2 manen

[eew]

Raar, 2 manen. Het moet op een een of andere manier bedrog zijn. Maar met 3 manen ertussen. Is dat ook zeer onwaarschijnlijk. Dan kan het nog aan je ogen ligen. Maar als iemand anders het ook gezien heeft. Zeer vreemd. Proveer als je het nog een keer ziet een foto te maken.

[Rick]

Vannacht weer gezien, terwijl ik buiten was de hond uitlaten.

Kan het geen weerspiegeling van het maanlicht op wolken ofso zijn?

Tenminste, als dat kan met een ruimte ertussen waar de maan 3 a 4 keer in past.

[eew]

Erg raar, maar een weerspiegeling met zoveel ruimte ertussen lijkt mij niet mogelijk. Maar hebben sterrenwachten e.d. het ook gezien. Als dat zo is kan je denk ik wel achter de oorzaak komen.

[Iwerke]

http://www.pnas.org/cgi/content/full/97/1/500

hier stond er iets over in het engels

moet zelf weg dus heb geen tijd om het te lezen maar misschien verklaart het iets

[Iwerke]

kheb nog een andere site gevonden (in het Nederlands) http://www.gissenenmissen.nl/index.php?pag...=2&articleId=15

De verklaringen voor de maanillusie lopen uiteen. Sommigen zeggen dat het aan een verschil in kleur en helderheid ligt of aan een verschil in focus van de ogen. In experimenten met een kunstmatige maan zijn die veronderstellingen definitief onjuist gebleken.

 

Een andere verklaring is dat we de maan aan de horizon samen met bomen en gebouwenwaarnemen waardoor we ze onwillekeurig vergelijken. Voor bomen en gebouwen passen we automatisch een correctie toe: een flatgebouw in de verte lijkt klein maar is in werkelijkheid tien verdiepingen hoog.

Wanneer we dezelfde correctie op de maan toepassen die in de verte tussen de flatgebouwen hangt, wordt dat een gigantisch grote maan. Bekijken we echter dezelfde maan hoog boven ons hoofd, dan ontbreken dergelijke ankerpunten.

Maar de maanillusie treedt ook op boven zee of boven een zandwoestijn, waar geen objecten het gezichtsveld markeren. We zien alleen de golfslag of de rimpels in het zand.

 

De afstand tot de horizon

De beste verklaring is dat we de afstand tot de horizon afleiden van het 'gevulde terrein' dat tussen ons en de horizon ligt. Dat terrein kan ook een zand- of watervlakte zijn. Voor ons is de horizon mijlenver weg. De maan boven de horizon zien we dus ook als mijlenver weg.

De afstand tot de hemelkoepel boven ons kunnen we echter moeilijk inschatten, er ontbreekt een tussenliggend 'terrein' om ons enig idee van afstand te geven. Door die lege ruimte schatten we de afstand tot de maan boven ons kleiner in.

De hersenen reageren nu op het feit dat de twee manen een even groot beeld op het netvlies hebben en concluderen dat de maan boven de horizon - gezien die afstand - enorm groot moet zijn. We 'zien' de maan boven ons hoofd dan als kleiner dan de maan aan de horizon.

khoop dat het hierdoor een beetje duidelijk wordt anders moet je nog maar effe verder lezen op de site die ik hierboven al gegeven heb.

[Rifleman]

ik weet zo de benaming niet, maar het komt wel eens voor, eens in de 4 maanden (iets in die richting).. de maan krijgt dan een soort eclips rond zich heen. dit komt door de stand van de zon. altijd rond de seizoensverandering oid.

[De groene hond]

Kan het DIT niet zijn misschien?

[Rifleman]

ja, ongeveer wel ja

[Anonymous]

Beste Iw'erke,

Jouw verhaal gaat niet over 2 manen, maar over de verschijningsvorm.

[Miel]

Zou je op de Maan misschien ook Aarde-illusies hebben? Zou wel gaaf zijn als je ineens 2 Aardbollen ziet