Het wordt ondertussen ook stilaan duidelijk: de info op de site is vaak fout, amper te verifiëren, of niet geverifieerd door de eigenaar van de site. Hij beweert dat het alleen zou gaan om veroordeelden, maar dat blijkt niet te kloppen. Je mag je er trouwens al vragen bij stellen dat hij de naam Marc Dutroux nog niet eens juist kan schrijven.
De man achter het project verkondigde n.a.v. de stappen die onze minister van justitie ondernam nog dat De Clerck meer lijkt te geven om bescherming van daders dan hulp aan de slachtoffers. Een drogreden van jewelste: De Clerck is bezorgd om privacy en pure achterklap. Dat kan perfect samengaan met slachtofferhulp. Aangezien de site van geen kanten bijdraagt aan slachtofferhulp, moet hij geen hoge borst opzetten. Hij heeft er duidelijk ook geen problemen mee dat mensen het recht in eigen handen zouden nemen: "Als ze hen lynchen, dan is dat maar zo." Terwijl hij op de site verkondigde dat hij respect had voor pedofielen die in therapie gaan.
In de Verenigde Staten moeten pedoseksuelen zich na hun straf, bij de terugkeer naar hun buurt, als sexoffender bekendmaken. In hun voortuintje kunnen ze dan een bord planten met daarop de boodschap 'Hier woont een pedofiel'. De veroordeelden mogen zich doorgaans ook niet vertonen in de buurt van een school of een speelplein.
Wat is het gevolg van een dergelijke paranoïde hetze? Seksdelinquenten kunnen in de VS soms geen huis huren en belanden letterlijk onder een brug. Een louter repressieve aanpak drijft pedoseksuelen in de marginaliteit. Als ze een behandeling volgden, komt een einde aan die begeleiding en opvolging. Elke controle op de kindmisbruiker valt weg en het risico dat hij herbegint verkleint niet, maar vergroot integendeel.
http://www.standaard.be/Artikel/Detail.asp...p;subsection=55
Tom Naegels' laatste column gaat ook over de site:
Schandpaal
