De James Webb telescoop bevestigt Hubble metingen uitdijing heelal en is niet in lijn met meting ESA's Planck-satelliet

[Maarten1234]

De ruimtetijd daar is volgens zichzelf NIET gekromd. Net zoals de foton dit over zichzelf zo denkt. Volgens het eigen perspectief zijn de banen recht doorheen tijd en ruimte. Van elk object binnen die ruimtetijdssfeer van dat zware object.

Die NIET moet weg. Je kan de Riemannkrommingstensor samentrekken tot de Ricci scalar. Dat is een scalaire grootheid die invarant is. Een gekromde ruimte is een absoluut begrip. Je kan dat niet doen verdwijnen door een transformatie omdat het afhangt van de tweede afgeleide. Je kan alleen maar weg transformeren wat afhankelijk is van de eerste afgeleide. Je kan dus lokaal een Minkowski ruimte introduceren door een goede coordinatentransformatie, maar dat doet de kromming niet verdwijnen
Je kan wel stellen dat het licht rechtdoor beweegt op een geodeet in een gekromde ruimte..

Jij zegt dat ruimtetijdskromming absoluut is. Maar wat voor ons een zwaarder zwaartekrachtsveld B is dan het onze, en waar de tijd volgens ons gedilateerd is in zwaartekrachtsveld B, kan voor een waarnemer nabij een zwart gat de tijd juist sneller lopen daarginds, relatief tot zijn tijd, omdat dat zwaartekrachtsveld lichter is dan het zijne.

Ruimte zal er expanderen en voorwerpen zullen zich meer van elkaar verwijderen in datzelfde zwaartekrachtsveld B volgens de wet van Hubble, volgens deze waarnemer nabij dat zwarte gat.

[Xilvo]

Jij zegt dat ruimtetijdskromming absoluut is. Maar wat voor ons een zwaarder zwaartekrachtsveld dan het onze is, en waar de tijd volgens ons gedilateerd is, kan voor een waarnemer nabij een zwart gat de tijd juist sneller lopen daarginds omdat dat zwaartekrachtsveld lichter is dan het zijne.

Ruimte zal er expanderen en voorwerpen zullen zich meer van elkaar verwijderen volgens de wet van Hubble, volgens deze waarnemer nabij dat zwarte gat.

Er zijn geen zwaardere of lichtere zwaartekrachtsvelden. De sterkte van de zwaartekracht bepaalt niet hoe snel een klok loopt vergeleken met een klok ver weg.
Doordat klokken relatief anders lopen, vergeleken met elkaar, zie je voorwerpen zich nog niet van elkaar verwijderen.
Je bent wat natuurkunde aan het fantaseren, dit is geen wetenschap.

[Maarten1234]

Er zijn geen zwaardere of lichtere zwaartekrachtsvelden. De sterkte van de zwaartekracht bepaalt niet hoe snel een klok loopt vergeleken met een klok ver weg.
Doordat klokken relatief anders lopen, vergeleken met elkaar, zie je voorwerpen zich nog niet van elkaar verwijderen.
Je bent wat natuurkunde aan het fantaseren, dit is geen wetenschap.

Dan begrijp ik dat verkeerd. Ik dacht dat gravitationele tijddilatatie wil zeggen dat in een relatief zwakker zwaartekrachtsveld de klok sneller loopt, relatief tot een klok in een relatief sterker zwaartekrachtsveld.
Kan je dan uitleggen wat gravitationele tijddilatatie wel is?

[Xilvo]

Er zijn geen zwaardere of lichtere zwaartekrachtsvelden. De sterkte van de zwaartekracht bepaalt niet hoe snel een klok loopt vergeleken met een klok ver weg.
Doordat klokken relatief anders lopen, vergeleken met elkaar, zie je voorwerpen zich nog niet van elkaar verwijderen.
Je bent wat natuurkunde aan het fantaseren, dit is geen wetenschap.

Dan begrijp ik dat verkeerd. Ik dacht dat gravitationele tijddilatatie wil zeggen dat in een relatief zwakker zwaartekrachtsveld de klok sneller loopt, relatief tot een klok in een relatief sterker zwaartekrachtsveld.
Kan je dan uitleggen wat gravitationele tijddilatatie wel is?

De tijd verloopt trager naarmate de zwaartekrachtpotentiaal lager wordt. En dat is niet gelijk aan de sterkte van de lokale zwaartekracht.
Je kunt niet zinvol over een theorie praten en die eventueel bekritiseren als je dit soort elementaire zaken over die theorie nog niet weet.

[Maarten1234]

Kijk, ik ben eerder een filosoof dan een fysicus. Ik vroeg mij af hoe het perspectief van ruimte en tijd waren voor waarnemers. En ik kwam toevallig uit bij die theorie van Einstein. Je kan niet zinvol over waarneming van tijd en ruimte denken als je niet ook een blik werpt op de theorie van Einstein.

Maar mij gaat het niet over de absolute ruimtetijdskromming en de wiskunde ervan, wat behoort tot de fysica. Mij gaat het over de vraag naar de perceptie van ruimte-expansie volgens de wet van Hubble voor waarnemers in een gravitatieveld, vanuit hun perspectief. En ik kwam tot de conclusie, na over Einstein te hebben gelezen, dat de geobserveerde ruimte-expansie eveneens iets is dat vanuit een bepaalde waarnemingsperspectief wordt geobserveerd met betrekking tot ruimte (en tijd).

Er bestaan geen waarnemersonafhankelijke ruimtemetingen. Net zoals er ook geen universele klok is.

Dat was mijn conclusie. Dus ik wilde sommige fysici mijn denkwijze voorleggen en je doet ermee wat je wil.

Dus ik voel me niet verplicht alles over fysica te kennen om als filosoof na te denken over ruimte- en tijdsperspectieven voor waarnemers. Ik wil enkel fysici informeren wat ik vanuit mijn gedachtegang toe kom en men doet ermee wat men wil.

[tempelier]

Er zijn geen zwaardere of lichtere zwaartekrachtsvelden. De sterkte van de zwaartekracht bepaalt niet hoe snel een klok loopt vergeleken met een klok ver weg.
Doordat klokken relatief anders lopen, vergeleken met elkaar, zie je voorwerpen zich nog niet van elkaar verwijderen.
Je bent wat natuurkunde aan het fantaseren, dit is geen wetenschap.

Dan begrijp ik dat verkeerd. Ik dacht dat gravitationele tijddilatatie wil zeggen dat in een relatief zwakker zwaartekrachtsveld de klok sneller loopt, relatief tot een klok in een relatief sterker zwaartekrachtsveld.
Kan je dan uitleggen wat gravitationele tijddilatatie wel is?

Je kiest de verkeerde benadering.
De klokken lopen even snel alleen is er in het ene stelsel meer tijd beschikbaar om te meten dan in het andere.
Hierdoor gaan ze ten opzichte van elkaar uit de pas lopen.

[tempelier]

Dus ik voel me niet verplicht alles over fysica te kennen om als filosoof na te denken over ruimte- en tijdsperspectieven voor waarnemers. Ik wil enkel fysici informeren wat ik vanuit mijn gedachtegang toe kom en men doet ermee wat men wil.

Dan lijkt me dat je hier verkeerd zit.

[Maarten1234]

Maar is het niet logisch dat wanneer er geen universele klok is, (geen universeel referentieframe voor tijd)
er ook geen universeel referentieframe is voor ruimte?

En dat we uit dat relativiteitsprincipe van ruimte logisch mogen afleiden dat elke observatie aangaande ruimte, maar dan ook elke observatie, eveneens relatief is?
Elke theorie die daarmee in strijd is, moet ergens fout zitten.

[Maarten1234]

ik had begrepen dat Einstein reeds bewezen heeft dat niet enkel tijd relatief is, maar ook ruimte. Deze twee zijn intiem met elkaar verweven.

In zijn SRT had hij het over lengtecontractie als bewijs dat ruimtelijke observaties relatief zijn.

Waarom zou ruimte of lengte (= ruimte) enkel relatief zijn in de SRT en niet ook in de ruimte die wij observeren vanaf onze telescoop?

Ruimterelativiteit is iets zo eigenaardig dat we het enkel aanvaarden voor zeer hoge snelheden waar een ruimteschip krimpt (srt), maar we kunnen ons niet voorstellen dat onze observaties van ruimte door een telescoop (roodverschuiving van het licht van verre sterrenstelsels die van ons af bewegen) ook relatief zouden kunnen zijn, net zoals het schip dat krimpt.

Is het niet toevallig dat alle ruimte aan de randen van onze observeerbare wereld lijkt uit te dijen. Maar we lokaal, waar we ook zijn, daar plaatselijk niets van die uitdijing merken?

Volgens mij heeft dat met ons referentieframe te maken voor ruimte.
Net zoals we een referentieframe hebben voor tijd.


Net zoals de afstand die krimp tussen een ruimteschip en een planeet, wanneer dat ruimteschip naar die planeet reist wanneer dat schip de lichtsnelheid nadert.
En daarna expandeert die afstand tussen ruimteschip en planeet weer, wanneer dat ruimteschip vertraagt.

[Maarten1234]

Er zijn referentieframes denkbaar waar de (leef)tijd van het heelal gelijk is aan nul.
Er zijn dus referentieframes denkbaar waar de ruimtelijkheid van het heelal gelijk is aan nul.
En er is geen voorkeursreferentieframe.

Waarom blijven wetenschappers dan toch spreken over een absoluut universum met een absolute leeftijd (waar tijd relatief is) met een absolute hoeveelheid uitgedijde ruimte op elk moment?

[Xilvo]

En dat we uit dat relativiteitsprincipe van ruimte logisch mogen afleiden dat elke observatie aangaande ruimte, maar dan ook elke observatie, eveneens relatief is?

Wat bedoel je hier precies met "relatief"?

Elke theorie die daarmee in strijd is, moet ergens fout zitten.

Dat is ongetwijfeld waar, mits jouw idee over wat "relatief" betekent correct is. Maar de ART is daar niet mee in strijd, zoals uit de naam al blijkt.

[Xilvo]

Is het niet toevallig dat alle ruimte aan de randen van onze observeerbare wereld lijkt uit te dijen.

Nee, want wat je stelt is niet waar.

Maar we lokaal, waar we ook zijn, daar plaatselijk niets van die uitdijing merken?

Weet je hoeveel een km ruimte in een jaar uitrekt? Hoe wil je dat meten?

[Xilvo]

Er zijn referentieframes denkbaar waar de (leef)tijd van het heelal gelijk is aan nul.
Er zijn dus referentieframes denkbaar waar de ruimtelijkheid van het heelal gelijk is aan nul.

Toon ze maar. Als je iets beweert moet je het ook kunnen onderbouwen.

[tempelier]

Er zijn referentieframes denkbaar waar de (leef)tijd van het heelal gelijk is aan nul.
Er zijn dus referentieframes denkbaar waar de ruimtelijkheid van het heelal gelijk is aan nul.

Geef daar eens uitgebreide voorbeelden van.

Waarom blijven wetenschappers dan toch spreken over een absoluut universum met een absolute leeftijd (waar tijd relatief is) met een absolute hoeveelheid uitgedijde ruimte op elk moment?

Dat komt omdat het universum er voor elke waarnemer er de zelfde tijd voor meet.

PS.
Wat is volgens jou een referentieframe?

[Maarten1234]

Ja, referentieframes zoals licht herkennen jullie niet als referentieframe, maar iets dat aan lichtsnelheid gaat is volgens mij het ultieme referentieframe.
Want dat object geeft voor elke waarnemer dezelfde waarden en kan ons dus iets vertellen over de absolute waarden van het Universum an sich, zonder waarnemers. (zonder te moeten uitmiddelen)

Ik zit met de volgende vraag:

Stel je zit in een ruimteschip dat zeer dicht de lichtsnelheid nadert. Normaal zou je dan volgens de speciale relativiteitstsheorie de ruimte tussen jouw en de volgende planeet waar je heen reist moeten zien krimpen. (lengtecontractie) En weer zien expanderen wanneer je vertraagt.

Stel dat je heel dicht reist tegen de lichtsnelheid richting een sterrenstelsel dat zich van ons afbeweegt door de zogenaamde expansie van het universum. Wat gebeurt er dan met die ruimte tussenin? Krimpt die of expandeert die dan juist? Heeft de waarnemer in het ruimteschip gelijk als hij zegt dat het heelal in één richting krimpt. Of hebben wij vanop Aarde gelijk die stellen dat de hele ruimte in het hele universum in zijn geheel uitdijt?