Voor mij was het een vraag of de kern kan bevriezen, als er geen vloeistof uit de kern naar buiten kan ontsnappen. Als het zout verdrongen wordt door het aangroeiende ijsfront, dan wordt de vloeistof zouter tot het verzadigd is. Hoewel, misschien wordt een deel van het zout niet verdrongen maar opgesloten in het ijsfront, in een samengevroren mengsel van ijskristallen en zoutkristallen, als de temperatuur daalt tot het vriespunt voor de vloeistof met het zoutgehalte van dat moment.
Een vraag was ook langs welke route vloeistof wel zou kunnen ontsnappen. Ik heb gedroogde tuinkruiden op het water gestrooid, voordat de bak het vriesvak in ging. De snippers drijven op het oppervlak en vriezen vast. Op de foto is te zien dat er later een plasje water over is gevloeid, en bevroren. Het is een aanwijzing dat water via een langzame fontein vanuit de kern kwam.
Weer een andere vraag is hoe een reeds bevroren zijvlak van een ijsblokje fors (millimeters) kan groeien terwijl ijs niet rekbaar is. Ik heb zwart papier langs de randen van een vakje gelegd voordat de bak het vriesvak in ging. Dat vroor vast in de buitenkant van het ijsblokje. Op de foto is te zien dat er later horizontale scheuren in het papier zijn ontstaan. In het ijs was een breukvlak zichtbaar dat aansloot op de scheur in het papier. Het is een aanwijzing dat het zijvlak van het ijsblokje groeit door het ontstaan van spleten in het ijs die opgevuld worden met vloeistof uit de kern.
- ijsblok2 234 keer bekeken