Moderator: physicalattraction
Sry Finariosa, maar dan moet je beter lezen wat ik geschreven heb. Want dat veronderstel ik nergens. Let op dat ik in de vereenvoudigde formule voor deeltjes met rustmassa m gebruik en in de volledige formule m0, waarbij m=P.S:Sry ZVdP maar het tweede gedeelte gaat over de snelheid van het deeltje niet over licht zelf. Het kan elk deeltje zijn.
Je haalt nu de natuurkundige klok en de biologische klok door elkaar.Finariosa schreef:Nog één statement als we ouder worden lijkt de wereld sneller te gaan.
Als de snelheid van het licht afneemt wordt de afstand groter.
Ons brein kan dat niet aan dus zegt ons, de afstand was gelijk het heeft langer geduurd, goh wat is onze dag KORT.
Dat geeft ons een reden om dood te gaan, onze processor kan immers de snelheid niet meer aan.
Nieuw leven wordt geboren met een nieuwe klok en kan er weer 80 jaar tegenaan.
Materie zorgt er niet voor dat licht in snelheid afneemt. Roodverschuiving komt doordat de golflengte van het licht groter wordt, maar de snelheid blijft hetzelfde.Hoe meer materie er gevormd wordt hoe sneller de lichtsnelheid afneemt.
Daarom zijn pulsars zo rood verschoven.
Het is onmogelijk om een foton in rust te hebben. Er is namelijk geen inertiaalstelsel waarin het foton stilstaat.Wat veel mensen vergeten is het feit dat een foton in rust inderdaad geen massa bezit.
Dit begrijp ik niet. Je start met een massaloze theorie, leidt af dat daarvoor de Ward-Takahashi-identiteiten gelden, en vindt uiteraard dat deze niet kunnen gelden voor de massieve theorie (die is immers niet ijkinvariant). Of preciezer: ze zorgen ervoor dat termen die aan de actie moeten worden toegevoegd om divergenties te absorberen geen massaterm genereren. Er is echter geen fysisch principe dat ons verplicht om de Ward-Takahashi-identiteiten te postuleren (en zo massieve theoriën uit te sluiten). Uiteraard moet je dan een manier zien te vinden om renormalizeerbaarheid niet te verliezen, maar daarvoor gebruik je gewoon het Higgs mechanisme.Om op de titel terug te komen: het foton heeft geen massa en zal deze ook nooit hebben, aangezien het daartegen beschermd wordt door de Ward–Takahashi-identiteit.
Ik ga er inderdaad vanuit dat QED klopt en dat dus de renormaliseerbaarheid met behulp van de Ward-Takahashi-identiteit bereikt wordt. Aangezien QED zeer succesvol en geaccepteerd is, is dit geen gekke aanname. Als je QED overboord gooit, is dit argument inderdaad niet meer geldig.Dus ofwel begrijp ik iets niet, ofwel zeg je: 'het foton zal geen massa hebben, aangezien het daartegen beschermd wordt doordat het geen massa heeft'. Je kan gewoon een massaterm toevoegen aan de Lagrangiaan, en de daaruit volgende theorie bestuderen (die heeft dan uiteraard geen ijkinvariantie, geen Ward-Takahashi-identiteiten etc.). Dat dit niet nodig is, is slechts een experimenteel gegeven.
Heeft men ooit 2 fotonen rakelings langs elkaar afgeschoten,om te zien of er koersverandering optreed?physicalattraction schreef: ↑di 21 jun 2011, 07:51
Kun je misschien aanhalen waar dit vraagstuk heerst? Binnen de algemeen geaccepteerde wetenschap (lees: het Standaard Model) heeft het foton geen massa (wel impuls).
Deze vraag is niet wetenschappelijk en daar valt hier dus niet over te discussieren. Totdat deze dat wel is, zal een reactie hierop snel een slotje opleveren.