Adpruys schreef:Flynn stelt dat men 100 jaar geleden niet minder intelligent was maar wat doorgaans onder intelligentie wordt verstaan lijkt me toch te zijn toegenomen volgens zijn artikel. Men is nu veel vindingrijker geworden in het oplossen van problemen door verder te kijken dan van te voren geleerde regels. De eisen wat dat betreft liggen nu voor een groter aantal mensen hoger. Verder zijn de gezinnen nu kleiner waardoor relatief meer mensen de eerstgeborenen zijn. Deze hebben meer belangstelling voor hypothetische vragen, wellicht bij gebrek aan speelkameraden op jonge leeftijd . Ook noemt Flynn de economische vooruitgang (het kapitalistische systeem) dat door de concurrentiestrijd leidt tot steeds hogere eisen die gesteld worden en die men zichzelf en hun kinderen oplegd.
Overigens zijn de scores niet van alle onderdelen zo sterk toegenomen. "informatie" "numeriek logisch denken"en "woordenschat"niet of nauwelijks.
Zonder me al teveel te willen mengen in deze discussie vraag ik mij af in hoeverre de alfabetisering van de pakweg afgelopen 130 jaar van invloed is geweest op het Flynn-effect. Mocht hier sprake van zijn dan zou er wellicht gesproken kunnen worden van een
democratisering van het IQ. Desondanks blijft dit in mijn ogen een onoverkomelijk complexe discussie. Hoe zou je de groten uit het verleden -Shakespeare, Bach, Pascal, Mozart en een Newton- naast de (post-) moderne hoogbegaafden kunnen plaatsen? De eloquentie van de klassieke homo universalis tegenover de... Ja, hoe valt de hedendaagse hoogdbegaafde te karakteriseren? Neem je in deze vergelijking dan ook het IQ, in weerwil van het eerder genoemde Flynn-effect, in ogenschouw? Of wordt de rol van de cultuur in deze van meer gewichtig belang? En zo ja, hebben we dan misschien niet te maken met een onoverkomelijke barriere om algemene uitspraken te doen over hoogbegaafdheid in onder meer het verleden?
Er is niks beter verdeeld in de wereld dan verstand en intelligentie: elke persoon vindt van zichzelf dat hij er genoeg heeft...
Dit sluit mooi aan bij de democratisering van het IQ waar ik zojuist over sprak.
Interessant is nu de vraag of in het verleden de mensen evenzeer van mening waren dat ze genoeg hiervan hadden.
Ik denk dat het pogen te beantwoorden van deze vraag ook meer licht zal laten schijnen op de problematiek van deze discussie.
Wetenschap is geen geschiedenis van idealen maar van successen.