weten... Dat varieert nogal. Ik weet bijvoorbeeld zeker dat kilometers diep beneden mij de planeet zeer heet is en de druk zeer hoog. Maar er zijn zovele onderwerpen waarover eindeloze discussie mogelijk zijn, en waar met geen mogelijkheid uit te komen is, of maar zeer moeizaam, of slechts met enkel gewoon meer empirische data.

Verder is het zeer wel mogelijk te denken dat de wereld een solipsistisch fata morgana is, maar interessanter is de vraag waarom wij zoiets denken, en wat er in het algemeen schuil gaat achter allerlei veronderstellingen. Waarnaast het beestje mens natuurlijk allang zou zijn uitgestorven, als het niet al vanaf z'n eerste verschijnen op z'n minst een minimum aan adequaat idee van die werkelijk bestaande wereld heeft gehad. Zozeer als er ook heel wat culturen zijn die zijn onder gegaan bij gebrek aan voldoende adequaat idee van de wereld om hen heen.

En weten is wat mij betreft niet slechts een kwestie van 'je omdraaien en kijken'. Juist omdat brein en psyche zozeer bepalend zijn voor wat er gezegd wordt na het kijken. En trouwens ook zeer bepalend zijn voor waar je naar kijkt.

En geeft twijfel grond van zekerheid? Zekerheid lijkt mij vooral te schuilen in het steeds maar alomtegenwoordige gegeven van die wereld, waarvan ik zeker weet bijvoorbeeld, dat zij gewoon doorgaat met bestaan als ik er niet meer ben, als ik dood ben. Want ik kan mij niet voorstellen dat ik al die wereld maar solipsistisch bij elkaar verzin, zozeer als ik die wereld op vele punten als een volstrekt raadsel ervaar, en ik verder overal een organisatie zie die ikzelf nooit had kunnen bedenken.

[theoriegeladen]

maar interessanter is de vraag waarom wij zoiets denken, en wat er in het algemeen schuil gaat achter allerlei veronderstellingen.

Nu ben ik toch erg benieuwd wat jij vindt dat er in het algemeen achter allerlei veronderstellingen schuilgaat.

En als je daar een beeld van hebt, is het mogelijk dat ik dan precies hetzelfde vind achter die veronderstellingen? Of is zulke kennis alleen beperkt tot een algemeen soort kennis?

[Benedict Broere]

Zie bijvoorbeeld: Andre Klukhuhn, Alle mensen heten Janus.

Zie bijvoorbeeld ook: Norbert Elias, het civilisatieproces.

Men spreekt ook van het moderne autonome subject, dat als nauw verbonden wordt gezien met de Moderne tijd, en dat te verbinden is met een specifieke vorm van mentaliteit en cultuur en manieren van ervaren van werkelijkheid - solipsisme bijvoorbeeld. Het benadrukken van het subject en de ratio, de reductie van natuur tot utilitair en recreatief object, het narcisme van het IK-tijdperk, enzovoort.

En wat er allemaal gedacht wordt op dit gebied, daar kijken wij subjectief gekleurd tegenaan natuurlijk. En dat kan zodanige vormen aannemen dat mensen er totaal niet aan willen, omdat het een relativering betekent van hun subjectief als absoluut waar geachte metafysica.

En je kunt daar weinig aan doen trouwens. Behalve dan proberen een en ander plausibel in beeld te brengen.

Maar heel wat mensen willen bij voorbaat niet eens de moeite nemen om zich er in te verdiepen. Juist omdat ze al zo goed weten hoe het zit met de wereld.

Maar goed, verder onderzoek volgt en is ook gaande, want je ziet steeds weer boeken en artikelen hierover verschijnen. En de geschiedenis was al vol van spreken over Apollinisch en Dyonisisch en Rechnende Denken en Besinnende Denken, enzovoort.

[Kritiek]

Hallo theoriegeladen, ik had eerlijk gezegd verwacht dat dit wel aan zou komen en dat je de verdere uitleg dus niet nodig zou hebben. Daarnaast vind ik je verzoek om bronnen een beetje vreemd. Het gaat er niet om wie wat gezegd heeft, maar wat er gezegd is. Bronvermelding kan nuttig zijn zodat mensen meer informatie kunnen verzamelen, maar niet als autoriteit.

Nu goed, ik zal een korte uiteenzetting van mijn beknopte uitspraak geven.

Dan kan ik toch ook jou betwijfelen en jij mij? Maar wat schiet ik ermee op alles en iedereen te betwijfelen? Twijfel is slechts een rationele kennisbron en heeft als kennisbron dezelfde beperkingen als een empirische. Er kan dus bv net zo goed compartimentalisatie plaatsvinden.

De compartimentalisatie treedt op bij een regelbasis: gedachte-objecten. Niet door het denken an sich. Het be-twijfelen van gedachte-objecten is iets anders dan het gedachte-object twijfel. Dat is wat ik be-doel met de verwarring tussen categorische twijfel en twijfel als 'doel'. Twijfel als 'doel' levert de extreme vorm van de error-theory op terwijl twijfel als methode een openstaan voor nieuwe ge-dachten bewerkstelligd. Dat laat de weg open voor een bepaling of het onbepaald laten van hetgeen waarover ge-dacht wordt.

Twijfel als 'doel' is teleologisch omdat het uitgaat van een vooraf bepaald waarheidsbeeld: de regelbasis. In dit geval: twijfel. Omdat die twijfel als 'waar' gezien wordt moeten redenaties hieraan voldoen. Daarmee is het een regelbasis voor andere uitspraken die be-oordeeld moeten worden op 'waar' of 'niet waar'. Deze regelbasis is verder niet onderbouwd, wat redenaties die zich hierop beroepen petitio principiis maakt en zelf hypothetisch omdat het enkel waarschijnlijk zo is en niet noodzakelijk waar. Vanwege het feit dat conclusies gebaseerd op deze regelbasis petitio principiis zijn verwerpt deze redenatie zichzelf. Niets kan immers beoordeeld worden op voorgaande oordelen. Waar het om gaat is te oordelen over wat er nu plaatsvindt.

Is het niet andersom? Dat de innerlijke samenhang noodzakelijk is, maar dat buiten die samenhang niets noodzakelijk is?

Dat lijtk maar zo. Het systeem verwerpt zichzelf omdat het continu teruggrijpt op eerdere oordelen (ervaring), waardoor uiteindelijk een aanname bewezen wordt, tenzij men opeens naar het rationalisme grijpt (maar dat zou dus een ander systeem zijn). Binnen het empirische systeem bestaat dus geen noodzakelijkheid, maar lijkt het alleen te bestaan omdat het gemotiveerd wordt middels ervaring. Binnen het empirische systeem bestaan dus waarschijnlijkheid en niets anders. Buiten de samenhang van het empirische systeem bestaat echter wel degelijk noodzakelijkheid, zoals de transcendentale methode bewijst.

Het is in ieder geval zo dat een redenatie kan kloppen, terwijl de conclusie niet klopt. Dit vindt plaats wanneer een incorrect gedachte-object gebruikt wordt. Ook kan een conclusie kloppen terwijl de redenatie niet klopt. Het gedachte-object van de conclusie klopt dan, maar wanneer de redenatie ook bekeken wordt blijkt het totaal niet te kloppen. Conclusies kennen twee delen: de redenatie en het gedachte-object. Daardoor kan ingezien worden dat de empiristische methode waarschijnlijkheid (disjunctief), de rationalistische methode mogelijkheid (hypothetisch) en de trancendentaal idealistische noodzakelijkheid (categorisch) aangeeft.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

[Benedict Broere]

Het transcendentaal idealisme is nog maar beperkt onderbouwd door wetenschappelijk onderzoek, waarnaast wetenschap een synergie lijkt van ratio, intuitie, fantasie, volharding en experimenteerlust. 'Niets is zeker', 'ik lieg altijd', 'deze zin is onzin', allemaal speelgoed voor de mind. Met ondertussen de wereld daarbuiten, meer werkelijk dan wij ook maar bij benadering kunnen raden.

[theoriegeladen]

Daarnaast vind ik je verzoek om bronnen een beetje vreemd. Het gaat er niet om wie wat gezegd heeft, maar wat er gezegd is. Bronvermelding kan nuttig zijn zodat mensen meer informatie kunnen verzamelen, maar niet als autoriteit.

Je hebt mij hier anders begrepen. Met bronnen van kennis verwijs ik naar de oorsprong van kennis, de kennis an-sich zeg maar. Kenmerk van deze bronnen is dat zij de vorm van haar kennis bepalen. Grofweg kan je twee bronnen onderscheiden, namelijk de empirische bron en de rationele bron welke respectievelijk rationele en empirische kennis opleveren. http://nl.wikipedia.org/wiki/Kennistheorie

Nu het volgende. Het leuk om je gedachtes en uitwerkingen te lezen, maar het zou fijn zijn dat als je een ander erop wijst dat hij een bepaalde denkvorm heeft je ook aangeeft hoe en waarom je tot die zienswijze bent gekomen.

Voordat ik verder wil gaan hoor ik graag van je waarom je van vindt dat ik het categorische twijfelen verwar met twijfel als doel en waarom mijn denken teleologisch is.

[Kritiek]

Het transcendentaal idealisme is nog maar beperkt onderbouwd door wetenschappelijk onderzoek, waarnaast wetenschap een synergie lijkt van ratio, intuitie, fantasie, volharding en experimenteerlust. 'Niets is zeker', 'ik lieg altijd', 'deze zin is onzin', allemaal speelgoed voor de mind. Met ondertussen de wereld daarbuiten, meer werkelijk dan wij ook maar bij benadering kunnen raden.

De wetenschappelijke methode KAN niets bewijzen, alleen motiveren, waarschijnlijk maken. Daarom kan de mainstream wetenschap niets bewijzen. Er zijn echter wel degelijk bepaalde zaken bewezen. Ben je bekend met quantum mechanica?

[Benedict Broere]

Ik bedoelde maar te zeggen dat ver voorbj dat transcendentaal idealisme en rationalisme en puur empirisme, die mathematisch-empirische trial en error onderzoek- en experimenteer-praktijk het beste is dat we hebben, en de rest is nog meer tasten in het duister. Waarnaast ik loepzuivere bewijzen eigenlijk alleen maar ken van de wiskunde.

[theoriegeladen]

Zie bijvoorbeeld: Andre Klukhuhn, Alle mensen heten Janus.

Zie bijvoorbeeld ook: Norbert Elias, het civilisatieproces.

Vind ik daar wat jij vindt dat er in het algemeen achter allerlei veronderstellingen schuilgaat?

Kom op zeg. Zeg mij nu eens wat er achter allerlei veronderstellingen schuilgaat?

Of geldt nu voor jou ook een beetje dit:

Maar heel wat mensen willen bij voorbaat niet eens de moeite nemen om zich er in te verdiepen.

Als je geen zin hebt of het niet weet dan hoef je niet te reageren, maar ik ben er wel benieuwd naar. Benieuwder dan naar de zoveelste gedachtenconstructie van iemand die:

al zo goed weten hoe het zit met de wereld.

En je kunt daar weinig aan doen trouwens.

Tja je kan een beetje doorvragen en kijken wat er achter dat dunne laagje wereldwijsheid zit. Beetje zoals ik nu bij jou vraag naar wat er achter allerlei veronderstellingen schuilgaat. En misschien geef je aan met:

Men spreekt ook van het moderne autonome subject, dat als nauw verbonden wordt gezien met de Moderne tijd, en dat te verbinden is met een specifieke vorm van mentaliteit en cultuur en manieren van ervaren van werkelijkheid - solipsisme bijvoorbeeld. Het benadrukken van het subject en de ratio, de reductie van natuur tot utilitair en recreatief object, het narcisme van het IK-tijdperk, enzovoort.

wat er achter allerlei veronderstellingen schuilgaat, maar kan het mijn honger naar kennis niet stillen of begrijp ik het gewoon niet. Misschien is het ook wel mijn verlangen om achter alles meer te verwachten dan er in werkelijkheid is. Of misschien is het tijd dat ik zelf een gedachte geef waarvan ik denk dat zij schuilgaat achter allerlei veronderstellingen. En dan kom ik opeens ook bij een socrates uit die met zijn onwetendheid aangeeft dat er zaken zijn die wij niet kunnen weten. Waaraan ik dan wil toevoegen dat altijd de intentie (het "ik weet"van "ik weet dat ik niet weet" zal blijven die onoversteekbare brug van de kennis te willen oversteken. Maar het is een beetje zoals Zeno's paradox al aangeeft, door iedere keer de helft van de resterende afstand af te leggen, kan je nooit je doel bereiken, transcedeert als het ware.

[theoriegeladen]

De wetenschappelijke methode KAN niets bewijzen

Tuurlijk wel. Alleen niet met de zekerheid die je binnen je eigen subjectiviteit zo goed kent. Wetenschappelijke bewijzen zijn altijd onder voorbehoud, maar gaan verder dan het antwoord op een open vraag.

[Mifen]

Ik denk dat je niets zeker kunt weten. bijvoorbeeld: iemand kijkt TV en zegt ik weet zeker dat die TV aanstaat. maar eigenlijk kun je dat niet zeker weten want misschien verbeeld je je wel. Die kans is dan wel erg klein dat je je verbeeld, misschien is die kans maar 0.000000001% maar de kans bestaat dan toch dat je je verbeeld, en je weet dus niet zeker of de TV aanstaat.

Wat denken jullie hier over?

wat is dan weten ?

weet je wat weten is ? misschien zeg jij : ja, ik weet, maar wat is weet en weten??

als je niet zeker bent dat je TV kijkt, waarom zou je niet in eerste instantie twijfelen aan kijken en TV zelf. Weet je wat TV is, zeker? weet je wat kijken is, zeker? weet je dan wat tv kijken is, zeker?

niets is zeker

wat is niets? zeker?

wat is zeker? zeker?

je filosofeert graag volgens mij

[Benedict Broere]

Theoriegeladen,

Datgene waar ik naar verwijs heeft te maken met het onderzoek dat Roger Sperry heeft verricht en waarvoor hij in 1981 de Nobelprijs heeft gekregen. Dat onderzoek heeft aanleiding gegeven tot zeer veel artikelen en boeken over de samenhang tussen mentaliteit en cultuur en wereldbeeld. En het Alle mensen heten Janus van Klukhuhn is daarvan een recent voorbeeld.

Mijn indruk is dat als mensen vermoeden dat dit onderzoek een relativering betekent van hun persoonlijke metafysica, dat zij dan dit onderzoek negeren. En dit is ook niet zo verwonderlijk als blijkbaar hun mentaliteit neigt naar een bepaalde metafysica.

[Kritiek]

Ik bedoelde maar te zeggen dat ver voorbj dat transcendentaal idealisme en rationalisme en puur empirisme, die mathematisch-empirische trial en error onderzoek- en experimenteer-praktijk het beste is dat we hebben, en de rest is nog meer tasten in het duister. Waarnaast ik loepzuivere bewijzen eigenlijk alleen maar ken van de wiskunde.

De wiskunde is een middel om datgene wat we kennen om te zetten in subjectieve eenheden. Terwijl het mechanisme voor ieder wezen wat de werkelijkheid begrijpt in een kader van ruimte en tijd hetzelfde zal zijn is dit niet het geval voor de reken eenheden. Die zijn subjectief. De gebruikte methoden zijn ook subjectief. Het enige wat niet subjectief is in de wiskunde is de wijze waarop deze eenheden en methoden zich tot elkaar verhouden. Vandaar dat de enige overgeleverde wiskunde meetkundig was. De combinatie van subjectieve waarnemingen omgezet middels de objectieve meetkundige verbanden is een uiting van het transcendentaal idealisme.

Tuurlijk wel. Alleen niet met de zekerheid die je binnen je eigen subjectiviteit zo goed kent. Wetenschappelijke bewijzen zijn altijd onder voorbehoud, maar gaan verder dan het antwoord op een open vraag.

Nee, die dingen zijn zonder zekerheid. De subjectieve zekerheid is namelijk niet zeker, maar slechts waarschijnlijk en daarmee hypothetisch. Noodzakelijkheid is waar, maar hoeft niet volledig waar te zijn. Sowieso neemt het een bepaalde standplaats in. Ken je de onderscheiden waar ik het over heb heoriegeladen?

[Benedict Broere]

Kritiek, je lijkt nogal betoverd door Kant. Maar die mooie transendentale matrijs in ons hoofd vindt weinig ondersteuning in psychologisch onderzoek. En verder lijken meetkundige vormen en rekeneenheden en operaties en relaties en ideeen betreffende ruimte en tijd enzovoort, allemaal 'vindingen' die de mens zich zo in de loop der tijd bedacht en verder ontwikkeld heeft.

En natuurlijk kunnen mensen subjectief heel erg zeker zijn van iets. Men is er van overtuigd. Men weet het zeker. Ga maar eens praten met een Jehova's Getuige. Men kan er zelfs zo zeker van zijn, dat men gaat denken dat ze noodzakelijk waar zijn. Zie alweer Kant.