Klassieke gravitatie met eindige voortplantingssnelheid en Mercurius

[HansH]

dus dan blijft de baan tov de ruimte de zelfde ellips maar omdat de ruimte vervormt rond het punt waar de baan is wordt de hele baan met ruimte en al een stukje verplaatst.

[wnvl1]

De baan van Mercurius is dat nog wel een ellips? Het lijkt erop, maar volgens mij is dat toch geen ellips meer na die ART correcties.

[Xilvo]

De baan van Mercurius is dat nog wel een ellips? Het lijkt erop, maar volgens mij is dat toch geen ellips meer na die ART correcties.

Het is natuurlijk niet exact een ellips maar wel in heel goede benadering. De totale precessie per omloop is slechts iets meer dan een boogseconde.

[HansH]

De baan van Mercurius is dat nog wel een ellips? Het lijkt erop, maar volgens mij is dat toch geen ellips meer na die ART correcties.

lijkt mij ook, immers een roterende ellips is geen ellips meer. maar waar roteert de ellips in de ART nu precies omheen? is dat de zon of is dan een ander punt? misschien is het wel het zwaartepunt van zon en mercurius samen?

[HansH]

@HansH Ik heb beredeneerd wat er moet gebeuren voor het geval van centrale krachten. Centrale krachten zijn krachten die zijn gericht op een zeker middelpunt (hier de zon). Je terug gebogen krachten zijn dus ook centrale krachten. Dus is dit verhaal ook op jouw terug gebogen krachten van toepassing. Het impulsmoment moet dus behouden blijven. En dat geldt mijn tekening, of een verbeterde versie daarvan....

in mijn voorstel zijn het niet gebogen krachten, maar een gebogen ruimte inclusief de krachten in die ruimte. dus de krachten tov de ruimte zijn niet gebogen. Dat kan denk ik ook niet want voor een gegeven ellips is de kracht op elk punt van de ellips een gegeven, dus kan niet veranderen volgens mij anders krijg je een andere ellipsvorm.

[Xilvo]

maar waar roteert de ellips in de ART nu precies omheen? is dat de zon of is dan een ander punt? misschien is het wel het zwaartepunt van zon en mercurius samen?

Uiteraard om het gezamenlijke zwaartepunt, anders geldt behoud van impulsmoment niet meer.

Je kunt de massa van Mercurius verwaarloosbaar klein maken, dat maakt het eenvoudiger en verandert niets aan het principe.

[Professor Puntje]

Nog even terug naar mijn tekening:

perihelium 33 keer bekeken

Het lijkt me wel precies genoeg voor mijn conclusie. Immers het groene punt komt sowieso boven het blauwe punt te liggen. En dus moet de groene horizontale snelheid groter zijn dan de blauwe om een zelfde impulsmoment op te leveren. Voor de groene (schuin naar beneden gerichte) baansnelheid geldt dat dan des te meer. Iets anders wordt er van de tekening niet gevraagd.

[Xilvo]

Immers het groene punt komt sowieso boven het blauwe punt te liggen.

Niet als je het correcte brandpunt gebruikt. Is dit nou zó moeilijk?

[Professor Puntje]

@HansH Eerst is het gebogen ruimte. Zodra daar kritiek op komt zijn het enkel gebogen krachten. Als dat ook niet werkt is het weer gebogen ruimte, waarbij je voor het gemak nog steeds nalaat uit te leggen wat we ons daar precies bij moeten voorstellen. Ik ga nu maar weer met mijn eigen onderzoek verder.

[HansH]

@HansH Eerst is het gebogen ruimte. Zodra daar kritiek op komt zijn het enkel gebogen krachten. Als dat ook niet werkt is het weer gebogen ruimte, waarbij je voor het gemak nog steeds nalaat uit te leggen wat we ons daar precies bij moeten voorstellen. Ik ga nu maar weer met mijn eigen onderzoek verder.

het is steeds hetzelfde gebleven, maar ik denk dat je het nog niet helemaal begrepen had.
de essentie staat in dit bericht:
viewtopic.php?p=1189661#p1189661
daarbij zie je vanuit mercurius dat de zon in tegenovergestelde richting gaat en je zelf stil denkt te staan (trein effect zoals in vorige bericht genoemd) effect is dan dat je de zon ziet staan op een positie in het verleden (plaatje B) alleen heb je dan het probleem dat actie en reactie niet meer klopt, dus krijg je een foute baan en spiralisatie van mercurius naar de zon toe.
Dus blijkbaar is de ruimte rond mercurius vervormd tgv de zwaartekracht van de zon zodanig dat actie en reactie blijft gelden. Dat kan alleen maar als je aanneemt dat de ruimte geroteerd is als mercurius beweegt. Je roteert dus de ruimte op de plek van mercurius zodat de zwaartekracht vectoren van zowel mercurius als de zon weer recht naar elkaar wijzen. omdat de zon niet beweegt hoef je voor de zon niks te roteren.

Je roteert dus de ruimte op de plek van mercurius zodat de zwaartekracht vectoren van zowel mercurius als de zon weer recht naar elkaar wijzen. dus je roteert niet de krachten, maar de ruimte met kracht en al roteer je.

[HansH]

een belangrijk punt is denk ik of we het erover eens kunnen worden dat met de gegeven massa van mercurius en zon en de gegeven ellips baan de krachten en hun richting op elk van de posities in de baan daarmee vastliggen?
als dat zo is kun je het immers niet meer verklaren met verandering van krachten en blijft als enige over een rotatie van de ruimte.

[Professor Puntje]

Deze zou goed moeten zijn:

Daar ga ik eens even mee aan de slag.

[HansH]

Dat is de definitie van een ellips inderdaad tov zijn brandpunten.

[Xilvo]

Daar ga ik eens even mee aan de slag.

In de praktijk schiet je daar meer mee op dan met de tweewaardige fundamenten van de wiskunde

[HansH]

Daar ga ik eens even mee aan de slag.

In de praktijk schiet je daar meer mee op dan met de tweewaardige fundamenten van de wiskunde

misschien kun je daar de vraag mee oplossen of je voor dezelfde ellipsbaan van mercurius om de zon verschillende krachten kunt hebben als functie van de positie van mercurius. als dat niet zo is dan is het einde discussie vrees ik over het verschoven krachten verhaal.