[Grieks] tweeklank epsilon-upsilon

[AmatorLatinae]

Dank voor de interessante feedback! Waarschijnlijk een klein tikfoutje in de griekse zin: ?????????, moet dat niet zijn: ?????????? ?

P.S.: mijn systeem lijkt een probleem te hebben met griekse lettertekens. Tikfoutje: de rho ontbreekt?

Ik volg je transcriptie behalve "polúútropon" tenzij de "úú" ook een tikfoutje is. De "u" psilon is toch zeker een "korte" "u"? Of heeft u iets anders gevonden?

(Terloops: ik telefoneerde ooit naar een kennis in Pireaus om te weten wat in een tekst stond die ik van een griekse scheepskapitein gekregen had. Ik las echt voor wat in de tekst stond, maar mijn griekse kennis verstond er geen "iota" van. En dat lag niet aan zijn kennis van het (moderne) Grieks.)

Zelfs scholieren kunnen tikfouten maken tegenwoordig... *gaat zometeen bewerken*

De Griekse upsilon kan op twee manieren uitgesproken worden, als u en als uu. De uu had echter de voorkeur.

Dit ziet men in het Latijn, want de y werd in het Latijn uitgesproken als uu.

Dat weten we doordat het Latijn flink wat woorden uit het Grieks had overgenomen, zoals xystus, die in het Grieks dan als ξυστος geschreven werden, met soms een inscriptiefout: ξυυστος. De y werd in de vertaling naar het Grieks vervangen door een upsilon. Dit geeft aan dat de y werd uitgesproken als een upsilon, uu dus.

[Roland Ronceval]

... De Griekse upsilon kan op twee manieren uitgesproken worden, als u en als uu. De uu had echter de voorkeur.

Dit ziet men in het Latijn, want de y werd in het Latijn uitgesproken als uu.

Dat weten we doordat het Latijn flink wat woorden uit het Grieks had overgenomen, zoals xystus, die in het Grieks dan als ?????? geschreven werden, met soms een inscriptiefout: ???????. De y werd in de vertaling naar het Grieks vervangen door een upsilon. Dit geeft aan dat de y werd uitgesproken als een upsilon, uu dus.

Nieuw voor mij. Dank!

[Archeologia]

Allemaal uiterst interessant! Doet me trouwens denken aan het volgende: klopt het dat men weet dat men de Latijnse u als oe moet uitspreken, onder andere door de Latijnse naam van een bepaalde vogel? Ik weet niet meer precies welke het was (de hop - Upupa epops?), maar die vogel zou oe-klanken uitstoten en omdat zijn Latijnse naam een onomatopee is, zou die een aanwijzing zijn voor de uitspraak van de u...

Ik weet niet of dit correct is, zoniet, hoe komt men er dan bij dat de u als oe werd uitgespoken door de Romeinen?

[AmatorLatinae]

Volgens mij klopt er wel iets van die vogel, maar helemaal zeker weten doe ik het niet...

EDIT: Even iets opgezocht. Men denkt dat er iets aparts was met de tweeklank 'au'. Als je die namelijk letterlijk opleest 'a-oe' krijg je met een beetje fantasie al de klank 'au'. Aanwijzing dat de U als een oe werd uitgesproken. Verder is er een argument dat de uu al bestond (de y, immers) en er was ook nog een verhaal over de Grieken, maar dat ben ik even kwijt...

EDIT2: Er is overigens helemaal geen 100%-zekerheid over de uitspraak van het Grieks, noch over die van het Latijn, maar we hebben een aardig idee.

Wel blijven er raadsels: werd de ει uitgesproken als 'ei' of als 'ee'? Daar hebben we dus geen idee van. Makers van leerboeken maken zich er makkelijk van af door te zeggen dat de uitspraak oorspronkelijk 'ee' was en later 'ei' geworden is? Ik geloof er niets van. Er is een aanwijzing dat ει als 'ee' fungeerde, maar niet meer. Die aanwijzing had te maken met de verLatinisering van Οδυσσεια: Odysseea. Vandaar dat men het idee heeft dat de ει als 'ee' werd uitgesproken, maar het is allerminst zeker.

Zo bestaat er ook de gedachte dat dat ητα helemaal geen ê was, maar een lang uitgesproken korte 'i'. Dit komt o.a. doordat vrijwel iedereen de naam Ηρακλης als 'Hééraklès' uitspreekt. Eigenlijk zu de uitspraak dus 'Hêraklès' moeten zijn. Volgens mij is dit slechts een verkeerd aangeleerde gewoonte, meer niet.

Ook bestaat de mogelijkheid dat de ητα uitgesproken werd als een 'Haagse ei', lijkend op een ê. Een klank tussen 'ei' en 'ê' in dus. Wie weet...?

Volgens mij is de uitspraak gewoon 'vrij', d.w.z. dat iedereen zelf mag bepalen hoe hij/zij erover denkt. Ik spreek het Grieks of het Latijn in ieder geval zo uit als het mij aangeleerd wordt, dan heeft niemand er tenslotte last van als het verkeerd gaat. We zullen het nooit weten, en eigenlijk is erover discussieëren zo leuk dat ik het niet eens wíl weten. 8)