De vraag waar wij in het westen voor staan en waar wij in geloven is bij uitstek de richting waar wij naar toe zouden moeten bewegen. Een gepaste trots en daarmee zeggen dat ons cultuurmodel veel te bieden heeft (en ook voor onze trots durven op te komen!) is datgene waar we ons naar toe zouden moeten bewegen. Zelf leef ik in Nederland en heb van daaruit een bepaalde kijk op de wereld en het historisch gebeuren. Ik kan me dan ook onmogelijk verplaatsen naar de gronden waar Ypsilon eerder over sprak, namelijk het grond waar je onbevooroordeeld de verschillende culturen tegen elkaar af kunt wegen. Met mijn eigen cultuur moet ik het doen en dat is, zo stel ik, dan ook voldoende. Welke richting we nu zouden moeten uitgaan? Wel, laten we om deze vraag te beantwoorden eerst een andere vraag beantwoorden: 'wat maakt onze cultuur de moeite van het verdedigen waard'?
Trots op de eigen cultuur is een zwaard dat langs twee kanten snijdt. Natuurlijk moeten wij de waarde van onze eigen cultuur niet vergeten. Maar we moeten dan ook in aanmerking nemen dat cultuur nooit een statisch gegeven is geweest, en dat ook nooit zal kunnen zijn. Iets gelijkaardigs schreef ik ook al in een ander topic:
ypsilon schreef:Ik ben (...) van mening dat een cultuur nimmer op zichzelf staat. Culturen zijn geen eilandjes te midden van elkaar. Ook vroeger was beïnvloeding reeds aanwezig, met het steeds verdere vervagen van grenzen door het internet, gaat dit proces alleen maar sneller.
Elke cultuur draagt iets van een andere cultuur in zich. Dat is precies wat ervoor zorgt dat een cultuur overleeft. Wanhopig proberen een cultuur te behouden zorgt ervoor dat deze in zichzelf keert, niet mee evolueert met de verandering in de wereld en ten onder gaat.
Trots om de eigen cultuur leidt vaak tot behoudensgezindheid, en die stoot dan ook snel op bepaalde grenzen.
Ik weet niet of de mogelijkheid tot onbevooroordeeld afwegen van culturen bestaat. Er bestaat geen standaard voor culturen, maar die standaard bestaat evenmin voor aspecten van die cultuur (als je die aspecten al kan zien los van die cultuur). Je kan dus geen waarde plakken op culturen om ze te vergelijken. We kunnen echter evenmin de vraag "Wat maakt onze cultuur het verdedigen waard?" beantwoorden en deze vervolgens aan anderen opleggen met de rationale dat wij haar waarde onderzocht hebben, alsof die andere cultuur die waarde gewoon niet zou hebben. Men moet ook inzicht opdoen over het denken in die andere cultuur. Bepaalde culturele gegevens zitten zo ingebakken dat men zich soms moeilijk kan voorstellen hoe het op een andere manier zou kunnen (en er dan liever ook niet te lang over nadenkt).
En dan merk ik dat ik weer bij mijn eerste punt uitkom. Als wij onze cultuur aan kritisch onderzoek onderwerpen, dan doen we dat op basis van een aantal argumenten. Die moeten we daarna naar communiceren naar anderen toe.
