Een begin heeft geen "ervoor", een einde heeft geen "daarna". Dus die twee begrippen lijken me elkaar uit te sluiten.waarom kan een begin en einde niet samenvallen?
Causaliteit. Dus de wet van oorzaak en gevolg (c.q. het feit dat die in dit universum geldt).Maar terug naar de vraag: noem eens iets in dit universum dat geen oorzaak heeft?
Dat maakt het alleen maar mooier en logischer (voor mij toch)...want dan is alles wat we zijn en kennen reflecties van dit 1 "in" dit 1 omdat er geen daarbuiten is.qrnlk schreef:Daarbij komt nog deze overweging: Wat als dit eerste "iets" (ik kan het echt geen "niets" noemen) nu eens enkelvoudig was? Letterlijk aan 1 stuk, zonder delen? Meer een "alles" dan een "iets" eigenlijk want er was/is niets anders. Een alles zonder delen?
Wat zijn wij dan?
Wat doe je dan met een evolutie volgens een mobius ringEen begin heeft geen "ervoor", een einde heeft geen "daarna". Dus die twee begrippen lijken me elkaar uit te sluiten.
waarom kan causaliteit geen punt bereiken waar de volgende stap het begin is van hetzelfde universum?Causaliteit. Dus de wet van oorzaak en gevolg (c.q. het feit dat die in dit universum geldt).
Een Möbiusring heeft, net een gewone ring, geen begin en eind. Dus ik kan me vrij weinig voorstellen bij "evolutie volgens een Möbiusring"? =D>Wat doe je dan met een evolutie volgens een mobius ring
Ik weet niet of dat kan, maar als causaliteit een punt bereikt, dan is er dus al causaliteit. Ik bedoelde de oorzaak van het bestaan (c.q. het gelden, van kracht zijn) van causaliteit.waarom kan causaliteit geen punt bereiken waar de volgende stap het begin is van hetzelfde universum?
Heb iemand al eens tussen twee spiegels gestaan en getracht al zijn spiegelbeelden te bekijken?Wat mij overigens het meeste interesseert is of het ontstaan van alles dat een begin heeft gehad een keuze was (special deze ene uit meerdere opties) of dat het toeval was (1 op N) of dat het noodzakelijk was (onvermijdelijk).
Heb je het nu over het ontstaan van het universum, of multiverse of wat er ook als eerste in de tijd was?waarom kan een begin en einde niet samenvallen?
Maar terug naar de vraag: noem eens iets in dit universum dat geen oorzaak heeft?
Ah, wat zijn die constanten precies?De constanten in het Universum.
Dit zijn dingen zoals de snelheid van het licht, of de gravitatieconstante, zie Wikipedia.Heikos schreef:Ah, wat zijn die constanten precies?
En hoe zijn die constanten ontstaan?
Ik heb er geen probleem mee dat je dit niet kan voorstellen maar een ring heeft twee richtingen, twee zijden.Rogier schreef:Een Möbiusring heeft, net een gewone ring, geen begin en eind. Dus ik kan me vrij weinig voorstellen bij "evolutie volgens een Möbiusring"?
Ik weet niet of dat kan, maar als causaliteit een punt bereikt, dan is er dus al causaliteit. Ik bedoelde de oorzaak van het bestaan (c.q. het gelden, van kracht zijn) van causaliteit.
Wat als je oneindig tijd mogelijk is, maar niet noodzakelijk om tot een einde te komen.Heikos schreef:Heb je het nu over het ontstaan van het universum, of multiverse of wat er ook als eerste in de tijd was?
Het zou inderdaad kunnen dat het universum telkens opnieuw cycle doorloopt en dat misschien wel oneindig vaak. Logisch valt dit niet te onderbouwen, want hoe verklaar je dat er een oneindige tijd geweest is voor dit moment? Kom ik weer met hetzelfde argument: dan was nu nooit gekomen.
Buiten de logica en wetenschap denkend: Ja, natuurlijk zou dat het geval kunnen zijn, of misschien is er wel een god die alles maakte, of was er heel iets anders aan de orde dan wat wij (ooit) kunnen bedenken. Het probleem is dat we geen controle mechanismen hebben om te testen of het klopt wat we daar over zeggen.
Maar fantaseren over die dingen vind ik zelf ook heel leuk hoor, maar dat valt meer onder de filosofie van de ontologie. Filosofie vult aan waar de wetenschap (nog) niet een antwoord op kan geven.
Dus, wat is nu de moraal van dit verhaal?
Nou, dat ik door heb gekregen dat ik ook over dit onderwerp weinig zinnigs kan zeggen.
Ik kan hier ook niets zinnigs over zeggen lol...Logisch valt dit niet te onderbouwen, want hoe verklaar je dat er een oneindige tijd geweest is voor dit moment? Kom ik weer met hetzelfde argument: dan was nu nooit gekomen.
de begrippen wel... dus als ze mekaar uitsluiten bestaat er alleen een "ongoing process" zonder begin en einde als wij 9als beperkte levensvormen" dit kennen en observeren...Rogier schreef:Een begin heeft geen "ervoor", een einde heeft geen "daarna". Dus die twee begrippen lijken me elkaar uit te sluiten.
Causaliteit. Dus de wet van oorzaak en gevolg (c.q. het feit dat die in dit universum geldt).
Er kan best een begin en/of einde zijn, ik toonde alleen aan waarom ze niet kunnen samenvallen.de begrippen wel... dus als ze mekaar uitsluiten bestaat er alleen een "ongoing process" zonder begin en einde
Ik begrijp prima hoe een Möbiusring in elkaar zit. Hoe evolutie volgens dit principe zou moeten verlopen is mij echter een raadsel.longfun schreef:Ik heb er geen probleem mee dat je dit niet kan voorstellen maar een ring heeft twee richtingen, twee zijden.
een mobius slechts een zijde en een richting.
indien causaliteit volgens een mobius loopt kan het perfect zichzelf veroorzaken, of niet soms...?
Volgens de experimenten van Bell is de achterliggende theorie in onze ruimte ofwel niet lokaal (e.g. "spooky interaction on a distance") of gebaseerd op toeval zoals de quantumtheorie. In het eerste geval is hij niet gedetermineerd omdat informatie die de waarnemer nog niet bereikt heeft/niet over beschikt de waarneming beïnvloedt, in het tweede geval is hij gewoon niet gedetermineerd omdat de theorie uit statistisch verdeelde variabelen bestaat (en dus geen lager niveau-theorie met hidden variables heeft). Dit is al in verscheidene experimenten bevestigd.Heikos schreef:Het kan allemaal nog veel simpeler geformuleerd worden door de volgende vraag te stellen:
Kun je 1 noemen dat geen oorzaak heeft?
Buiten het beginpunt van tijd zelf dan, maar daar heeft determinisme het niet over. Determinisme gaat over als het eenmaal in gang gezet is.
Ook het Heiseberg onzekerheidsprincipe zegt niets over of die zaken een oorzaak hebben of niet. Dit gaat alleen over of het goed meetbaar is.
Alles, en dan ook werkelijk alles, dat ik ken heeft 1 of meerdere oorzaken. Hoewel ik ze misschien niet altijd ken, kom ik, naarmate de tijd vordert, altijd weer achter oorzaken.
Er is een groot verschil tussen het niet kennen van oorzaken en de kennis van het ontbreken van een oorzaak.
Maar terug naar de vraag: noem eens iets in dit universum dat geen oorzaak heeft?
