(Filosofie c.q. wetenschap): Waarom zijn wij verschillend?

[Anonymous]

evolutie dus maar dan in een poëtisch jasje

[Alexander Hartmans]

Beste Benedict Broere,

Allereerst excuus voor de pathetiek die ik mij veroorloofd heb helemaal aan het eind van mijn laatste bijdrage. 'n Beetje in de stijl van Nietzsche probeerde ik een 'zetje' te geven richting het doordenken van de huidige menselijke conditie, juist omdat ik daar een bepaalde urgentie in zie. Er zijn vele problemen die de mens bedreigen, terwijl een begin van 'oplossing' alleen komt, alleen en werkelijk alleen, uit een zo goed mogelijk zicht daarop. Maar goed.

Je hoef jezelf niet te excuseren mijn beste, omdat je een andere zienswijze heb dan anderen. Jezelf blijven is een kunst apart.

Er zijn vele problemen die de mens bedreigen schrijf je, maar ik kan je vermelden, dat het juist de mens zelf is die zichzelf bedreigt, bedriegt en besodermietert, het is ook juist de problemen waar men zelf geen raad mee weet, omdat de mens het zelf heeft geschapen. Omdat men het niet meer zelf begrijpt, maken zij er een probleem van.

Alexander, in je bespiegeling over het waarom en het hoe ben je terecht gekomen bij de epistemologie, de leer van het kennen, die samenhangt met vragen als: Wat kunnen wij eigenlijk weten? Wat kan ik zeker weten? Of: Waar ligt de grens tussen weten en vermoeden?

Het stellen van het waarom is voor mij een van de uitdagingen die ik aan gaat, op dit forum tracht ik juist meer inzicht te krijgen. Het is ook juist dat ik sommige deelnemers uitdaagd om het achterste van hun tong te laten zien, dus wat hebben zij in hun mars. Dit doe ik, omdat ik een voorstander ben van de geestelijke evolutie, iets wat bij zeer vele ontbreken. Ik voer gesprekkken met mensen, en velen hebben niets te melden, en daar kan ik mij aan ergeren. Dat verschilt tussen mij en anderen. Ik heb een ongelovelijke trek in kennis, je kan het zien als een roofdier dat constant jaag op zijn of haar prooi, maar zelf ik heb mijn tijdelijke beperkingen. Want mijn uiterste grenzen zijn niet altijd te doorbreken, maar de innerlijke kracht is duidelijk aanwezig.

Een volgende stap kan dan zijn dat je probeert een vinger te krijgen achter die verschillendheid: Wat steekt daarachter? Je krijgt dan te maken met neurologie en psychologie en beschrijvingen van culturele ontwikkeling. En het enkel naar voren schuiven, wHiTeHaT, van het woord 'evolutie' is dan te beperkt, zoals hierboven al belicht is.

Mensen gebruiken woorden die zij zelfs niet begrijpen, woorden als evolutie wordt in mijn ogen te vaak in de mond genomen, waarom? Omdat het een mode trend is. Daarvan mogen we gaan afwijken, dus verder kijken dan onze neus lang is. Een ander probleem wat op doemd is namelijk, dat veel wetenschapper zich specialiseren op een vlak, of onderzoek doen op een bepaalde materie. Ik onderzoek verschillende wetenschappelijke gebieden, zoals filosofie, psychologie, geschiedenis, natuurkunde (vooral de basis). Waarom: omdat het samenvoegen van al die richtingen een veel duidelijker beeld naar voren komt, hoe de wereld en onszelf in elkaar steekt, onze afkomst, ons bestaan en het nut er van. Ik erken, dat we niet alles kunnen verklaren, doodweg omdat veel zaken in de tijd verloren is gegaan. We weten echt maar bitter weinig wat er 10.000 jaar geleden presies is gebeurt, sinds de menselijke oprichting van de beschaving, cultuur, godsdiensten en ga zo maar door. Sommige kunnen ons vertellen wat er 12 a 13 miljard jaar geleden is gebeurt, de zogenaamde oerknal. Dichter bij huis: ruim 90% van de wereld bevolking gelooft in het bestaan van een of andere god. Men doet net alsof dat ze die god voelen of zien. Er is geen enkel bewijs voor die stellingen, en toch blijven velen hierdoor kortzichtig met alle gevolgen van dien.

Je mag begrijpen dat de mens een angstig soort is. Uit angst verzinnen zij juist allerlei zaken die er niet zijn, denk maar eens in deze topic inzake het atoom-verhaal.

Het lijkt mij duidelijk dat die ogenschijnlijk zo eenvoudige vraag naar de verschillendheid van de mens, steeds meer van de complexiteit van deze wereld in beeld brengt. Daarom ook is het eigenlijk een steengoede vraag. Het is het soort vraag waar mensen op promoveren kunnen, om dan in het verlengde daarvan daar nog een leven lang mee bezig te zijn, met het proberen iets van een antwoord te vinden. Ook de antwoorden die hier van diverse zijden geponeerd worden, zouden meegenomen moeten worden in het zoeken naar een werkelijk antwoord. Want deze vraag dwingt tot een denken over het denken, een denken over mentaliteit, wereldbeelden, verschillende perspectieven op de werkelijkheid. Met vervolgens een proberen die werkelijkheid zelf in beeld krijgen.

Ik dank je voor jouw compliment mijn beste. Dat is juist de bedoeling om over dit soort zaken te denken, overdenken en eventueel conclusies te trekken. Maar wie is per slot van rekening in staat dit soort vragen te stellen?



Socrates: Ik weet zeker dat ik niets zeker weet.

Descartes: Ik weet zeker dat ik denk.

Multatuli: Niets is zeker en zelfs dat niet.

Deze zinnen mijn mij reeds bekend, alleen wil ik een correctie eraan toe voegen. Socrates was waarschijnlijk Plato, omdat er geen enkele schriftelijke manuscripten van hem bekend zijn of zijn gevonden. Op Filosofie.be, Van wie zijn deze uitspraken is dit min of meer aan het licht gekomen. Zie mijn verwijzing internet-adres in mijn profiel. Een van mijn lijfspreuken is:

"De enigste zekerheid is onzekerheid, en zelfs dat is niet zeker".

Veel filosofen nemen ergens een punt in hun denken, een ankerpunt, een onbetwijfelbaarheid, een vanzelfsprekendheid, een onbetwistbaarheid, een gegeven dat buiten elke twijfel staat, om daarop geheel hun filosofie te bouwen. Maar strikt genomen staat alles op losse schroeven nietwaar? Je kunt bijvoorbeeld betwijfelen dat je er bent, dat je bestaat, of je kunt denken bijvoorbeeld dat de wereld slechts een aanhangsel is van je eigen existentie. Er zijn heel veel variaties mogelijk. Wetenschap kan hier onmogelijk zekerheid bieden, hoewel wetenschap zeker wel fundamenten geeft (met bijvoorbeeld een hartinfarct zal ik mij blindelings overgeven aan die wetenschap, maar met de daarbij spelende vraag naar 'leven na de dood' weet de wetenschap niets aan te vangen).

Men denkt alles te weten, noemen zich deskundig, zonder inmenging van anderen. Ik heb op Filosofie.be met dit probleem te kampen gehad. Men gedroeg of gedraag zich elitair, ik werd zelf belachelijk gemaakt. In dit soort onzinnigheid bleef ik rustig, "en dacht wacht maar af", ik ben nog niet klaar. Elke onderwerp die ik daar aansneed werd het meest bezocht, met enkele uitzonderingen daar gelaten. En hoe zal dat komen????

Wat is werkelijkheid? Is er ergens een ankerpunt? Is er ergens een moment in het denken aan te wijzen, dat je zegt: Ja jongens, als we het hier niet over eens kunnen worden, wat is dan nog eigenlijk de zin van het filosoferen?

Hierover daag ik jouw uit om hierover een aparte topic te openen en wil met jouw hierover van gedachten wisselen.

Want kijk eens naar dat woord 'filosofie'. Dat heeft te maken met het Griekse 'philo' en 'sophia', en een filosoof is dan zoiets als een 'vriend of minnaar van de wijsheid'. 'Wijsheid' heeft te maken met inzicht. Je kunt inzicht hebben in de werking van een benzinemotor, je kunt inzicht hebben in de werking van een economie, maar hier wordt natuurlijk bedoelt: je kunt inzicht hebben in het bestaan van deze werkelijkheid. Zonder een minimum van dit laatste zal het de mens niet gegeven zijn duurzaam te bestaan in deze werkelijkheid. En ja, moeten wij dit nastreven? Dat suggereert op zich al een filosofie nietwaar?

Ik zie de filosofie het denken doorzien, wat bevindt zich achter het denken?

Mensen willen leven. Mensen willen bestaan. En volgens mij is geheel dit universum doordrongen van een drang tot bestaan. En niet slechts dat, maar het wil steeds beter bestaan, interessanter, dat er meer te beleven valt. Vandaar - onder andere - die verschillendheid, in natuur, en in de mens.

Men overleeft op zijn of haar mannier, maar de mensheid is hierdoor totaal doorgeslagen, zeker in Nederland.



Maar vandaar ook de verwarring, de tegenstrijdigheid, de veelheid in mogelijke visies. Anything goes! (Feyerabend) Maar ondertussen is er wel die planeet in dit uitgestrekte universum, met inderdaad de veelheid aan zienswijzen daarop.

'Die planeet in dit uitgestrekte universum', wie zou dit willen betwijfelen?

Kunnen wij het daar althans over eens worden?[/quote]

Daar kunnen we echter niet eens worden, want we leven elk met onze eigen werkelijkheid en waarheid, juist daarom is het een puinhoop, maar aan de andere kant is het een prachtig iets die verschillendheid.

[wHiTeHaT]

Dit is gericht aan : Benedict Broere

Ik vind het echt een goede reactie alleen het klopt niet echt met de vraag die gesteld werd.

De vraag was "Waarom zijn wij verschillend".

En niet "hoe verschillend zijn wij .. en waarom?".

Dit is toch net even iets anders.

ook aan arthur, een goede reactie op wat benedict schreef.

maar we moeten toch een beetje consequenter met de vraag omgaan, denk ik zo.

Ik denk dat voor deze reactie een topic als:

"waarom denken wij verschillend" geschikter zou zijn.

dus.. die brug waar ik het over had is al aardig druk bezet.. 1/3 zwemt dan maar aan de over kant. een paar blijven er staan en wacht rustig af.. waarschijnlijk komt het vuur niet eens zo dicht bij dat er gevaar dreigt.

Kijk.. dan heb je wat om over te filosoferen.waarom lijkt t erop dat die laatste groep wat beter met beide benen op de grond staat.

[zaghtak]

vrijheid van de mens = 0%

verschil tussen mensen = atomaire rangschikking

dus enkel mensen met juist dezelfde atomaire rangschikking zullen zich exact hetzelfde gedragen op een exact dezelfde situatie.

[p__]

vrijheid van de mens = 0%

verschil tussen mensen = atomaire rangschikking

dus enkel mensen met juist dezelfde atomaire rangschikking zullen zich exact hetzelfde gedragen op een exact dezelfde situatie.

En waarom is de 'atomaire rangschikking' per mens verschillend?

[Anonymous]

vrijheid van de mens = 0%

verschil tussen mensen = atomaire rangschikking

dus enkel mensen met juist dezelfde atomaire rangschikking zullen zich exact hetzelfde gedragen op een exact dezelfde situatie.

En waarom is de 'atomaire rangschikking' per mens verschillend?

goddidit?

[Benedict Broere]

Ik denk dat het tijd is voor een denkpauze.

En een pauze voor verder studeren en lezen.

Kijk bijvoorbeeld eens naar het werk van Roger Sperry, David Landes, Andre Klukhuhn, Geert Hofstede en Derrick de Kerckhove.

Wie vraagt naar de diversiteit van de mens, kan daar zeker het een en ander vinden.

[Anonymous]

Het is heel simpel: pijn en plezier

Dat bepaalt wat je wel en niet kiest en die keuzes maken ons zogenaamd

"verschillend''

[Chriis]

Waarom zijn er appels en peren?

Als een peer een appel was en ik was jij en zwart was wit, en jij was wit, en een appel was wit, enz.

Dan blijft er weinig over volgens mij.

?

[Alexander Hartmans]

Waarom zijn er appels en peren?

Als een peer een appel was en ik was jij en zwart was wit, en jij was wit, en een appel was wit, enz.

Dan blijft er weinig over volgens mij.

?

Over het waarom heb ik al eens een topic geopend.

[Threshold]

Ik denk dat het een indelingsprobleem is. Om met de

deur in huis te vallen: koning, keizer, admiraal poepen

doen we allemaal. Iedereen poept verschillend en dit

zijn gewoon eigenschappen van het fenomeen poepen

die lijken te verschillen, zoals de verschillende kleuren

van de regenboog. We kijken naar dezelfde zon. We

gaan alle gebukt onder de evolutie. De

schijnbare richtingsvector van de tijd is gelijk.

We kunnen alle maar één richting opwandelen.

[Marleen]

Diversiteit en bestaan hebben denk ik heel veel met elkaar te maken, En nog niet eens zoveel met alleen de mens.

Een individu kan niet opzichzelf bestaan, het heeft anderen nodig om te bestaan, om zich van te onderschijden. Als iedereen hetzelfde zou zijn, hoe zou je dan eigenschappen kunnen toeschrijven? Waar zijn de referentiepunten dan?

Als alles hetzelfde zou zijn, alles een oneindig precieze, egale ruimte/massa/wat dan ook. Hoe zou je dan kunnen zeggen dat er iets zou zijn? Zou een meter dan niet overeen komen met een kilometer? Een seconde met een eeuw?

"It must be quantum" -Terry Pratchet (en dat geldt volgens hem voor alles wat onverklaarbaar is en volgens mij ook. Hahaha)

[Roland Ronceval]

Diversiteit en bestaan hebben denk ik heel veel met elkaar te maken, En nog niet eens zoveel met alleen de mens.  

Een individu kan niet opzichzelf bestaan, het heeft anderen nodig om te bestaan, om zich van te onderschijden. Als iedereen hetzelfde zou zijn, hoe zou je dan eigenschappen kunnen toeschrijven? Waar zijn de referentiepunten dan?

Als alles hetzelfde zou zijn, alles een oneindig precieze, egale ruimte/massa/wat dan ook. Hoe zou je dan kunnen zeggen dat er iets zou zijn? Zou een meter dan niet overeen komen met een kilometer? Een seconde met een eeuw?  

"It must be quantum" -Terry Pratchet (en dat geldt volgens hem voor alles wat onverklaarbaar is en volgens mij ook. Hahaha)

Marleen, meter, kilometer, seconde, eeuw, etc. zijn conventies. Al dan niet opelegd.

[Anonymous]

Beste Alexander,

De vraag, die aan deze discussie ten grondslag ligt, verbergt wellicht meer dan je oppervlakkig zou kunnen vermoeden.

Zelf heeft bij mij het volgende idee postgevat.

Het heelal, de aarde en de natuur zoals we dat waarnemen bestaat als we heel ver inzoomen eigenlijk uit atomen, die op hun beurt nog verder opgedeeld zijn in kleinere deeltjes zoals protonen, quarks, elektronen etc.

Al die deeltjes en subdeeltjes zijn in mijn visie het resultaat van een verstoring in de ruimtetijd kromming. Het voornaamste doel waar ze zich mee bezighouden is het terugkeren naar de uitgangspositie dat zou dan het schijnbare niets of het volmaakte evenwicht kunnen zijn tussen positieve en negatieve krachten in het schijnbare niets. Dat schijnbare niets ligt dan voor ons verborgen voor de veelvuldig aangehaalde oerknal(len). Alle deeltjes en subdeeltjes doen mee aan die verbazingwekkende zoektocht, die heeft geleid tot het ontstaan van de sterren, de zon, de aarde en later door het aangaan van chemische verbindingen tot het leven op aarde.

Het leven heeft zich ontwikkeld vanuit eerst een eenvoudig eencellig wezen tot aan de mens toe zoals we deze nu kennen.

De zoektocht van de elementaire deeltjes heeft ook een enorme diversiteit tot gevolg. De ontelbare aantallen planten en diersoorten geven daarvan een overweldigende blijk.

In de plantenwereld wordt de Dahlia ook wel Dahlia variabilis genoemd.

Dat houdt zoveel in, dat de Dahlia multi variabel is in het voortplanten.

Het zaad van een willekeurige Dahliabloem zal bij ontkiemen altijd anders gevormde planten en bloemen produceren. Alleen door te klonen en stekken etc. kunnen dezelfde eigenschappen worden gereproduceerd.

Vergelijk je dat met de mens, dan zou je deze ook wel multi variabel kunnen noemen. Elk mens is in feite na de geboorte weer anders dan ieder ander mens. Je zou de mens ook Homo Sapiens Sapiens variabilis kunnen noemen. Tot zover beperkt zich in eerste instantie de voortplanting en het uiterlijk van een mens. Dat is een natuurlijk proces, dat je in de natuur op allerlei manieren tegen zult komen. Het grote verschil is, dat de mens een bijzonderheid heeft tov de rest van de dierenwereld, dat is de bijzonder grote hersenomvang. Die grote hersenomvang is dan ook weer via natuurlijke voorkeurprocessen ontstaan. Op zich kunnen die flinke hersenen niet zo veel. Als je ze niet voedt met allerlei informatie, dan komt er ook niet veel meer uit dan het besturen van de grondaktiviteiten om in leven te blijven.

Dat voeden van de hersenen met informatie gebeurt dan van baby af aan door de ouders, de broertjes en zusjes, de familie, de omgeving, de scholing enz.. In die periode leert een mens alle extra dingen, die hij nodig heeft om in de soms ingewikkelde maatschappij te kunnen voortleven. Vaak pas rond het 20e tot 30e jaar of zelfs nog (veel) later is de mens in staat om zelfstandig een redelijke wereldvisie te hebben. Dan spreekt men in menselijke termen ook wel over volwassenheid.

In al die jaren blijven de elementaire delen waaruit de mens ook is opgebouwd echter zoeken naar hun uitgangspositie. Bij hun zoektocht middels hersenaktiviteiten vinden ze veelal bijna doodlopende wegen. Dat zijn de dingen zoals we als mens denken, dat ze behoren te zijn.

Een bal hoort rond te zijn, een lamp moet licht geven, het geloof is zoals het is, etc.

In vele gevallen leidt de zoektocht echter tot andere oplossingen. In die zin wordt ons denken en handelen dan door ons ongemerkt geleid door het zoekproces van de elementaire deeltjes.

Een zoekproces dat mogelijk nooit zal leiden tot het gewenste resultaat: de grote unifikatie. Waarschijnlijker is dat diversiteit niet de voorkeur heeft van de natuur, maar gewoon het resultaat is van een oneindige zoektocht in een wellicht oneindig universum.

[Marleen]

@ Roland Ronceval: Het gaat er helemaal niet om of meters, kilometers, seconden of eeuwen conventies zijn of niet, het gaat er om dat eenheden geen betekenis hebben zodra ze te maken krijgen met oneindigheid. Er zijn ook natuurkundige discusie's op dit forum waaraan ik mee doe en die hebben hier ook mee te maken. Ik zie verbanden en overeenkomsten met dit onderwerp.

Stel dat er 1000 Leonardo Da Vinci's hebt. En allemaal maken ze een Mona Lisa. Je kunt je afvragen wat de meerwaarde van 999 Mona Lisa's extra is. Sterker nog, je kunt je afvragen of Mona Lisa's nog wel bijzonder zouden zijn.

Stel nou dat er alleen maar Leonardo Da Vinci's op deze wereld rond zouden lopen en dat iedereen dus een Mona Lisa zou maken.Wat zou er dan gebeuren? Dan zou het maken van een Mona Lisa dan niet van dezelfde waarde zijn als grijs worden? Grijs worden gaat onbewust, het feit dat Da Vinci de Mona Lisa maakte is een historische gebeurtenis en heeft vast en zeker heel veel inspanning gekost. Als vast stond dat iedereen in zn leven een Mona Lisa zou creeeren zou het waarschijnlijk ook gewoon onbewust gaan.

Vanuit dit standpunt is diversiteit dus heel goed te koppelen aan bewustzijn. Maar ook aan bestaan: Het bestaan van de moeite die het Da Vinci heeft gekost om de Mona Lisa te maken. Wat zou daar van overblijven als iedereen (oneindig) hetzelfde zou zijn? Het is natuurlijk een hele deterministische gedachte..

De quantumechanica sluit absoluut determinisme uit. Op quantumschaal kun je niets met zekerheid waarnemen en voorspellen. Alles wat wij kennen is opgebouwd uit quanta. Iets dat kleiner is als zo'n quantum doet er niet toe, of het is tenminste niet waarneembaar.

Mensen verschillen van elkaar. Dat doen ze in een bepaalde mate. Deze mate staat niet helemaal vast want ieder persoon heeft er weer een andere kijk op. Maar als je een puur objectieve buitenstaander zou hebben (laten we hem alwetende noemen) dan zou diegene dit kunnen aangeven met eenheden. Als dit niet zo zou zijn dan hou je alleen het oneindige over. Dan zou ik oneindig veel grilliger als iemand anders zijn en dat is wel een beetje veel of juist heel erg weinig, het is maar niet hoe je het bekijkt natuurlijk.

Nou, het klinkt een beetje slap maar het is al laat en ik kan niet zo goed beoordelen of de dingen die ik vanzelfsprekend vind misschien onvalzelfsprekend zijn of dat de dingen waarvan ik vind dat ze vanzelfsprekend zijn misschien nog moet toelichten. Morgen weer een dag =)