Buffy schreef:Als je hierover nadenkt, kan je tot de conclusie komen dat veel mensen zichzelf als beter beschouwen dan dieren.
Het is dan ook voor veel mensen lastig om een mens gelijk te stellen aan een dier. Dat is opzich logisch aangezien wij in een cultuur leven waarin het normaal is om dieren als minderwaardig te behandelen. En als het de normaalste zaak van de wereld is, is het moeilijk om anders te denken.
Is dat wel zo, dat veel mensen zichzelf beter beschouwen dan dieren? Als ik bijvoorbeeld lees op Wikipedia dat 22 op de 100 Belgische huishoudens tenminste één hond heeft en 23 tenminste één kat (nog niet eens genoemd zijn: hamsters, cavia's, vissen, konijnen etc.) ga ik daar toch aan twijfelen. Ik denk dat je namelijk
beter verwart met
beter ontwikkeld. Heel veel mensen voelen zich geen haar beter dan een hond, daarom nemen ze hem op schoot, aaien ze hem, kopen ze van hun hardverdiende loon voer voor hem enzovoort. Natuurlijk kent dit z'n grenzen, zo voel ik me -arrogant als ik ben- wél beter dan een mug, of pissebed. Je moet toch wel erg geitewollensokkerig zijn als je hierover anders denkt. Dit selectieproces is volkomen logisch lijkt me; hoe meer een soort dichterbij de mens staat, hoe meer je je kunt identificeren met hen. 'Hogere' dieren hebben nu eenmaal emoties, zij spelen met elkaar, kunnen dingen geleerd worden en afgeleerd en kunnen ons liefde geven waardoor wij liefde terug kunnen geven. Alle dingen die wij als mensen onderling ook doen zeg maar.
Maar als je nou even loslaat dat je graag een hamburger eet bij de macdonalds en bedenkt dat die hamburger een koe was, die zelf een, biologisch gezien, prachtig werkend lichaam had, met spiertjes en zenuuwtjes, en een hart dat goed werkte. Dat hij uit zichzelf ademhaalde, uit zichzelf at als hij trek had en graag op een gegeven moment zijn pootjes had willen strekken omdat hij een beetje stijfjes werd van al dat staan. En dat hebben wij, omdat iemand trek had in een broodje hamburger, doodgemaakt.
Dat heet de voedselketen. Als jij nu bedenkt hoeveel wonderschone dieren dagelijks om het leven komen doordat predatoren zin hebben in hun
broodje hamburger. Ok, zij moeten het eten anders gaan ze dood, wij kunnen ervoor kiezen. Maar is deze keuze wel echt een keuze? De mens is van 'nature' een groente-, fruit- en zaadeter. Toen onze hersenen exponentieel hard gingen groeien kregen we de behoefte om meer eiwitten binnen te krijgen door middel van vlees. Natuurlijk hebben we tegenwoordig allerlei vleesvervangende producten, maar vergeet niet dat onze lichamelijke veranderingen een paar honderdduizend jaar achterlopen op onze geestelijke en maatschappelijke veranderingen. Dat is ook één van de redenen waarom mensen tegenwoordig in epidemieën Diabetes en andere welvaartsziektes krijgen. De switch naar zwaar vet voedsel kan ons lichaam nog niet aan. De mens is een omnivoor (te zien aan allerlei aspecten van het menselijk lichaam zoals hoektanden, relatief slanke buik met weinig darminhoud etc.). Ik snap niet waarom we onze aard zouden moeten verloochenen, door geen vlees meer te eten. En voor de goede orde:
dit heeft dus niets te maken met onszelf beter vinden dan dieren, maar puur met datgene eten waar je voor gemaakt bent.
Mensen fokken dieren, mishandelen dieren, doden dieren zodat wij ze kunnen opeten en wat al niet meer. Wij kunnen nadenken, wij zijn met ons verstand en onze slimme technische dingetjes sterker dan de dieren dus omdat we de optie hebben ze zo te behandelen moeten we dat natuurlijk doen. Ben je het daarmee eens? Ik niet. Wat geeft ons het recht om dieren zo te behandelen? Moeten wij geen respect hebben voor het medeleven hier op aarde?
Mishandelen is slecht, fokken en doden om mensen te voeden is goed. Er is toch niets respectloos aan een dier dat lekker in de wei staat een paar jaar lang om vervolgens op een dag een stroomstoot door zijn hoofd te krijgen? Ik heb respect voor bijna al het medeleven hier op aarde, maar dat weegt niet op tegen het feit dat ik gewoon vlees wil eten. Zo heb ik in beginsel ook respect voor alle mensen hier op aarde, maar dat houdt toch niet in dat ik mijn complete salaris moet uitbesteden aan zielige negertjes met vliegen in hun ogen? Niemand kan eromheen dat -als puntje bij paaltje komt- hij of zijn egoistisch is. Ik wil een goed leven (en dat gaat ten koste van anderen), ik wil een mooie baan (een andere kan diezelfde baan niet meer krijgen) en ik wil vlees op mijn bord (excuses naar alle dieren).
Buffy schreef:Stel nou, dat iemand vraagt, er staat daar een kat en een man, 1 van hun moet dood, (en ja dit is een beetje een moribe vraag) wie zou je dan kiezen? Ik denk dat ik voor iedereen hier kan antwoorden dat je de kat zou kiezen, aangezien het veel normaler is in onze maatschappij om beesten te vermoorden.
Maar heeft het niet ook te maken met liefde? Als ik je laat kiezen tussen je huisdier, (ervan uitgaande dat je daarvan houdt) en een wildvreemde die je nooit gezien hebt en nooit zal zien, zal je dan niet wat langer nadenken voor je voor je huisdier kiest? Ik vroeg dit aan iemand en kreeg als antwoord dat hij toch voor zijn hond zou kiezen omdat hij anders last van zijn geweten zou krijgen. Waarom verdiend de hond het meer om dood te gaan dan de man? Omdat de man na kan denken?
Met alle respect, maar dit klinkt echt eng. De hond verdient het niet meer, de man verdient het minder. De man betekent veel meer voor de wereld dan de hond. De hond kan maximaal nog 15 jaar mee en gedurende die 15 jaar: pis ruiken van andere honden, schijten op veldjes waar kinderen spelen, gemiddeld 5 keer per dag z'n ballen aflikken en gemiddeld 20 keer per dag blaffen naar voorbijgangers. Na het bedelen bij het eten, kan hij af en toe geaaid worden. De man kan gedurende maximaal 70 jaar: geld verdienen voor de staat, producten afleveren, kinderen krijgen, zijn familie en vrienden liefhebben en ga zo maar door.
That which can be asserted without evidence can be dismissed without evidence.