Wat is een supersymmetrisch object?aestu schreef:Donkere materie is materie die alleen gravitationeel en via de zwakke wisselwerking interageert. Omdat donkere materie niet elektromagnetisch interageert, zien we als het ware geen fotonen van die objecten komen en zien we ze dus niet. We kunnen die materie wel waarnemen door bv. gravitationele lensing. Voorbeelden hiervan zijn geïoniseerde waterstofwolken, zware massieve neutrino's, andere vormen van niet baryonische materie, eventueel supersymmetrische objecten,....
Donkere energie is iets dat afkomstig is van de kosmologische constante. Het is een vloeistof met een negatieve druk (en uiteraard een positieve energiedichtheid). Daar waar donkere materie elkaar gravitationeel aantrekt, drijft donkere energie als het ware alles uit elkaar. Ze hebben dus een tegenovergesteld effect.
De dichtheid van donkere energie is constant, terwijl de dichtheid van straling afneemt als 1/a^4 en niet relativistische materie als 1/a^3 met a de schaalfactor. Op een bepaald moment zal de dichtheid van de donkere energie groter worden dan die van de materie en zal het universum versneld expanderen. (zoals nu het geval is)
Is het ook mogelijk om het op 'n iets lekerigere manier uit te leggen voor mensen zoals ik die iets minder wiskundige en natuurkundige achtergrond hebben?aestu schreef:Zeer grof gezegd: via supersymmetrie krijgen we een symmetrie tussen de 2 soorten elementaire deeltjes: bosonen B en fermionen F. In de simpelste vorm van supersymmetrie (N=1), komt het erop neer een operator (en tevens behouden lading) Q_a ( een Majoranaspinor ) te vinden die
Q_a |p,B> ~ Q_a |p,F>
en
Q_a |p,F> ~ Q_a |p,B>
m.a.w: een operator die fermionen / bosonen met een zekere impuls en energie omzet in bosonen / fermionen met dezelfde impuls en energie. ( m.a.w. [Q_a, P^µ] = 0 ). ] Dit omdat de operator Q_a zelf een (Majorana)spinor is, dus dit wil zeggen dat de spin van die operator 1/2 is. Op die manier krijgt grof gezegd elk elementair deeltje een partner. Normaal gezien zou, als supersymmetrie een exacte symmetrie is van de Lagrangiaan (of de actie) de massa van het elementaire deeltje en zijn partner gelijk zijn. Maar juist omdat die deeltjes nog niet ontdekt zijn ( en we a.h.w. dat deel van het spectrum al talloze keren hebben afgescand), wil dit zeggen dat supersymmetrie gebroken is.
Als er trouwens zo'n behouden lading Q_a bestaat, wil dit zeggen dat deze een symmetrie van de actie genereert. ( met een behouden lading correspondeert een behouden stroom en dus een invariantie van de actie) Klassiek gezien kunnen we uit de Poissonhaakjes van Q_a en het betreffende veld, de infinitesimale variatie halen. We moeten dus Lagrangianen opstellen die invariant zijn onder deze infinitesimale variaties. (Merk op dat dit de omgekeerde weg is die we met het Noethertheorema zouden volgen)
Het komt erop neer dat er met elk fermion ( deeltje met halftallige spin ) een boson ( deeltje met heeltallige spin )kan geassocieerd worden en omgekeerd. Die Q operator maakt van dat fermion een boson en omgekeerd.Mafkees schreef:Is het ook mogelijk om het op 'n iets lekerigere manier uit te leggen voor mensen zoals ik die iets minder wiskundige en natuurkundige achtergrond hebben?
Het gaat mij vooral om het theoretische gedeelte, niet zo zeer om hoe het formulematig allemaal precies werkt.