Moderator: physicalattraction
Speciale relativiteitstheorie en kwantummechanica zijn prima compatibel, heb je al gehoord van kwantumveldtheorie? Zwaartekracht speelt hier geen rol...
ghrasp schreef:Kotje je zegt twee dingen tegelijk :
Je zegt dat de deeltjes zich op n afstand bevinden van zoveel lichtjaar en tegelijk houdt je een waarschijnlijkheidsfunktie aan mbt tot waar de deeltjes zich bevinden. Vraag is dan, hoe weet je wat de onderlinge afstand is want die stel je niet met dezelfde waarschijnlijkheid ? De mogelijkheid dat de deeltjes elkaar ontmoetten bestaat niet meer als jij met zekerheid de afstand weet of stelt of determineert (hoe je dat ook zou willen doen). Je determineert de afstand immers niet los van de posities. Die determinatie gaat niet samen met - tegelijk - een kansberekening.
Ik hoop dat er een experiment bestaat dat op een bepaald moment de afstand van de 2 deeltjes bepaalt.
Dat hoop ik ook voor je want je stelt zelf de afstand tussen de twee atomen op vier lichtjaar, kennelijk weet je dat (daar ga ik vanuit, je stelt het) en heb je het zelf vastgesteld, je vraag begint met die vaststelling en dus kennis.
Dat lijkt me niet verstandig als het gaat over een algemeen aanvaarde wetenschappelijk verworvenheid.Laat ons dit onbeslist laten.
De ruimtetijdgeometrie in speciale relativiteit is een vaste achtergrond, en moet niet als variabel beschouwd worden. Dat is precies hetzelfde als in klassieke mechanica (daar zou je ruimtetijd ook als glad, zowel klassiek als in kwantummechanica). De ruimtetijd is enkel in algemene relativiteit variabel, enkel in kwantum algemene relativiteit is 'de ruimtetijd een woelige zee' (alhoewel dat een formulering is die meer geschikt is in romans dan in een wetenschappelijk discours). In een kwantumtheorie is er een onzekerheid op de positie in de faseruimte. Bijvoorbeeld voor een 1D systeem zijn er fluctuaties op x en op p, geen fluctuaties van de ruimtetijd. Voor een kwantumveld zijn er fluctuaties opMaar een theorie die de ruimtetijd als smooth ziet (s.r.t.) en één die de ruimtetijd op microniveau als een zeer woelige zee ziet(kwantum mechanica) vind ik zeer eigenaardig. Ik twijfel erg aan hun compabiliteit .
Dit zijn toch erg weinig doordachte suggesties. Voor een start van de moeilijkheden: zie boven, het gaat over andere variabelen. Voor een conceptueel antwoord (maar ik ben niet van plan daar lang verder over te discussieren): klassieke mechanica is een limiet van SRT of van ART, schrijven we dan ook "dus..."?Trouwens de A.R.T. is niet compatibel met de Q.M. en de A.R.T. gaat over in de S.R.T. als zwaartekracht 0 is dus...
Nooit van gehoord. Zelf googlen geeft niets op dit gebied. Ik weet nog bv. dat in een zwart gat(klein en grote zwarte kracht) zowel de Q.M. en A.R.T. nodig zijn maar ze samen onnozele resultaten geven zoals waarschijkheden groter dan 1.kwantum algemene relativiteit is 'de ruimtetijd een woelige zee
bron: wikiThere do exist quantum theories which incorporate special relativity
bron: Relativisic Quantum Mechanics and Field Theory, F. GrossThis book will discuss how nonrelativistic mechanics can be extended to describe:
- relativistic systems and
- systems in which particles can be created and annihilated
bron: Quantum Theory of Fields, vol 1, S. WeinbergThe point of view of this book is that quantum field theory is the way it is because it is the only way to reconcile the principles of quantum mechanics with those of special relativity
bron: yahoo boardQuantum Field Theory - the successor of QM that takes into account Special Relativity but can't handle GR
Uit "The Fabric of the Cosmos" van Brian Greene citeer ik op blz 546 het volgende:Greene beweert nergens dat SRT niet met kwantummechanica verenigbaar is. Ik vroeg naar letterlijke citaten precies omdat ik al vermoedde dat je anders 'naar ik meen'-bijzinnen zou maken.
