Klassieke muziek, waarom vindt iedereen dat saai?

[curious]

Is 'le sacre' van Strawinsky saai?

'Capriccio' , 'Also sprach Zarathustra', 'eine Alpensinfonie' van Richard Strauss, saai?

De negende van Beethoven; Mahlers zesde; 'de Schilderijententoonstelling' van Moussorgski; 'Einstein on the Beach' Philip Glass; 'Turandot' Puccini; 'Einzug der Gladiatore' Wagner, 'Walküreritte' idem...

Je hebt gewoon saaie klassieke muziek en helemaal niet saaie klassieke muziek, soms zelfs enerverend, om gek, helemaal dol van te worden

Net als popmuziek saai, en helemaal niet saai soms kan zijn.

Toch?

[curix]

Maar ik heb een vraag.

Ik ken geen klakske* die graag klassieke muziek hoort.

Ze dragen bijna allemaal dezelfde soort kleren (ik praat over de mensen die ik ken he NIET OVER ALLE klakskes e) en ze trekken alles in het belachelijke vb: Een film over amnesty international en er was een jongen aan het spreken over de taliban die zijn moeder doodgeschoten hebben en zijn vader en zijn broertje en dergelijke triestige verhalen over gruwelijke daden. En die onnozelaars van een klakskes(de 3 die in onze klas zitten) begonnen te lachen omdat die jongen die uit irak komt een accent heeft. Die jongen heeft zijn familie verloren en hij heeft zich hier aangepast en die 3 gasten beginnen een beetje te lachen met zijn accent.

Die 3 gasten weten dus werkelijk niet wat respect is. (weeral verontschuldig ik mij tegenover de hardcore mensen, maar ik praat niet over alle hardcore mensen. maar iik praat over 3 voorbeelden uit mijn klas. vat het alstublieft niet verkeerd op)

Aan de andere kant zijn er de mensen die klassieke muziek hebben leren graag horen en veel andere muzieksteilen hebben leren graag horen zoals ik en nog een paar andere mensen. wij weten bvb wel wat respect is en ik mag toch wel zeggen dat ik geen slechte punten behaal.

natuurlijk zijn er ook uitzonderingen nl (naam noem ik niet) die hoort graag klassieke muziek en hij is goed in wiskunden En hij hoort ook graag hardcore.

Dus mijn vraag is: waarom beperken (ik spreek over de mensen uit mijn omgeving dus neem me het niet kwalijk aub) mensen die niet weten wat respect is zich zo tot 1 muziekstijl nl hardcore???. (ik zeg dus niet dat alleen zo'n mensen tot hardcore beperken maar ik zeg dat VOORNAMELIJK mensen die niet weten wat respect is tot hardcore beperken. ik bedoel dus dat ook goeie mensen zich tot hardcore kunnen bekeren maar ik ken er zo geen een)

*klakske is de lapnaam die men geeft aan de probleemjongeren (crapuul) in belgië

je kunt ze herkennen aan het feit dat ze alles in het belachelijke trekken.

[Phaesimbrotos]

Maar ik heb een vraag.

Ik ken geen klakske* die graag klassieke muziek hoort.

Ze dragen bijna allemaal dezelfde soort kleren (ik praat over de mensen die ik ken he  NIET OVER ALLE klakskes e) en ze trekken alles in het belachelijke vb: Een film over amnesty international en er was een jongen aan het spreken over de taliban die zijn moeder doodgeschoten hebben en zijn vader en zijn  broertje en dergelijke triestige verhalen over gruwelijke daden. En die onnozelaars van een klakskes(de 3 die in onze klas zitten) begonnen te lachen omdat die jongen die uit irak komt een accent heeft. Die jongen heeft zijn familie verloren en hij heeft zich hier aangepast en die 3 gasten beginnen een beetje te lachen met zijn accent.  

Die 3 gasten weten dus werkelijk niet wat respect is. (weeral verontschuldig ik mij tegenover de hardcore mensen, maar ik praat niet over alle hardcore mensen. maar iik praat over 3 voorbeelden uit mijn klas. vat het alstublieft niet verkeerd op)

Aan de andere kant zijn er de mensen die klassieke muziek hebben leren graag horen en veel andere muzieksteilen hebben leren graag horen zoals ik en nog een paar andere mensen. wij weten bvb wel wat respect is en ik mag toch wel zeggen dat ik geen slechte punten behaal.

natuurlijk zijn er ook uitzonderingen nl (naam noem ik niet) die hoort graag klassieke muziek en hij is goed in wiskunden En hij hoort ook graag hardcore.

Dus mijn vraag is: waarom beperken (ik spreek over de mensen uit mijn omgeving dus neem me het niet kwalijk aub) mensen die niet weten wat respect is zich zo tot 1 muziekstijl nl hardcore???. (ik zeg dus niet dat alleen zo'n mensen tot hardcore beperken maar ik zeg dat VOORNAMELIJK mensen die niet weten wat respect is tot hardcore beperken. ik bedoel dus dat ook goeie mensen zich tot hardcore kunnen bekeren maar ik ken er zo geen een)

*klakske is de lapnaam die men geeft aan de probleemjongeren (crapuul) in belgië

je kunt ze herkennen aan het feit dat ze alles in het belachelijke trekken.

De hardcore/gabber/Lonsdaler subcultuur is momenteel in Nederland de grootste subcultuur. Hier is laatst ook een psychologisch boek over verschenen, deze heette volgens mij Generatie Lonsdale. Weet de auteur niet meer maar in ieder geval ging het erover dat ''Lonsdalers'' meestal probleemjongeren zijn die vooral allochtonen de schuld geven van hun problemen. Deze subcultuur heeft als muziekstijl hardcore en dat verklaart voor mij een hoop. Hierbij wil ik nog toevoegen dat dit niet voor iedereen geldt die hardcore luistert. Hardcore is gewoon een snelle muzieksoort waar je heel snel op kunt dansen en dus ook veel agressie en andere gevoelens in vrij kunt laten.

Dance4life.

[ypsilon]

Interessante maar moeilijke discussie. De meeste dance muziek mikt meer op het buikgevoel, wat leuk kan zijn... Hetzelfde geldt voor de typische ultratop-popmuziek, die het m.i. vooral moet hebben van simpele deuntjes en eenvoudige tekstjes: niets hoogstaands naar mijn mening, maar iedereen kan zich erin vinden (de grootste gemen deler van de smaak van de massa). Andere muziekgenres zijn iets meer 'gesublimeerd', waardoor ze vragen om een opener geest... Wat niet wil zeggen dat ze het gevoelsmatige waar muziek om vraagt uit het oog verliezen.

Het wordt een probleem als je op alle vlakken gaat werken vanuit dat buikgevoel, en dan bedoel ik: simplistisch redeneren, alles in het belachelijke trekken zodat je niet écht kritisch hoeft te zijn etc. En dat is wat een deel van bovengenoemde klakskes wel doen.

Om er een beetje nuance in te brengen: je vindt dit evengoed bij anderen terug hoor. Er zijn zeker mensen die de klassieke muziek niet 'voelen', en er gewoon naar luisteren vanuit elitarisme. Een elitarisme dat zich dan ook uit op andere vlakken: intolerantie,...

[*gast_Sanne_*]

Leuk onderwerp, maar erg complex...

Wel bijzonder dat er wordt gezegd dat in klassieke muziekde tekst een soort ondergeschoven stiefkind is. Dat is natuurlijk zo bij instrumentale muziek maar er is heel (echt heeeel) veel klasieke muziek waar de tekst juist een belangrijke rol speelt. Neem alleen al het genre opera, dat is toch niet te bedenken zonder tekst. Of de talloze liederen die zijn gecomponeerd door klassieke componisten. Daarnaast is er nog een grote stroming die instrumentale muziek maakt gebaseerd op tekst (zoals "lieder ohne worte" van Mendelssohn of Symfonische Gedichten van Liszt). Dus de benadering van klassieke muziek als alleen instrumentaal is toch niet helemaal juist.

op de vraag waarom iedereen klassieke muziek saai is is denk ik uiteindelijk wel een antwoord te geven. Het is gewoon een verschil tussen jeugdcultuur en 'oudere' cultuur. Pas sinds de jaren '50 hebben jongeren een eigen cultuurontwikkeld die tegen de moraal van de gevestigde orde inging. Muziek speelt daarin een grote rol (denk bijvoorbeeld Elvis en John Lennon). hier ontstond volgens mij de kloof in muziek tussen klassiek en pop. popmuziek is voor jongeren, en dat willen jongeren en ouderen ook zo houden. Door popmuziek kunnen jongeren zich makkelijk afzetten tegen hun ouders, wat gewoon een wezenlijk onderdeel is van het volwassen worden van een persoon. Nu kun je uit zoveel soorten muziek kiezen die allemaal popmuziek zijn dat je er knettergek van zou kunnen worden, en al die soorten horen bij verschillende opvattingen over het leven en de maatschappij. Neem maar eens een test en ga als Gothic over straat (als je geen gothic bent) en kijk hoe andere mensen naar je kijken. Er zullen onvermijdelijk bepaalde kenmerken aan het licht komen over deze subcultuur...

Je zou als jongere wel gek zijn om je niet op zo'n makkelijke manier af te zetten tegen je ouders. Uit jullie reacties blijkt ook dat klassieke muziek niet saai is, maar dat het gewoon aantrekkelijker is om je in een andere soort muziek te interesseren, het past gewoon bij de leeftijd

[Led ZepPelin]

Ik ben eel leek in psychologie maar ik zit met een vraag.

Ik ben 15 jaar en ik hoor wel graag klassieke muziek.

Het is bewezen dat klassieke muziek heel erg goed is en gezond is.

Maar toch luistert iedereen naar dat geboemboem dat zeer luid staat.

1 ik hoor het niet graag.

2 (als je het luid zet) uw oren gaan er van kapot.

3 het is aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalllltijd het zelfste.

Mijn vraag: wat gaat er in de hersenen van mijn mede jeugdmense om?

Ik weet wel dat iedereen zijn eigen smaak heeft maar toch.

Nu is het een rage om te hakken op zo'n muziek, ze staan daar dan onnozel te doen op een monotoon geboem en rare bekken te trekken met hun gezicht met eek klakske der op.

(niet dat iedereen zo is hoor)

DAT IS TOCH INFANTIEL

Wat gaat er in hen om?

Ik vind het absoluut niet saai, Ik luister er ook naar.

Mozart, Monteverdi, Bach! Geweldig.

[ypsilon]

Ik denk dat dit toch beter in het café voortgezet kan worden

[mulimans]

Ik vind de muziek erg mechanisch overkomen -heipaal muziek- vergeleken met de meer organische klassiek muziek. Wanneer je het vergelijkt met architectuur zie ik ook liever mooie organische vormen dan al die rechthoekige betonblokken.

Poeh, een oud topic. Maar wij kunnen inhoudelijk in ieder geval de hand schudden Apeiron!

Naast heipaal-muziek bezig ik ook graag de woorden machinemuziek, of nog liever: robotmuziek.

Het bestaan van popmuziek, dat in principe niets anders is dan een mat subgenre binnen het (neo)classicisme, is mij altijd al een raadsel geweest. En niet vanwege de muziek zelf, maar voornamelijk vanwege de enorme robot-achtige manier van uitvoeren. Hoe kan een mens ervoor kiezen muziek te horen gevangen in een harnas, waar alle levendigheid,menselijkheid en gevoel uit is weggefilterd, waarin de beats niet alleen (standaard!) buitenproportioneel hard klinken, maar volstrekt niet variëren en communiceren met wat er verder klinkt! Hoe kan het zijn dat zoveel mensen daar blijkbaar niet bij in slaap vallen en ongetwijfeld bij een speech op monotone robot-achtige wijze voorgedragen wel?

[mulimans]

Ter aanvulling op mijn vorige bericht:

Ik stelde mij samen met een vriend wel eens voor hoe een componist als Mahler zou reageren als hem, getransporteerd in deze tijd, deze muziek (popmuziek) werd laten horen. Wij hadden beiden het sterke vermoeden dat hij waarschijnlijk eerst in lachen zou uitbarsten en de grap zeer zou waarderen muziek proberen zo levensloos mogelijk te spelen. Maar, nadien wij hem duidelijk maakten dat het NIET om een grap ging en de muziek serieus zo bedoeld was en het overgrote deel van de bevolking daar graag naar luistert, hij vermoedelijk in verslagenheid en verbijstering achter zou blijven en daar wekenlang niet uit zou komen.

[PeterPan]

Er zijn naar mijn mening twee fasen in het leven die grote invloed hebben op je muzikale smaak.

De eerste is de puberteit (als je naar de middelbare school gaat).

Ik zie de geest als een brok klei, die nog in allerlei richtingen gevormd kan worden.

Kom je in contact met een groep mensen die van XYZ muziek houden, dan ga je daar ook van houden.

Muziek van type ABC ga je verafschuwen, omdat je hersenklei gevormd is naar type XYZ.

Vergelijk dit met een slechte tennisleraar, die je een verkeerde techniek aanleert. Als die leraar wordt vervangen door een goede leraar, dan verzet je je tegen de manier waarop hij je wil laten spelen, omdat de manier waarop jij het geleerd hebt veel makkelijker is (je tennisklei is op de verkeerde manier gemodelleerd).

Ikzelf vond klassieke muziek verschrikkelijk en een aanslag op mijn oren. Pas in de tweede fase ben ik helemaal van smaak veranderd.

Die tweede fase is rond je twintigste (als je net van de middelbare school af bent).

Je ziet dan bij iedereen dat men rustigere muziek gaat waarderen. De hersenklei kan opnieuw gemodelleerd worden.

Ik had toen een studievriend die me iets van Bach lied horen. Sindsdien ben ik een Bachfan.

Er zijn meer fasen, maar daarvoor heb ik niet de leeftijd om over te oordelen. Je ziet namelijk dat alle ouderen licht klassieke muziek gaan waarderen. Zelfs die hardnekkige popfanaten.

[317070]

Volgens mij is het omdat klassieke muziek een genre is die een zekere 'acquired taste' vraagt, net zoals sommige andere muziekstijlen, zoals death metal en consoorten, of the core-genres als hardcore, breakcore,...

Als je er via de vrienden/familie al veel van naar moet luisteren, al dan niet bewust, dan ga je vanzelf de smaak ervoor beetnemen. Popmuziek wil die drempel net zo laag leggen, zodat je na 1à2 keer horen van een liedje al mee bent.

Ik wil het nog eens opzoeken, maar ik heb nog eens een test gezien die de muzieksmaak bij een afgescheiden stam onderzocht, zij waren ook eerder weg van popmuziek dan klassiek.

Persoonlijk luister ik niet graag naar klassieke muziek omdat de instrumentatie steeds dezelfde is, en alle stukken daardoor iets van elkaar weg hebben (een beetje zoals rockmuziek) gecombineerd met ostentatief gebrek aan gemeende emotie (in tegenstelling tot bijvoorbeeld folk).

[PeterPan]

Volgens mij is het omdat klassieke muziek een genre is die een zekere 'acquired taste' vraagt, net zoals sommige andere muziekstijlen, zoals death metal en consoorten, of the core-genres als hardcore, breakcore,...

Als je er via de vrienden/familie al veel van naar moet luisteren, al dan niet bewust, dan ga je vanzelf de smaak ervoor beetnemen. Popmuziek wil die drempel net zo laag leggen, zodat je na 1à2 keer horen van een liedje al mee bent.

Ik wil het nog eens opzoeken, maar ik heb nog eens een test gezien die de muzieksmaak bij een afgescheiden stam onderzocht, zij waren ook eerder weg van popmuziek dan klassiek.

Elke muziek bevat informatie.

Klassieke muziek bevat zeer veel informatie, zodat je vaak hoort zeggen dat klassieke muziek nooit verveelt. Telkens ontdek je weer iets nieuws in een stuk dat je al vele malen gehoord hebt. Pas als je de informatie die een stuk bevat volledig hebt doorgrond wordt het vervelend om naar te luisteren.

Dat punt wordt bij popmuziek, dat veel minder en veel makkelijker te verwerken informatie bevat veel eerder bereikt.

Je hersenklei moet wel op de juiste manier passen op de muziek waarnaar je luistert, anders komt die informatie niet over. Men zegt dan "die muziek doet mij niets".

Persoonlijk luister ik niet graag naar klassieke muziek omdat de instrumentatie steeds dezelfde is, en alle stukken daardoor iets van elkaar weg hebben (een beetje zoals rockmuziek) gecombineerd met ostentatief gebrek aan gemeende emotie (in tegenstelling tot bijvoorbeeld folk).

Je bedoelt: Mijn hersenklei past niet op de rockmuziek en klassiek, dus die informatie komt bij mij niet over. "Die muziek doet mij niets".

Als er ergens sprake is van gemeende emotie, dan is dat bij de klassieke muziek.

Bij Bach is die emotie verstild, inwendig.

[mulimans]

Persoonlijk luister ik niet graag naar klassieke muziek omdat de instrumentatie steeds dezelfde is, en alle stukken daardoor iets van elkaar weg hebben...

Oooh, dat ben ik absoluut niet met je eens!

Als je variatie wilt vinden in instrumentatie vind je dat wel in de klassieke muziek, in grote tegenstelling tot in popmuziek.

Blader voor de gein maar 's een partituur van een laat-romantisch werk voor symfonieorkest door. Je zal duizelig worden van afwisseling. Of luister je alleen naar strijkkwartetten? (al is dat een hele bijzondere wereld op zich waarin muzikaal 1000 x meer te vinden is dan in alle popmuziek bij elkaar)

Over afwisseling in strijkwartetten gesproken! (Jawel, dit is echt van Beethoven)

http://www.muziekstromen.nl/beethoven/inde...k=kw-laat-op133

[317070]

Klassieke muziek bevat zeer veel informatie, zodat je vaak hoort zeggen dat klassieke muziek nooit verveelt. Telkens ontdek je weer iets nieuws in een stuk dat je al vele malen gehoord hebt. Pas als je de informatie die een stuk bevat volledig hebt doorgrond wordt het vervelend om naar te luisteren.

Dat punt wordt bij popmuziek, dat veel minder en veel makkelijker te verwerken informatie bevat veel eerder bereikt.

Je hersenklei moet wel op de juiste manier passen op de muziek waarnaar je luistert, anders komt die informatie niet over. Men zegt dan "die muziek doet mij niets".

Maar dat is slechts 1 kant van muziek, muziek kan aanzetten tot denken, maar ook tot voelen, bewegen, meemusiceren, ...

Popmuziek moet het volgens mij dan ook hebben van die laatste twee. Klassieke muziek heeft die (grotendeels) niet.

Je bedoelt: Mijn hersenklei past niet op de rockmuziek en klassiek, dus die informatie komt bij mij niet over. "Die muziek doet mij niets".

Als er ergens sprake is van gemeende emotie, dan is dat bij de klassieke muziek.

Voorgaande link was van Bach, een Fuga. Vele emoties, maar ergens zo intens als grofweg

Als je variatie wilt vinden in instrumentatie vind je dat wel in de klassieke muziek, in grote tegenstelling tot in popmuziek.

Tenzij je de computer als 1 instrument ziet (maar dat is niet eerlijk, want hij speelde 'perfect' alle instrumenten van Bach na toen ik je link beluisterde) Anders zie ik niet in hoe je zoiets kunt zeggen...

Maar om duidelijk te zijn: ik ben zelf geen grote fan van (de hedendaagse, platte) popmuziek, maar ook niet van klassieke muziek.

[mulimans]

Tenzij je de computer als 1 instrument ziet (maar dat is niet eerlijk, want hij speelde 'perfect' alle instrumenten van Bach na toen ik je link beluisterde) Anders zie ik niet in hoe je zoiets kunt zeggen...

Klopt, Beethoven gebruikt hier de instrumenten die Bach ook gebruikte (zij het niet een keer in deze combinatie dacht ik). Maar wat wil je hiermee aantonen? Dat klassieke muziek minder instrumentale variatie bevat? Nog absoluut niet overtuigd!