Klassieke gravitatie met eindige voortplantingssnelheid en Mercurius

[Xilvo]

Op het internet vond ik nog een artikel met een alternatief voor mijn formule. Geen idee of dat ergens op slaat, maar dat zou met de simulatie van HansH simpel te controleren moeten zijn. Zie formule (5) in het volgende artikel:

5.png

Bron: http://labs.plantbio.cornell.edu/wayne/ ... ercury.pdf

De periheliumafstand blijft nu nagenoeg gelijk, de precessie loopt op, in 101 omlopen van ca 1,6'' tot ca 5,1'', met minder ruis nadat ik de tijdstap naar 2 s verlaagd heb. Nog lang niet de 10'' die het na 101 omlopen zou moeten hebben maar het komt een beetje in de buurt.

Lineaire regressie levert een precessie van 0,0344'' per omloop, dat is 14,3'' per eeuw. Dat zou 43'' moeten zijn.

[Xilvo]

misschien handiger als we dit topic opsplitsen omdat nu door alle berichten heen diverse theorien door elkaar heen lopen en daardoor nauwelijks nog het overzicht te houden is per theorie.

Laten we ons hier op het wetenschaps-/science-forum houden aan de wetenschappelijke betekenis van "theorie".
Niets wat hier geopperd is komt ook maar in de buurt van een theorie. Er is al niet eens overeenstemming met de waarnemingen.

[HansH]

Volgens mij hoort gekromde ruimte hier niet thuis. Dat gaat veel te ver richting ART.

Dat is een andere discussie lijkt mij, maar misschien wel de enige logisch beredeneerde manier hoe het kan werken op basis van een aangenom,en manier van voortplanten van de zwaartekracht. Dus of we dat wel of niet gaan uitwerken staat los van het feit of het eigenschappen bevat die mensen liever niet willen zien, maar helaas wel door de natuur toegepast worden. wat je wint tov de ART is dat het nog steeds een ordegrootte simpeler te volgen is en waarschijnlijk acceptabel qua verwaarlozingen voor normale zonnestelsels met snelheden <<c

[Xilvo]

Dat is een andere discussie lijkt mij, maar misschien wel de enige logisch beredeneerde manier hoe het kan werken op basis van een aangenom,en manier van voortplanten van de zwaartekracht. Dus of we dat wel of niet gaan uitwerken staat los van het feit of het eigenschappen bevat die mensen liever niet willen zien, maar helaas wel door de natuur toegepast worden.

Het gaat er niet om dat we dat niet willen zien, we weten dat de ruimte gekromd is.
Maar als een benadering neigt net zo gecompliceerd te worden als het model waarvan we weten dat het met alle waarnemingen overeenstemt, dan heeft het geen zin meer die benadering toe te passen.

[HansH]

dusa als die methode blijkt de 43 boogseconden per eeuw te kunnen verklaren dan heb je toch een grotye stap gezet die je jezelf gaat ontnemen door zo'n opmerking

[HansH]

Het gaat er niet om dat we dat niet willen zien, we weten dat de ruimte gekromd is.
Maar als een benadering neigt net zo gecompliceerd te worden als het model waarvan we weten dat het met alle waarnemingen overeenstemt, dan heeft het geen zin meer die benadering toe te passen.

hoe weet je hoe gecompliceerd het wordt als je daar niet eerst goed over nadenkt? misschien blijkt zo'n transformatie wel simpeler dan je denkt

[Xilvo]

hoe weet je hoe gecompliceerd het wordt als je daar niet eerst goed over nadenkt? misschien blijkt zo'n transformatie wel simpeler dan je denkt

Dat weet ik inderdaad niet, maar ik vrees er wel voor. Als je het tegendeel kunt laten zien, dan is dat mooi.

Als je in dat model twee planeten hebt die in tegengesteld richting on de zon draaien, dan krijgen ze ieder een eigen gekromde ruimte waarvan de krommingen niet met elkaar overeenstemmen, als ik het goed begrijp. Dat is al een zwak punt.

[HansH]

als een benadering neigt net zo gecompliceerd te worden als het model waarvan we weten dat het met alle waarnemingen overeenstemt, dan heeft het geen zin meer die benadering toe te passen.

ik denk minder gecompliceerd omdat je c als constant neemt tov de zon, dus simpeler transformatie krijgt denk ik dan in de ART waar alles relatief is. dus ik denk bruikbaarder in de praktijk voor dagenlijkse situaties waar v<<c

[HansH]

hoe weet je hoe gecompliceerd het wordt als je daar niet eerst goed over nadenkt? misschien blijkt zo'n transformatie wel simpeler dan je denkt

Dat weet ik inderdaad niet, maar ik vrees er wel voor. Als je het tegendeel kunt laten zien, dan is dat mooi.

Als je in dat model twee planeten hebt die in tegengesteld richting on de zon draaien, dan krijgen ze ieder een eigen gekromde ruimte waarvan de krommingen niet met elkaar overeenstemmen, als ik het goed begrijp. Dat is al een zwak punt.

ook die conclusie liikt me te voorbarig omdat je het dan eerst uit moet zoeken hoe dat werkt. in het algemeen is het zo dat kansen die je afschiet op basis van te voorbarige conclusies je daarmee die kansen ontneemt op een zinvol resultaat. dus je geedft iets op op basis van een compromis, bv dat je er geen tijd aan wilt besteden. maar ook dat is nog niet helder.

[HansH]

Als je het tegendeel kunt laten zien, dan is dat mooi.

dus daarmee zeg je eigenlijk al dat er tijd ingestopt moet worden om dat helder te krijgen.

[Xilvo]

Als je het tegendeel kunt laten zien, dan is dat mooi.

dus daarmee zeg je eigenlijk al dat er tijd ingestopt moet worden om dat helder te krijgen.

Je zult er zeker tijd in moeten steken voordat je er een waarde voor de precessie uitkrijgt, tot nu is er nog geen enkele waarde uitgekomen als ik me goed herinner.

Ik vermoed alleen dat de kans heel klein is dat het ergens toe leidt. Anders zou ik er zelf ook wel tijd in willen stoppen.

[HansH]

Ik vermoed alleen dat de kans heel klein is dat het ergens toe leidt.

waarom denk je dat? denk je dat er iets niet klopt met de aangegeven onderbouwing?

[Xilvo]

Ik vermoed alleen dat de kans heel klein is dat het ergens toe leidt.

waarom denk je dat? denk je dat er iets niet klopt met de aangegeven onderbouwing?

Ja. Het lijkt me een ad-hoc model, niet gebaseerd op natuurkundige principes.

Zoals ik eerder schreef, als je hier een andere planeet de andere kant op laat lopen

HansH planeet 10 keer bekeken

dan zou de ruimte op een zekere plaats voor de ene planeet de ene kant op krommen, voor de andere planeet de andere kant op.

[HansH]

dat zou dan betekenen dat het idee van een zich voortplantende zwaartekracht zoals gezien vanaf de planeet in combinatie met de Newton formule met (in dit geval gekromde) afstand fundamenteel niet klopt. dus dat betekent als je vanaf mercurius kijkt naar de zon de vector die je meet voor de richting van de zwaartekracht niet naar de positie van de zon wijst zoals je de zon op dat moment ziet. want dat was de aanname immers dus zou ook gelden voor elke andere massa op de rode lijn. dus dat hele idee zou dan niet kloppen?

[HansH]

eigenlijk kromt de ruimte bij dit idee vanwege de beweging van een planeet door die ruimte. dus als een andere planeet een andere snelheid heeft in een andere richting dan ziet die een andere kromming. dit idee van kromming is dan dus eigenlijk een transformatie die je moet doen om van de bewegende situatie te komen naar een andere referentieframe mbt de manier hoe je de zwaartekracht ervaart. Dus feitelijk net zoiets als transformatie in de SRT en ART. maar omdat je hier uitgaat van een versimpelde aanname voor c wordt het hele verhaal anders dan in SRT en ART, maar misshcien wel simpeler voor dagelijke situaties waarvij v<<c