Threshold schreef:Optimaal denken is wiskunde en dat is nou juist een benadering van wat er werkelijk is.
HMMM, volgens jouw optiek dan? Maar wat is de werkelijkheid: iets wat is, wat bestaat, het zijnde?
Maar hoe kan je absoluut weten dat ze juist zijn?Uitwisseling van informatie, informatie stromen, patronen en interacties.Alexander Hartmans schreef:HMMM, volgens jouw optiek dan? Maar wat is de werkelijkheid: iets wat is, wat bestaat, het zijnde?Threshold schreef:Optimaal denken is wiskunde en dat is nou juist een benadering van wat er werkelijk is.
Ja, daar heb je een punt. Het blijft toch een indirecte observatie. Ik ben een werkelijke observator die zich in een spiegel bewonderd en alleen het oppervlak waarmeent. Dat zijn patronen en interacties. Ik kan niet achter de spiegel kijken.Maar hoe kan je absoluut weten dat ze juist zijn?Threshold schreef:Uitwisseling van informatie, informatie stromen, patronen en interacties.Alexander Hartmans schreef:
HMMM, volgens jouw optiek dan? Maar wat is de werkelijkheid: iets wat is, wat bestaat, het zijnde?
Ik kan ook evenmin in de spiegel kijken, behalve als ik voor de spiegel staat en erin kijk. Ik zie mezelf dan als persoon die er verzorgd uit mag zien en hoe dan anderen in de wijde wereld tegen mij aan kijkt. Maar wat zich achter die spiegel bevindt daarover kan ik een voorstelling van maken, al is voorstelling die alleen in mijn wereld past. Als die voorstelling van mijn wereld mij persoonlijk tevreden steldt is dat dan egoistisch?Ja, daar heb je een punt. Het blijft toch een indirecte observatie. Ik ben een werkelijke observator die zich in een spiegel bewonderd en alleen het oppervlak waarmeent. Dat zijn patronen en interacties. Ik kan niet achter de spiegel kijken.
Klopt. De angst wordt wel gehanteerd om besluiten te maken, maar andere gevoelens worden vaak tegengehouden, waardoor ze geen inmeng hebben. De intuïtie van mensen zou veel meer aangesproken moeten worden. Wanneer de intuïtie over z'n volle breedte aangesproken wordt, en ook als zodanig inzichten en conclusies teweeg brengt, kom je tot denken vanuit grote lijnen, wat het denken bevorderd (ook filosofisch).Als creatief kritisch denker zie ik angst voor de heersende onderdrukte meningen van anderen
Mee eens.Klopt. De angst wordt wel gehanteerd om besluiten te maken, maar andere gevoelens worden vaak tegengehouden, waardoor ze geen inmeng hebben. De intuïtie van mensen zou veel meer aangesproken moeten worden. Wanneer de intuïtie over z'n volle breedte aangesproken wordt, en ook als zodanig inzichten en conclusies teweeg brengt, kom je tot denken vanuit grote lijnen, wat het denken bevorderd (ook filosofisch).
Vertrouwen is een zeer groot woord, en eerlijk gezegd heb ik geen enkel vertrouwen in anderen. Ik ben de laatste tijd steeds vaker op mijn tellen gaan passen, in vriendschappen is dit trouwens idem dito. Voordat ik iemand in vertrouwen zou nemen pas ik mijn intuitie toe, als een dedectiepoortje screen ik de persoon en bij het minste of geringste vermoeden laat ik die persoon onmiddelijk vallen.Om het intuïtief denken te bevorderen om er vervolgens profijt van te hebben, moet je het eerst leren vertrouwen.
Het is inderdaad een kwestie van jezelf vertrouwen, en daarbij hoort dan ook het vertrouwen krijgen in alle (voor)gevoelens. Door 'constant' je intuïtie te gebruiken kan je er ook beter op vertrouwen, vanwege dat het opbouwend werkt en steeds zekerder wordt. Bij een benadering naar anderen zou je het vertrouwen evenveel moeten laten spreken als het wantrouwen, wat ook de intuïtie het best laat spreken.Vertrouwen is een zeer groot woord, en eerlijk gezegd heb ik geen enkel vertrouwen in anderen. Ik ben de laatste tijd steeds vaker op mijn tellen gaan passen, in vriendschappen is dit trouwens idem dito. Voordat ik iemand in vertrouwen zou nemen pas ik mijn intuitie toe, als een dedectiepoortje screen ik de persoon en bij het minste of geringste vermoeden laat ik die persoon onmiddelijk vallen.Om het intuïtief denken te bevorderen om er vervolgens profijt van te hebben, moet je het eerst leren vertrouwen.
Ik vertrouw alleen op mijzelf, niet op anderen.
Ik bedoelde dat ik uit dezelfde bolletjes gemaakt ben als de stoel waar ik opzit. Stel ik ben een klompje materie, als ik naar een stoel of iets anders kijk dan zie ik mijzelf alleen in een andere vorm. Stel dat alles jouwzelf is, waar is dan het egoisme?Alexander Hartmans schreef:Beste Threshold:
Ik kan ook evenmin in de spiegel kijken, behalve als ik voor de spiegel staat en erin kijk. Ik zie mezelf dan als persoon die er verzorgd uit mag zien en hoe dan anderen in de wijde wereld tegen mij aan kijkt. Maar wat zich achter die spiegel bevindt daarover kan ik een voorstelling van maken, al is voorstelling die alleen in mijn wereld past. Als die voorstelling van mijn wereld mij persoonlijk tevreden steldt is dat dan egoistisch?Ja, daar heb je een punt. Het blijft toch een indirecte observatie. Ik ben een werkelijke observator die zich in een spiegel bewonderd en alleen het oppervlak waarmeent. Dat zijn patronen en interacties. Ik kan niet achter de spiegel kijken.
Ik heb nee gekozen in de poll. Ik kan wel heel hard roepen dat de dingen die ik doe voor anderen en de momenten dat ik anderen help volkomen altruïstisch zijn, maar dat is natuurlijk onzin. Ik help mensen omdat ik me daar zelf goed bij voel. En als ik mensen kwaad doe, voel ik me slecht. Ik geloof dat iedereen egoïstisch is. Iedereen wil er voor zorgen dat hij meer goede dan slechte gevoelens heeft. Om de soort in stand te houden zijn mensen toegerust met inlevingsvermogen. Dit inlevingsvermogen zorgt ervoor dat het ook vanuit egoïstisch oogpunt aantrekkelijk is om anderen te helpen en anderen zo min mogelijk kwaad te doen. Het wordt pas een probleem wanneer dit inlevingsvermogen of geweten onvoldoende ontwikkeld is, waardoor de van nature egoïstische mens zijn belangrijkste doel (zich goed voelen) na gaat streven ten koste van anderen.
Kun je uitleggen wat je bedoelt met utilitaristisch?Dan volg je toch een zuiver utilitaristisch standpunt?
Kun je uitleggen wat je bedoelt met utilitaristisch?Napoleon Dynamite schreef:Dan volg je toch een zuiver utilitaristisch standpunt?
Ik vind lust altijd zo'n nare term in het kader van de psychologie, aangezien het me gelijk doet denken aan Freud zijn niet altijd even betrouwbare ideeën. Maar als je met lust bedoelt positieve emoties, klopt het inderdaad dat ik het op die manier heb proberen uit te leggen. Mijn persoonlijke aanvullende ideeën zijn wat uitgebreider, maar deze zijn niet echt geschikt voor op een wetenschapsforum.je probeert egoisme uit te leggen aan de hand van één kern: het verwerven van zoveel mogelijk lust en het vermijden van onlust (UT).
Ik geloof ook dat het doorgaans zo is dat zogenaamd altruïstische beweegredenen uiteindelijk meer egoïstisch zijn dan je zelf in eerste instantie zou (willen) denken. Waar ik persoonlijk niet helemaal over uit ben of dit ook zo is in ouder-kind relaties. Of sowieso in relaties tussen mensen die erg veel van elkaar houden. Ik heb toch het gevoel dat het vaak voorkomt dat bijvoorbeeld een ouder een beslissing maakt ten gunste van zijn/haar kind terwijl hij/zij zichzelf daar helemaal niet zo gelukkig bij voelt. Of zie ik dit te simpel?Maar als je erover nadenkt, wanneer goed doen voor anderen als gevolg zou hebben dat jij je slecht voelt, zou je het dan ook zo vaak doen?
Opzich niet.. Kijk maar eens wat een moeder allemaal wel niet overheeft voor haar kind... dat is echt oneindig veel liefde en verzorging.. maar als je het dan weer puur evolutionair bekijkt, is het het zorgdragen voor verspreiding van haar genen.. Maar niemand zal zo veel van een kind houden, als de moeder. Volgens mij deels emotioneel bepaald, deels biologisch en voor een groot deel neurologisch.. Maar daar kan ik me in vergissen. Toch wil ik iedereen nog even wijzen op mijn 1e post, met de link naar de RVU-serie stof! Gaat precies over dit onderwerp, en geeft in 25 interessante minuten een leuk en helder beeld over egoisme!Ik geloof ook dat het doorgaans zo is dat zogenaamd altruïstische beweegredenen uiteindelijk meer egoïstisch zijn dan je zelf in eerste instantie zou (willen) denken. Waar ik persoonlijk niet helemaal over uit ben of dit ook zo is in ouder-kind relaties. Of sowieso in relaties tussen mensen die erg veel van elkaar houden. Ik heb toch het gevoel dat het vaak voorkomt dat bijvoorbeeld een ouder een beslissing maakt ten gunste van zijn/haar kind terwijl hij/zij zichzelf daar helemaal niet zo gelukkig bij voelt. Of zie ik dit te simpel?ConocimientA schreef:Maar als je erover nadenkt, wanneer goed doen voor anderen als gevolg zou hebben dat jij je slecht voelt, zou je het dan ook zo vaak doen?
