<!--quoteo(post=407226:date=30 March 2008, 20:00:name=Klintersaas)-->Klintersaas schreef (op 30 March 2008, 20:00):
<{POST_SNAPBACK}><!--quotec--><!--quoteo(post=406420:date=27 March 2008, 10:52:name=Veertje)-->Veertje schreef (op 27 March 2008, 10:52):
<{POST_SNAPBACK}><!--quotec--> Ik vond het een goed boek. Opvallend voor mij was dat ik Frederick's verhaal in 1 adem las, geboeid, en dat Miranda's verhaal me van begin tot eind vreselijk irriteerde, zoniet verveelde.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->
Deze mening kom ik vaak tegen bij mensen die dit boek ook hebben gelezen. Dat komt waarschijnlijk omdat er in het tweede deel minder vaart zit en dezelfde zaken herhaaldelijk terugkeren <!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->En dat komt m.i. omdat Miranda vooral op zichzelf gericht is. Ikke, ikke, ikke.
<!--quoteo-->Quote<!--quotec-->Toch kan je er niet om heen dat dit deel eigenlijk het belangrijkste gedeelte van het boek is. <i>The Collector</i> is eigenlijk meer het verhaal van het verzamelobject dan van de verzamelaar.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->Ja, misschien wel. Maar ik denk eigenlijk dat het hier om twee "verzamelaars" gaat.
<!--quoteo-->Quote<!--quotec--><!--quoteo(post=406420:date=27 March 2008, 10:52:name=Veertje)-->Veertje schreef (op 27 March 2008, 10:52):
<{POST_SNAPBACK}><!--quotec-->Mijn sympathie lag duidelijk bij F.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->
Sympathie is een groot woord, maar doorheen het hele boek kon ik wel begrip opbrengen voor Fredericks gedrag en persoonlijkheid. Dat deed me denken aan <i>The silence of the lambs</i> waar je (ik althans) ook een zekere sympathie krijgt voor Hannibal Lecter, door zijn verfijndheid en zijn uitstraling. Frederick is echter geen persoon waarvoor ik begrip zou wíllen opbrengen, dus ik hoopte eigenlijk stiekem dat hij iets werkelijk misdadigs zou doen (zoals Miranda aanranden) zodat ik een reden zou hebben om hem te verachten. Op het einde van het boek kreeg ik die reden. Fredericks reactie na het lezen van Miranda's dagboek, het als sneeuw voor de zon verdwijnen van zijn liefde voor haar en de zaken die hij zichzelf continu wijsmaakt deden al mijn begrip voor hem verdwijnen. Frederick is - meer nog dan een zielige, zieke, hulpbehoevende persoon - een uiterst gevaarlijke psychopaat (iets wat ypsilon
hier ook al min of meer aanhaalde).<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->
Misschien, maar mijn begrip voor F. kwam uit iets anders voort. Volgt hieronder.
<!--quoteo-->Quote<!--quotec--><!--quoteo(post=406420:date=27 March 2008, 10:52:name=Veertje)-->Veertje schreef (op 27 March 2008, 10:52):
<{POST_SNAPBACK}><!--quotec-->Ik kon er niet omheen in Miranda een zelfingenomen, arrogant en egocentrisch persoon te zien die zich interessanter voordeed dan ze eigenlijk is.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->
Ook hier ben ik het eens met ypsilon. Miranda is een bijzondere persoonlijkheid die in een bijzondere situatie terechtkomt. Ze beseft haar eigen gebreken zeer goed. Verder vind ik ypsilons omschrijving "zoekende" erg treffend.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->Ik vind niet dat ze haar eigen gebreken goed ziet. Ze heeft niet door dat ze misschien wel onterecht alleen maar slechts ziet in haar medemensen.
<!--quoteo-->Quote<!--quotec-->(pagina 208, Engelse versie, Vintage classics)I know we're supposed to face the herd, control the stampede - it's like a Wild West film. Work for them and tolerate them. I shall never go to the Ivory Tower, that's the most despicable thing, to choose to leave life because it doesn't suit you. But sometimes it's frightening, thinking of the struggle life is if one takes it seriously (zoals zij zelf dus).
All this is talk. Probably I shall meet someone and fall in love with him and marry him and things will seem to change and I shan't care anymore. I shall become a Little Woman. One of the enemy. (als ze een "gewoon" leven oppakt, dan wordt ze volgens haar "one of the enemy". Het klootjesvolk).
But this <i>is</i> what I feel these days. That I belong to a sort of band of people who have to stand against all the rest (Miranda tegen de wereld). I don't know who they are - famous men, dead and living, who've fought for the right things and created and painted in the right way, and unfamous people I know who don't lie about things, who try not to be lazy, who try to be human and intelligent (en dat kan zijn volgens haar dus allemaal beoordelen).
Yes, people like G.P., for all his faults. His Fault. (ook hij wordt kritisch benaderds, zoals iedereen).
They're not even good people (nee, zelfs the "band of people" niet). They have weak moments. Sex moments and drink moments. Coward and money moments. They have holidays in the Ivory Tower. But part of them is one with the band.
The Few.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->
Ze oordeelt permanent over anderen en ziet vooral het slechte in anderen (en deels ook in zichzelf). Ze begrijpt ergens op de achtergrond dat ze zichzelf hoog plaatst en distantieert zichzelf dan, om dat interne conflict op te lossen, ook nog eens boven de meesten in de "Ivory Tower". Nee, zegt ze, daar hoor ik zelf niet bij, want IK zie mijn gebreken, ik ben zelfs beter dan diegenen die daar plaatshebben. Ik ben een ware bewaker van deze wereld, weet als geen andere wat ervoor nodig is het goede te bewaken. Zij is volgens zichzelf er één van "The Few".
<!--quoteo-->Quote<!--quotec--><!--quoteo(post=406420:date=27 March 2008, 10:52:name=Veertje)-->Veertje schreef (op 27 March 2008, 10:52):
<{POST_SNAPBACK}><!--quotec-->Ik zie in het boek dus ook een soort boodschap, de boodschap dat het slecht eindigt met mensen die zich beter voordoen dan ze eigenlijk zijn.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->
Dat is een nogal simplistische moraal, die ik eerder met een sprookje dan met een literair hoogstandje als <i>The Collector</i> associeer.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->Grmbl. Zo simplistisch had ik niet bedoeld in ieder geval. Ik heb het te simpel (in mijn haast) uitgedrukt. Ik neem die opmerking terug, al vind ik wel dat het thema "zich beter voordoen dan de rest" terugkomt, ook bij Frederick, die duidelijk een hekel heeft aan mensen die zichzelf boven anderen plaatsen.
Maar het centrale thema is misschien meer: het bewaren van wat er nog aan schoonheid rest in deze wereld. Frederick probeert Miranda's schoonheid (innerlijk en uiterlijk) te bewaren door haar te vangen (net zoals zijn vlinders) en uiteindelijk laat hij haar ook om die reden doodgaan. Het laatste restje schoonheid dat hij ziet wil hij bewaren, hij wil het zelfs, in een kort moment eigenlijk nog weer mooier maken dan het in realiteit is geworden (tot zijn grote spijt) door zelf te sterven: <!--quoteo-->Quote<!--quotec-->We would be buried together. Like Romeo and Juliet It would be a real tragedy. Not sordid.<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->
Miranda op haar beurt wil ook het goede van de wereld bewaren. Door JUIST te schilderen, voor het JUISTE te vechten, door NIET te liegen, etc. Maar ze kan dat niet opbrengen omdat ze zoveel slechts ziet in haar medemensen.
Voor elkaar betekenen F. en M. precies dat waar ze zo'n hekel aan hebben. Miranda is niet de "puurheid" waar F. zo van houdt, Frederick is klootjesvolk (kan niet schilderen, heeft geen stijl, etc. etc.) waar M. zo'n hekel aan heeft. En het wrange is dat ze allebei met elkaar te maken op zo'n destructieve manier juist omdat ze eigenlijk hetzelfde nastreven. Eigenlijk zijn ze allebei "verzamelaars", ze proberen restjes schoonheid die ze in de wereld nog kunnen zien te bewaren.
<!--quoteo(post=406973:date=29 March 2008, 13:07:name=confusie)-->confusie schreef (op 29 March 2008, 13:07):
<{POST_SNAPBACK}><!--quotec--><!--quoteo(post=406420:date=27 March 2008, 10:52:name=Veertje)-->Veertje schreef (op 27 March 2008, 10:52):
<{POST_SNAPBACK}><!--quotec--> ... Mijn sympathie lag duidelijk bij F. ...<!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->
Ferdinand heeft Miranda met geweld gevangen gezet. Is dat niet voldoende reden om te kiezen voor Miranda, en tegen Ferdinand?
/icon_eek.gif" style="vertical-align:middle" emoid=":shock:" border="0" alt="icon_eek.gif" /><!--QuoteEnd--><!--QuoteEEnd-->Hierboven een beetje geprobeerd uit te leggen. M. heeft geen goed woord over voor haar medemens, zelfs niet voor degenen die dicht bij haar staan, terwijl F. WEL het mooie in de mens kan zien (op zijn zieke manier). Dat ligt dus persoonlijk bij mij. Ik kan zelf niet zo goed tegen mensen die voornamelijk het slechte zien in hun medemensen.
