Klassieke gravitatie met eindige voortplantingssnelheid en Mercurius

[HansH]

43 boogseconden per eeuw (414 rondjes van 88 dagen) is dus voor 10 rondjes 1.04 boogseconden per 20 rondjes=2.9 E-4 graad per 10 rondjes. op 46 miljoen km baandiameter is dat dan 232 km verschuiving. zoiets zou je dan zowel op de top als de bodem van de ellips moeten zien verschuiven in dezelfde richting. dat zie ik dus niet gebeuren, maar ik zie vooral dat de grootte van de baan gaat veranderen, ook als ik het effect kunstmatig 100 x zo groot maak

[HansH]

Kennelijk heb je ook de baan van de zon berekend, maar die heb ik als stilstaand beschouwd. En ik zie dat je verschillende correctie-factoren gebruikt...?

klopt. de zon verschuift maar 10km terwijl mercurius ca 50 miljoen km verschuift. ik heb een extra correctiefactor 'schaling' erbij gezet om het effect kunstmatig te vergroten om er nog wat van de kunnen zien. maar in de laatste berekening heb ik vergrotingsfactor op 1 gezet dan is de vermenigvuldiging met de zwaartekracht dus (1+v/c).schaling

[Professor Puntje]

Volgens mij heb je iets anders gemodelleerd dan ik heb afgeleid. Als de zon beweegt klopt de correctie-factor niet meer. Bovendien gebruik je voor een deel van de baan het omgekeerde van de correctie-factor - of zie ik dat verkeerd? Maar goed Xilvo vond ook al geen precessie, dus ik geef het op. Het is waarschijnlijk inderdaad een dood spoor.

[HansH]

Als de zon beweegt klopt de correctie-factor niet meer. Bovendien gebruik je voor een deel van de baan het omgekeerde van de correctie-factor - of zie ik dat verkeerd?

dat omgekeerde is goed punt. dat had i in de versimpelde versie gebruikt, maar vergeten weg te halen. ik corrigeer dat even en doe de berekening opnieuw.
dat de zon beweegt maakt denk ik niet uit, immers dat effect zit een stuk of 6 ordegroottes lager. (Mzon/Mmercurius)

[HansH]

opnieuw bekenen. wat ik nu zie is een ellips die elk rondje iets verschuift en uiteindelijk een cirkel wordt. als ik het effect versterkt gebeurt precies hetzelfde alleen dan sneller.
Dus ook net goed. helaas is de file nu te groot om te plotten, dus maar wat plaatjes.

dit zijn 440 rondjes dus ca 100 jaar met een schaling van 1 dus 1 x jouw correctie.

[Professor Puntje]

Dat is toch iets anders dan eerst...

Beweegt de zon daarbij nog? De correctie-factor is afgeleid uitgaande van een stilstaande zon. Die correctie-factor klopt dus zeker niet voor de kracht die Mercurius zelf op de zon uitoefent.

[HansH]

de zon beweegt nog, maar ik kan hem wel even voor je stilzetten evt

[Professor Puntje]

Graag.

[Xilvo]

De periheliumprecessie is onafhankelijk van de massa. Het is daarom veel handiger die massa verwaarloosbaar klein te kiezen. Dat maakt het rekenen simpeler (dus sneller) zonder dat het iets afdoet aan de waarde van de uitkomst.

Dan staat de zon vanzelf al stil.

[HansH]

hier met de zon stilgezet, zelfde resultaat voor mercurius

[Professor Puntje]

OK - de baan verandert dus van een ellips in een cirkel, maar gaat dat van binnen naar buiten of omgekeerd?

[HansH]

het begint links en dan rechssom draaiend van binnen naar buiten

[HansH]

idem, maar dan 10 rondjes ipv 4

[Professor Puntje]

Voor een cirkelbaan wordt de correctie-factor 1. Dus goed mogelijk dat die daar dan toe neigt. Maar voor dit topic is dat wel een dood spoor.

[HansH]

dat is inderdaadwat je ziet
hier voor 100 rondjes met het effect 10 x versterkt

en met 100x versterkt met 100 rondjes