Tijd in zwarte gaten

[HanumanDas]

Misschien verwerkt (hij) alleenig de energie.

Ik las ook, dat er een deeltje door het zwart gat wordt aangemaakt of gecopieerd en dit dan weer terug met de proton(neutron) mee zend.

Zijn de deeltjes hier zelf verantwoordelijk voor of het zwarte gat ?

[Xmanor]

Misschien verwerkt (hij) alleenig de energie.

Ik las ook, dat er een deeltje door het zwart gat wordt aangemaakt of gecopieerd en dit dan weer terug met de proton(neutron) mee zend.

Zijn de deeltjes hier zelf verantwoordelijk voor of het zwarte gat ?

Stephen Haaking heeft kunnen bewijzen dat positieve deeltjes niet opgezogen hoeven te worden door een zwart gat en negatieve deeltjes wel. Dat verklaard waarom niet alle deeltjes elkaar vernietigt hebben bij de oerknal. Wauw! dat is ook meteen antwoord op mijn vraag.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hawkingstraling

[vlaaing peerd]

wat ik me nu afvraag nav de vraag van de TS is dat als wij nu naar een event horison van een zwart gat zouden kijken wij eigenlijk alle puin materie en energie die ooit opgezogen is aan de rand zouden moeten zien liggen. Moet dan wel een flink chaotische ring zijn..erger nog dan mijn slaapkamer.

[317070]

wat ik me nu afvraag nav de vraag van de TS is dat als wij nu naar een event horison van een zwart gat zouden kijken wij eigenlijk alle puin materie en energie die ooit opgezogen is aan de rand zouden moeten zien liggen. Moet dan wel een flink chaotische ring zijn..erger nog dan mijn slaapkamer.

Nja, maar doordat de tijd er (vrijwel) stilstaat, straalt die rommel (vrijwel) geen straling uit. En als je dichter zou gaan om te gaan kijken, zou de tijd voor die rommel vooruitgaan waardoor ze in het zwarte gat vallen.

Je kunt de rommel dus nooit zien.

[vlaaing peerd]

Nja, maar doordat de tijd er (vrijwel) stilstaat, straalt die rommel (vrijwel) geen straling uit. En als je dichter zou gaan om te gaan kijken, zou de tijd voor die rommel vooruitgaan waardoor ze in het zwarte gat vallen.

Je kunt de rommel dus nooit zien.

ah ok bedankt. Gezien de hoge mate van entropie waaraan mijn slaapkamer onderhevig is denk ik dat ik wel gebaat ben bij een singulariteit. Ik ga mijn magnetron alvast ombouwen tot een deeltjesknaller.

Jammer trouwens, ik las gisteren dat zwarte gaten uiteindelijk allemaal opgelost zullen zijn voor het eind van het universum. Mocht je de ongelukkige zijn die in een zwart gat valt dan heb je nog niet het lolletje het eind van het universum mee te maken. Zou me de reis nog best waard zijn

[Knockingonheavensdoor]

Jammer trouwens, ik las gisteren dat zwarte gaten uiteindelijk allemaal opgelost zullen zijn voor het eind van het universum.

Het einde in tijd of van de ruimte ? Interessant te weten uit welke bron dat leesvoer komt.

Mocht je de ongelukkige zijn die in een zwart gat valt dan heb je nog niet het lolletje het eind van het universum mee te maken. Zou me de reis nog best waard zijn

Leuk, weet je ook wat het is om superzwaar te zijn.

[vlaaing peerd]

Ik ga ervan uit dat als het uiversum tot de max is uitgedeid, materie te ver gespreid is om nog interactie met elkaar te hebben en stilligt en 0K bereikt men kan spreken van het einde. 0K is een temperatuur waarin atomen volledig stilliggen en niks meer doen en als er niks meer gebeurt dan heeft tijd zijn nut verloren.

Ik kan je zo geen leesvoer opnoemen maar het lijkt erop dat zwarte gaten toch materie in de vorm van straling uitstoten en uiteindelijk massa verliezen, raakt het heelal zo uitgespreid dan zal een zwart ook niet meer gevoed worden door nieuwere materie en daarmee meer massa krijgen.

Ikzelf ben van mening/denk dat de ruimtetijdkromming geen invloed heeft op je welzijn, dus ook al word je uitgerekt tot een spaghettisliert, het is jouw ruimte waarin voor jezelf alles hetzelfde blijft, netzo als tijdkromming ook geen invloed heeft op je levensduur want jij doet mee met die kromming. Ik heb geprobeerd daar gericht materiaal over te vinden maar er is weinig specifieks over ruimtekromming te vinden. Misschien goed voer voor een topic.

[317070]

Ikzelf ben van mening/denk dat de ruimtetijdkromming geen invloed heeft op je welzijn, dus ook al word je uitgerekt tot een spaghettisliert, het is jouw ruimte waarin voor jezelf alles hetzelfde blijft, netzo als tijdkromming ook geen invloed heeft op je levensduur want jij doet mee met die kromming. Ik heb geprobeerd daar gericht materiaal over te vinden maar er is weinig specifieks over ruimtekromming te vinden. Misschien goed voer voor een topic.

Ook in je eigen referentieframe wordt je uitgerokken, hoor. Het probleem is dat de zwaartekracht op de ene helft van je lichaam zoveel groter is dan op de andere helft (getijdewerking) dat je lichaam niet in staat is je lichaam bijeen te houden.

[Knockingonheavensdoor]

Ik ga ervan uit dat als het uiversum tot de max is uitgedeid, materie te ver gespreid is om nog interactie met elkaar te hebben en stilligt en 0K bereikt men kan spreken van het einde. 0K is een temperatuur waarin atomen volledig stilliggen en niks meer doen en als er niks meer gebeurt dan heeft tijd zijn nut verloren.

De eerste vraag die zich opdringt is: als het universum nog niet tot max is uitgedeid, wat is er verder ? Wat is de definitie van niets in dit geval. Om tot 0 K te komen is er nog een lange weg te gaan, want alle sterren zullen dan uiteen gevallen moeten zijn.

Ik kan je zo geen leesvoer opnoemen maar het lijkt erop dat zwarte gaten toch materie in de vorm van straling uitstoten en uiteindelijk massa verliezen, raakt het heelal zo uitgespreid dan zal een zwart ook niet meer gevoed worden door nieuwere materie en daarmee meer massa krijgen.

Het onderwerp is dermate ingewikkeld dat er voor leken een boek is geschreven wat zonder formules uitlegt wat de relativiteitstheorie inhoudt. Het heet 'The universe and Dr. Einstein; auteur Lincoln Barnett

[vlaaing peerd]

Tot nog toe gaat men ervan uit dan het heelal versnelt uitdijt en door zal gaan totdat er geen samenhang meer is. Ik denk dat 0K niet mogelijk is omdat er vermoedelijk altijd wat in de vorm van materie of energie in het heelal zal blijven, welke dan ook altijd een beetje temperatuur zal hebben. Of er een werkelijk eind is of eindeloos ligt dan ook vrij dicht bijelkaar en is niet aan mij om er zinvolle uitspraken over te doen.

Ik denk dat het antwoord op je vraag meer filosofisch is dan wetenschappelijk. Het begrip tijd is natuurlijk ook grotendeels afhankelijk hoe we het ervaren en sommigen stellen dat tijd bestaat bij de gratie van entropie, sommigen stellen dat tijd slechts bestaat bij de bewuste waarneming ervan.

Einstein geeft aan dat tijd een dimensie is en in die zin zal het niet verdwijnen, ook al gebeurt er niks. In de zin van entropie en causaliteit zou je al wel kunnen zeggen dat zodra het universum zover uitgespreid is dat materie zover uitelkaar ligt dat het geen reactie meer met elkaar aangaat de tijd voorbij is. Het is meer het begrip wat je zelf hanteerd die de definitie maakt denk ik dan.

Wat betreft je geboden leesvoer, dit is zeker interessant maar ik denk niet dat werken van Einstein veel ingaan op de werkelijke natuur van zwarte gaten, zijn theorien gaven aan dat zwarte gaten een mogelijkheid waren maar hijzelf heeft daar vrij weinig over geopperd. Ook was in zijn tijd totaal niet bekend dat zwarte gaten oplosten, dat is zover ik weet een ontdekking van Stephen Hawking in de jaren '90.

[Knockingonheavensdoor]

ik denk niet dat werken van Einstein veel ingaan op de werkelijke natuur van zwarte gaten, zijn theorien gaven aan dat zwarte gaten een mogelijkheid waren maar hijzelf heeft daar vrij weinig over geopperd.

Inderdaad: Ironically, Einstein himself did not believe in the existence of black holes, even though they were predicted by his theory.

Einstein himself wrongly thought that black holes would not form, because he held that the angular momentum of collapsing particles would stabilize their motion at some radius. This led the general relativity community to dismiss all results to the contrary for many years. However, a minority of relativists continued to contend that black holes were physical objects and by the end of the 1960s, they had persuaded the majority of researchers in the field that there is no obstacle to forming an event horizon.

The possibility that stars could collapse to form black holes was first theoretically "discovered" (the existence predicted) in 1939 by J. Robert Oppenheimer and Hartland Snyder, who were manipulating the equations of Einstein's general relativity.