Geld dat zichzelf waard is

[Adpruys]

Ik ben persoonlijk ook van mening dat het creëren van geld misdadig is, en dat dit ten koste gaat van de waarde van ons geld en onze arbeid.

Waarom?

Hoge inflatie kun je misdadig noemen (alhoewel hoge inflatie de verschillen tussen arm en rijk eerder zullen doen verkleinen dan vergroten) maar geldcreatie hoort er gewoon bij.

Even over het boek van Rothbard: Lees de inleiding tot de 4de druk uit 1982 dan zie je dat hij tot dusver geen gelijk heeft gekregen, met dank aan Paul Volcker.

Overigens ben ik het met gmlk eens dat je inflatie als een pure monetaire kwestie kunt beschouwen. Economie is overigens geen exacte wetenschap. In verschillende situaties zijn verschillende methodes nodig. Veel Keynesiaanse theoriën zijn weerlegd, of liever gezegd, zijn niet altijd toepasbaar gebleken. dat neemt niet weg dat Keynes een bijzonder grote bijdrage heeft geleverd aan de wereldwelvaart.

De goudstandaard voorstanders onderschatten het probleem van deflatie, het nut van wisselkoersveranderingen en het effect van een goed monetair beleid op de inflatieverwachtingen. En als je tegen een centrale bank bent onderschat je het nadeel van het failliet van een bank.

[Rogier]

Ik ben persoonlijk ook van mening dat het creëren van geld misdadig is, en dat dit ten koste gaat van de waarde van ons geld en onze arbeid.

Als de regering zou zeggen: weet je wat, jullie hoeven voorlopig geen belasting meer te betalen, dus iedereen ontvangt z'n bruto loon voortaan netto, geen BTW meer, enz. En wat de staat tekort komt door niet ontvangen belasting drukken ze gewoon bij. Iedereen tevreden!

Lijkt je dat een goed idee? [rr]

[Michael Tuk]

Als de regering zou zeggen: weet je wat, jullie hoeven voorlopig geen belasting meer te betalen, dus iedereen ontvangt z'n bruto loon voortaan netto, geen BTW meer, enz. En wat de staat tekort komt door niet ontvangen belasting drukken ze gewoon bij. Iedereen tevreden!

Lijkt je dat een goed idee? [rr]

Een sympathiek, maar slecht idee. De geldontwaarding zal dan enorm zijn.

gmlk heeft wat dit betreft volkomen gelijk dat de voornaamste reden van inflatie het bijdrukken van geld is.

Voorbeeld:

Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog hadden de zuidelijke staten hun eigen geld. Om hun belabberde economie draaiende te houden, drukten ze voortdurend geld bij en hadden ze (de zuidelijken) te kampen met een enorme inflatie.

Aan die inflatie kwam prompt een einde toen de noordelijke legers het plaatsje bezetten waar toevallig de drukpersen stonden.

[Adpruys]

In het kort: De depressie werd niet veroorzaakt door te weinig goud maar door te veel dollars (en andere valuta). Dit betekende dat de US (ea) overheid de goud standaard in de praktijk al had los gelaten maar dit officieel niet toegaf. Deze leugen was de reden voor de grote depressie, niet de goudstandaard.

Net andersom. Na het overlijden in 28 van Strong volgde men in de VS, Hoover en de FED, de door Gmlk's geliefde "Austrian School"economen ook wel liquidationisten genoemd. Deze economen komen op mij over als extreem conservatief in de zin van dat het goed is dat er af en toe grote armoede heerst. Dan weten de mensen hun plaats weer. Of dit hun werkelijke motief is weet ik niet wel dat:

In hindsight, it challenges the imagination to think up worse policy prescriptions for the events of 1929–33

Een crash op de aandelenmarkt (die in 29 door de Fed werd uitgelokt omdat men vond dat de koersen te hoog waren) hoeft geen grote recessie tot gevolg te hebben zoals die van 1987 en 2000-2003 hebben bewezen. Die van 29 nog minder aangezien na de crash slechts de winst van 1,5 jaar werd weggeveegd en relatief weinig consumentenrijkdom hiervan afhankelijk was. Het verschil zit hem in het monetaire en fiscale beleid en vooral het weten te voorkomen van bankfaillisementen. De goudstandaard bond de handen van de FED en de regering zodat zij niet de nodige maatregelen konden nemen de recessie te keren totdat de goudstandaard werd losgelaten door Roosevelt in 1933

For some countries recovery came sooner. For some it came later. It is in this timing of departure from the gold standard that recent research has produced a remarkable empirical finding. From the work of Choudri and Kochin (1980), Eichengreen and Sachs (1985), Temin (1989), and Bernanke and James (1991), we now know that the sooner a country abandoned the gold standard, the quicker recovery commenced. Spain, which never restored its participation in the gold standard, missed the ravages of the Depression altogether. Britain left the gold standard in September 1931, and started to recover. Sweden left the gold standard at the same time as Britain, and started to recover. The United States left in March 1933, and recovery commenced. France, Holland, and Poland continued to have their economies struggle after the United States’ recovery began as they continued to adhere to the gold standard until 1936. Only after they left did recovery start; departure from the gold standard freed a country from the ravages of deflation.

The Fed and the Gold Standard: The “Midas Touch”

Temin (1989) and Eichengreen (1992) argue that it was the unbending commitment to the gold standard that generated deflation and depression worldwide. They emphasize that the gold standard required fiscal and monetary authorities around the world to submit their economies to internal adjustment and economic instability in the face of international shocks. Given how the gold standard tied countries together, if the gold parity were to be defended and devaluation was not an option, unilateral monetary actions by any one country were pointless. (-)

Why did the Federal Reserve continue a policy of inaction during the banking panics? Because the commitment to the gold standard, what Temin (1989) has labeled “The Midas Touch,” gave them no choice but to let the banks fail. Monetary expansion and the injection of liquidity would lower interest rates, lead to a gold outflow, and potentially be contrary to the rules of the gold standard. Continued deflation due to gold outflows would begin to call into question the monetary authority’s commitment to the gold standard. “Defending gold parity might require the authorities to sit idly by as the banking system crumbled, as the Federal Reserve did at the end of 1931 and again at the beginning of 1933” (Eichengreen, 1992). Thus, if the adherence to the gold standard were to be maintained, the money supply was endogenous with respect to the balance of payments and beyond the influence of the Federal Reserve.

http://eh.net/encyclopedia/article/parker.depression

Als je dit artikel gelezen hebt begrijp je waarom Greenspan en Bush er alles aan gedaan hebben om deflatie te voorkomen. Deflatie heeft voor mensen met schulden nog nadeliger gevolgen dan voor mensen zonder schulden. De VS was toen ook al een land waar veel mensen op krediet leefden.