Random chat voor ongenoegen en plezier uit onverwachte hoek

[Professor Puntje]

Hier een aardig artikel over hoe die "professionele raadgevers" veelal te werk gaan:
 
http://www.independent.co.uk/voices/commentators/johann-hari/johann-hari-the-management-consultancy-scam-2057127.html
 
Helaas trapt men er jaar in jaar uit steeds weer in....

[Yvan_be]

Dat hoeft natuurlijk niet te verwonderen, hè: het zogenaamde "scientific management" hoort thuis in het rijtje kwakwetenschappen waar ook homeopatie, freudiaanse psycho-analyse enz. hun plaats hebben.
"The father of scientific management", Frederick Taylor, is al lang geleden ontmaskerd als een ordinaire oplichter, maar zijn voorbeeld maakt nog altijd school . Er is dan ook goed geld mee te verdienen en de investering is minimaal: een chronometer, een lintmeter, een PC met MS Office en een printer, wat slappe praatjes volstaan blijkbaar.
Ik beken: ik heb ooit nog, samen met een toenmalige vriendin, zelfstandige en geboren "ondernemer" kwaliteitsborging ISO 9xxx gecertifieerd toen dat de waan van de dag was.
Moeilijk was het niet: je kocht een lastenboek en een accreditatie van een firma (met enkel een postbusadres) en je kon aan de slag.
Heel dat kwaliteitsgedoe (dat weinig of niks met *kwaliteit* te maken had) bracht vooral een immense papierstroom en veel hartkloppingen/verhoogde bloeddrukken op gang.
In gans dat onoverzichtelijke doolhof van regeltjes en puntjes was er altijd wel eentje dat nog niet af was, of gewoonweg vergeten. Nieuw bezoekje, kassa.
Wat me daarin (ook) opviel was het onevenwicht: het lastenboek vereiste dat van elke medewerker het studieniveau geregistreerd werd. Dat werd dan gecertifieërd door iemand met, toen, een getuigschrift lager onderwijs. Diie ongeschoolde was wel, binnen dat kader, de "objectieve, certifiërende instantie".
 
Soms denk ik dat ik het niet meer begrijp, maar ik begrijp het maar al te goed en ik vind het een interessant fenomeen: ondernemers en hun acolieten geven vaak van jetje als het over de overheid gaat. Dan regent het begrippen als "administratieve rompslomp", "Kafka", "pestwetten".
Tegelijkertijd wordt, in het kader van "degelijke procedures", ondersteund door welgekomen consultancy, een papierstroom op gang gebracht ter waarde van een middelgroot bos.
Als men de meerwaarde van de "verbetering" afmeet aan de ervoor geleverde inspanning, komt men automatisch terecht bij wat de Amerikanen zo plastisch omschrijven als "drowning the fish".

[Marko]

Ach ja, ik had het kunnen weten. WSF Café
 
Dé plaats voor borreltafelpraat. Stoere woorden, onderbouwd met anekdotisch bewijs. 
 
Je herkent het aan de woorden "ooit", "iemand", "menig" enzovoort. 
 
Veel heeft het verder niet om het lijf. 

[Yvan_be]

Geloof vooral mij niet! Kritisch denkenden gaan niet voort op anekdotiek.

Gelukkig is dat ook niet nodig: over zin en onzin van "scientific management" en consultancy is ondertussen al een forse bibliotheek volgeschreven.

Hier en daar, op websites van werkgeversorganisaties en "business schools" vind je nog weleens een beknopt biografietje (eerder een hagiografietje) van Taylor, nog steeds de vader van het "scientific management" en van de consultancy.

Er wordt dan melding gemaakt van diens verdiensten om voor het eerst de praktische werkorganisatie van een wetenschappelijke basis voorzien te hebben.

Er wordt melding gemaakt van zijn uiterst succesvolle consultancy-activiteiten bij Betlehem Steel, toen de grootste Amerikaanse staalproducent. Zijn "ontdekking" van het plantrekken van werknemers blijft evenmin onvermeld.

Wat doorgaans niet vermeld wordt is minstens even interessant: dat hij uiteindelijk bij Betlehem Steel aan de deur gezet werd, omdat men begon te merken dat er een en ander niet klopte.

Dat hij, tijdens een congressionele hoorzitting, gehouden speciaal voor hem in 1911 - 1912("The House Committee to Investigate Taylor and Other Systems of Shop Management" onder leiding van William Bauchop Wilson) met de grond gelijk gemaakt werd.

Dat een flink deel van zijn meetresultaten onmogelijk konden ernstig genomen worden, omdat hij zijn tijdopnemers instrueerde niet zozeer bezig te zijn met de chronometer, maar vooral met het maken van "beredeneerde schattingen".

Ook in zijn tijd was "speedy Taylor" dus bepaald niet onomstreden: hij werd sterk in vraag gesteld door vriend en vijand. De kranten vroegen zich luidop af hoe het kon, dat geen enkele arbeider uit zijn roemruchte individual case studies kon geïdentificeerd worden, ondanks grote inspanningen.

Taylor is al lang geleden, de methodes zijn gesofisticeerder geworden. Het is dezer dagen nodig noch wenselijk om met de hand een deel van de puntenwolk af te dekken om toch maar de gewenste trendlijn te kunnen tekenen. Maar het gesjoemel gaat wel door en je moet al ziende blind zijn (of betrokken, begunstigde partij) om dat niet te (willen) zien.

Wetenschappers, echte dan, worden geacht steeds zeer op hun hoede te zijn voor de valkuilen waarin ze kunnen trappen: bias, halo-effect, ... De wetenschappelijke methode heeft mechanismen, zoals peer review, om dat soort zaken te voorkomen en -als ze voorkomen- de schade te beperken. Die zijn, evenmin als de wetenschappelijke methode zelf perfect, maar wel het beste wat we momenteel hebben.
Consultants en managers hebben dat dus niet en ik twijfel er niet aan, dat ze dat zelf ook veel beter vinden. Kom mij niet aan mijn hoofd zeuren over een -vooralsnog weinig overtuigende- "corrigerende werking van "de markt"".
 
Terzijde: de voorbeelden en situaties die ik aangehaald heb zijn er wel degelijk in het echte leven. Ik heb ze zelf meegemaakt, met alle beperkingen inzake gezichtsveld, interpretatie en appreciatie die daarbij horen.  Dat ze niet beschikbaar zijn voor kritische analyse is niet mijn keuze. Ik zou het veel liever anders hebben en, ongetwijfeld net als u, ben ik een groot voorstander van gedegen, onafhankelijk  wetenschappelijk onderzoek naar consultancy .

[xansid]

Ik vind het niet prettig lezen wanneer er om de zin een woord geaccentueerd is, vervelend zelfs. Ik snap zelf ook niet zo goed waar dat voor nodig is.

[Professor Puntje]

De modale manager hobbelt wel mee van de ene management fad naar de andere, men is veel te bang de bedrijfstop tegen de schenen te schoppen en/of de boot van de nieuwste "management inzichten" te missen. Liever zit men met zijn allen op het verkeerde spoor dan dat men in zijn eentje de vinger op de zere plek durft te leggen om vervolgens als dwarsligger of saboteur te worden afgeserveerd. Wie het spelletje niet meespeelt komt niet ver. Bovendien valt er met het verkopen van gebakken lucht veel geld te verdienen. De wereld wil bedrogen worden. De nuchtere waarheid is dat management fads wetenschappelijk nauwelijks beter onderbouwd zijn dan astrologie of Feng Shui, maar dat inzicht kan nu juist weer niet geïmplementeerd worden en brengt dus ook geen brood op de plank. Er bestaan wel boeken en studies waarin managementmethoden kritisch tegen het licht worden gehouden, maar de overgrote meerderheid is er toch op gericht om methode zus of zo aan de man te brengen. Wie zelf belanghebbende is of wie sowieso niet geïnteresseerd is in de wetenschappelijk waarheid, kan de kritische geluiden dus gemakkelijk afdoen als schreeuwers aan de zijlijn. Liever houdt men zichzelf voor de gek dan dat men nuttig bezig is.

[Professor Puntje]

Ik vind het niet prettig lezen wanneer er om de zin een woord geaccentueerd is, vervelend zelfs. Ik snap zelf ook niet zo goed waar dat voor nodig is.

 
De reden snap ik wel, in het management gaat het vooral om gebakken lucht. Er worden allerlei modieuze termen geïntroduceerd waarin vaak onbewezen vooronderstellingen verstopt zitten. Door een nieuw koeterwaals in te voeren dringen management goeroes hun leerlingen een bepaald denkpatroon op zonder dat ze dit expliciet hoeven te onderbouwen. Als je zulke termen dan zonder meer gebruikt geef je daarmee de boodschap af dat de betekenis van die termen onproblematisch is, en dat je de vooronderstellingen die in die termen verstopt zitten dus ook accepteert. Je moet bij management goeroes - die immers hun brood verdienen met het afsteken van mooie verhalen en bieden van vergezichten - heel goed op je hoede zijn dat je niet middels retorische trucs in de maling wordt genomen.

[Yvan_be]

Ik vind het niet prettig lezen wanneer er om de zin een woord geaccentueerd is, vervelend zelfs. Ik snap zelf ook niet zo goed waar dat voor nodig is.

Wat bedoelt u daar precies mee? VanDale online geeft als woordverklaring voor het lemma "accentueren": nadruk leggen op, klemtoon geven aan.

[Yvan_be]

De modale manager hobbelt wel mee van de ene management fad naar de andere, men is veel te bang de bedrijfstop tegen de schenen te schoppen en/of de boot van de nieuwste "management inzichten" te missen. Liever zit men met zijn allen op het verkeerde spoor dan dat men in zijn eentje de vinger op de zere plek durft te leggen om vervolgens als dwarsligger of saboteur te worden afgeserveerd. Wie het spelletje niet meespeelt komt niet ver. Bovendien [...]

Er is nog iets dat meespeelt en waar héél zedig over gezwegen wordt, al lijkt het erop dat het tij terzake langzaam begint te keren. 
Als ik een bakker ben die er de voorkeur aan geeft met rechtstreeks geïmporteerde Turkse tarwe te werken, mag ik dat, maar de fiscus zal de verschuldigde belastingen berekenen op basis van de normale marktprijs van Turkse tarwe.
Als ik een meubelmaker ben die er de voorkeur aan geeft met Hongaars hang- en sluitwerk te werken, mag ik dat ook, maar de fiscus zal de verschuldigde belastingen berekenen op basis van de normale marktprijs van Hongaars hang- en sluitwerk.
Dat geeft wel wat problemen en discussies over wat "normale marktprijzen" zijn, maar meestal lukt het wel om belastingen te heffen op basis van min of meer objectieve gronden.
In de "diensten" is dat veel moeilijker en er zijn dingen in die sfeer waar nauwelijks een "normale marktprijs" op te plakken valt. Intellectueel eigendom is er daar een van, consultancy een ander.
Ik neem aan dat we hier niet onder randdebielen zijn en dat ik er dus geen tekeningetje bij hoef te maken.

[Yvan_be]

Na een schijnbare afwezigheid van enkele tientallen jaren is in Vlaanderen de mythische "stempelende doktersvrouw" weer opgedoken!

Voor de noorderburen leg ik het even uit: tot iets van een jaar of 20 geleden moest een werkloze, om werkloosheidsuitkeringen te kunnen innen, zich dagelijks aanbieden met zijn werkloosheidskaart ("stempelkaart") bij een controle-organisme (het "stempelkantoor") om daar een stempeltje te krijgen (de "stempelcontrole").

Dat goldt dan als het bewijs dat de werkloze die dag effectief beschikbaar geweest was voor de arbeidsmarkt en dus recht had op uitkeringen.

Op het einde van elke maand werd de kaart ingeleverd bij de uitbetalingsinstelling (vakbond of HVW (Hulpkas Voor Werkloosheidsuitkeringen)). Die controleerden dat allemaal en betaalden de uitkeringen uit, namens de RVA (Rijksdienst Voor Arbeidsvoorziening).

De stempelkaar bestaat nog steeds, de dagelijkse stempelcontrole niet meer.

In die tijd dus, was de "stempelende doktersvrouw" alomtegenwoordig: iedereen kende er wel eentje of kende minstens iemand die er een (of een paar...) kende.

De dame(s) in kwestie onderscheidden zich door de peperdure bontmantels van minstens een maandloon en de auto's van minstens enkele jaarlonen... Ze parkeerden altijd op een plaats waar verboden te parkeren gold. Uiteraard staken ze altijd voor in de wachtrij en wel vaker werd opgemerkt dat ze zich bedienden van een gebrekkig Nederlands met sterke Franse tongval.

Speciale doktersvrouwen toen: dezer dagen kom je ze gewoon tegen in de supermarkt of op de bus, ze spreken "Vloams" of AN zoals iedereen en peperdure bontmantels zijn hier even zeldzaam als boerkha's: je moet al hard zoeken om er eentje te vinden, enkele zeldzame plaatsen met relatief hoge concentraties (zoals Knokke Zoute resp. Molenbeek) uitgezonderd. En dan nog.

De verhalen werden doorgaans vergezeld van heel wat gezeur, in de trant van: "ze zijn al stinkend rijk en dan komen ze ook nog eens profiteren van den dop!!!" ("den dop": de stempelcontrole, in ruimere zin: de werkloosheidsuitkering). "Ze denken dat ze beter zijn dan wij, omdat ze toevallig met een kwakzalver tussen de lakens liggen!!!" enzovoort...

Nadat de stempelcontrole afgeschaft was werden de verhalen wat minder opgedist maar helemaal weg zijn ze nooit geweest: ze gingen deel uitmaken van de onuitgesproken, gore, collectieve onderstroom van "volkse wijsheid" waarin de stempelende doktersvrouw haar plaats kreeg, in het gezelschap van de allochtoon die elke maand een huis kocht met de kinderbijslag en de postbode/melkboer/bakker die heelder straten van jong schopte.

Het is een simpel verhaaltje met hoog broodje aap-gehalte, op maat gesneden van de erudiete, goed opgeleide, genuanceerde denkers.

Dat er op het verhaal van de grootverdienende arts met zijn potverterende en profiterende ega behoorlijk wat af te dingen valt is van geen enkel belang. Het is zo, omdat het zo is, iedereen weet het en trouwens: als het niet zo zou zijn, vanwaar zouden dan al die verhalen komen? En zo is de cirkel rond.

Vorige week, in het kader van de opmaak van de federale begroting, werd geopperd of er niet eens moest aan gedacht worden om de werkloosheidsuitkeringen te bekijken in functie van andere inkomsten, zoals bijvoorbeeld huurinkomsten?
Dat idee werd weer opgeborgen, maar jawel hoor: binnen een paar uur was ze weer helemaal terug in de lezerscommentaren van de kranten: de stempelende doktersvrouw!
 
Het is het soort verhaaltjes dat je kan verwachten van diegenen voor wie het laatste overblijvende mysterie het buitenspel in het voetbal is...

[ArcherBarry]

lieve hemels, vanaf 08.00 uur blauwzuur lopen snuifen, ik heb er nou wel genoeg van.
 
 
En ik moet nog 8 ton appels verwerken... je moet wat over hebben voor je werk

[Yvan_be]

Over appelen gesproken: in België is tot dusver al 10 000 ton appelen en peren geoormerkt voor vernietiging om de prijs te ondersteunen. De oorzaken liggen voor de hand: de Russische boycot, structurele overproductie, de wetmatigheden van de markt en zo.
Dat krijg je toch aan geen zinnig mens uitgelegd? Dat duizenden tonnen perfect goed voedsel vernietigd worden, omdat de boerenorganisaties de boeren in de val gelokt hebben om buitensporig te investeren, met hulp van de bevriende bank en dankzij de EU-landbouwpolitiek?
Onderwijl kunnen onze gepensioneerden zich nauwelijks vers fruit permitteren: de Belgische pensioenen zijn zowat de laagste van gans de EU.
 
Marketeers en aandeelhouders stellen zich doorgaans niet al teveel ethische vragen. Dat merk je nu ook weer: net als vorig jaar stunten de grootwarenhuizen met appelen en peren aan absolute bodemprijzen. Dat doen ze, zogezegd "om onze telers te ondersteunen". Het zal wel waar zijn: € 0,10/kg onder de kostprijs is nog altijd beter dan helemaal niks. Zo'n inkoper van een grootgrutter moet ook de kost verdienen, er mag al eens "fair and square" onderhandeld worden en die producenten zijn toch maar verwende bleekscheten. Voor elk van hen honderd Chinezen/Indiërs/Argentijnen...

Daar zie je dan dat fruit liggen, ergens tussen de frambozen uit Kenia en de aardbeien uit Egypte. Vijf meter verder de grijze Noordzeegarnalen, gepeld in de Maghreb en in Polen geschilde en versneden Hollandse polderuien... Niet dat dat vragen rond "ecological footprint" oproept hoor: het ecologische probleem bij uitstek is de *** die met de auto naar de supermarkt rijdt om die rommel te kopen. Als we die maar eens op de fiets made in China krijgen zijn alle problemen opgelost.
 
Ondertussen staat de boeren, vooral de kleine boeren het water aan de lippen en meer en meer stappen er uit het vak. Er is geen droog brood meer mee te verdienen. Niet met tarwe, niet met rogge, niet met suikerbieten, zelfs niet met mais, niet met varkensvlees, niet met rundvlees, niet met gevogelte, niet met fruit, niet met melk, niet met... En toch wordt voedsel almaar duurder. Al moet daar meteen bijgezegd worden dat het aandeel van voedsel in een gezinsbudget blijft dalen.
 
Produceren zo goedkoop mogelijk, zoveel mogelijk kosten afwentelen op de gemeenschap en de winst incasseren. In sommige rurale gebieden van Afrika is Nederlande diepvrieskip een statussymbool. De lokale boeren worden de markt uitgeprijsd en lijden honger. "Die Ollandse kippenboeren" leven in semi-armoede en dat lot delen ze met de Vlaamse varkenskwekers en fruittelers.
 
We hebben echt wel dringend nood aan een "nieuw economisch paradigma" en het wordt hoog tijd om de Farizeeërs uit de tempel te verjagen... Wat ik me daarbij precies voorstel kan ik niet zeggen, aangezien de Belgische wetgeving weliswaar de vrijheid van meningsuiting garandeert, maar ook -terecht- het oproepen tot haat en geweld verbiedt.
 
 
Toen ik een snotaap was (daar gaat'ie weer!) was fruit plukken in de zomer een erg lucratieve bijverdienste. In Haspengouw was het een heuse deeleconomie op zich! Als je een jaar of 10-12 was begon je kersen te plukken in de laagstammen aan een prijs per kilo. Eens je groot en sterk genoeg was om zelf een lange ladder te hanteren verhuisde je naar de hoogstammen, waar een royaal uurloon betaald werd. Ik heb er destijds veel geleerd over Waalse en Noordkriek, over Bigarreau en Hedelfinger, over Beurre Hardy en Doyenne du Commice, over Schone van Boskoop en Oogstappel, enz. Toegegeven: legale tewerkstelling zal in die branche toen even zeldzaam geweest zijn als hoogstamboomgaarden nu.
Dezer dagen is dat allemaal geregulariseerd. Er is een fiscaal en parafiscaal gunstregime en de overheid stelt zich tolerant en welwillend op.
We doen nu aan ontwikkelingswerk: we halen Indiërs en Pakistanen naar hier, we laten hen ons fruit plukken, we betalen hen peanuts, we huisvesten ze in bouwvallige, stinkende voormalige kippenhokken en we vertellen hen dat het zo is, dat je dingen moet doen. Dat wij nu eenmaal beschaafd zijn en het dus kunnen weten, in tegenstelling tot zij, die weliswaar min of meer beschaafd zijn, maar nog niet zo lang als wij... "The White man's burden" revisited en het levert nog een winstje op ook.

[Wouter_Masselink]

In vergelijking tot vele andere landen en regio's betrekt europa een groot deel van zijn voedsel ergens anders vandaan. Vergelijk dit met bijvoorbeeld Australië waar door zowel strikte regulatie van import als motivatie van het publiek om lokaal te kopen, het verse voedsel meestal lokaal geproduceerd is. Dit resulteert in een grotere seizoensgebondenheid van producten en een grotere variate in hun prijs. Ik kan me nog goed herinneren dat bananen op een gegeven moment op 20+ Dollar/kilo zaten. Dit kwam doordat een cycloon de oogst had vernietigd.

[Jan van de Velde]

En dat is inderdaad het probleem voor de agrarische producenten: het niet meer bestaande verband tussen lokaal aanbod en lokale prijs.
Heeft de boer qua kilo's een slecht jaar, dan zou een hogere prijs veel goed kunnen maken. Echter, er is dan altijd wel een werelddeel dat ondanks transportkosten die prijs normaliseert. 
Maar verder speelt nog een rol:
- dat de handelswereld heel erg klein geworden is: het grootste deel van de omzet verloopt via een handjevol handelaren (lees: inkopers van supermarktketens). Die gaan echt niet tegen elkaar op lopen bieden. Verder zijn die groot genoeg om makkelijk al eens aan de andere kant van de wereld een schip vol laten te laten laden als er met het lokale aanbod iets mis gaat. 
- dat consumenten een groot deel van hun eten voorbewerkt kopen: de prijs van een aardappel in een kant-en-klaarmaaltijd, of zelfs in een 2,5 kg zak gewassen aardappelen,  of in een zak chips, gaat een aantal keren over de kop voordat die op je bord ligt. De kosten van die aardappel zijn gering vergeleken met de totale kosten: wordt de aardappel al eens de helft goedkoper, dan maakt dat voor de prijs van zo'n maaltijd op zijn best 5% verschil. Ergo, de consument gaat niet meer aardappelen eten omdat de aardappelprijs is gekelderd, de vraag trekt niet aan.
 
De boer is veranderd van voedselproducent in grondstoffenproducent.

[Ger]

Maar eigenlijk is het ook een beetje idioterie aan het worden soms hoor. Afgelopen week ook weer in het nieuws: door de sancties van Europa op Rusland, zijn er ook weer "tegensancties" gekomen, waardoor het voor Europese boeren steeds lastiger wordt om te exporteren naar Rusland. Men loopt nu het risico dat Rusland door gebrek aan Europese import zelf haar fruit gaat telen en dat wanneer de sancties worden opgeheven, er helemaal geen Russische vraag meer is.
 
Stel je toch eens voor! Dat men in Rusland Russisch fruit zou gaan eten, en wij in Nederland zelf onze eigen peren moeten oppeuzelen...
 
Ik ben een groot voorstander van lokaal geproduceerd voedsel. Heel dat gedoe met voedsel wat de halve wereld over gaat in geconditioneerd transport met alle extra uitstoot van dien is in mijn ogen verspilling van de bovenste plank. Kijk, indien je een bepaald soort voedsel ergens niet kunt telen en dat je het dan importeert, daar kan ik me nog iets bij voorstellen. Maar vanwege een paar halve centen per kilo het voedsel duizenden kilometers transporteren is idioterie n.m.m.