Het gruwelijke beest in de mens: onbetrouwbaarheid

[jdr]

Om mee te starten:

War before civilization

In War Before Civilization, Lawrence H. Keeley, a professor at the University of Illinois, calculates that 87% of tribal societies were at war more than once per year, and some 65% of them were fighting continuously.

One half of the people found in a Nubian cemetery dating to as early as 12,000 years ago had died of violence. The Yellowknives tribe in Canada was effectively obliterated by massacres committed by Dogrib Indians, and disappeared from history shortly thereafter. Similar massacres occurred among the Eskimos, the Crow Indians, and countless others. These mass killings occurred well before any contact with the West. In Arnhem Land in northern Australia, a study of warfare among the Indigenous Australian Murngin people in the late-19th century found that over a 20-year period no less than 200 out of 800 men, or 25% of all adult males, had been killed in intertribal warfare. The accounts of missionaries to the area in the borderlands between Brazil and Venezuela have recounted constant infighting in the Yanomami tribes for women or prestige, and evidence of continuous warfare for the enslavement of neighboring tribes such as the Macu before the arrival of European settlers and government. More than a third of the Yanomamo males, on average, died from warfare.

In fact, says Keeley, it is peaceful societies that are the exception. About 90-95% of known societies engage in war. Those that did not are almost universally either isolated nomadic groups (for whom flight is an option), groups of defeated refugees, or small enclaves under the protection of a larger modern state. The attrition rate of numerous close-quarter clashes, which characterize warfare in tribal warrior society, produces casualty rates of up to 60%, compared to 1% of the combatants as is typical in modern warfare. Despite the undeniable carnage and effectiveness of modern warfare, the evidence shows that tribal warfare is on average 20 times more deadly than 20th century warfare, whether calculated as a percentage of total deaths due to war or as average deaths per year from war as a percentage of the total population. "Had the same casualty rate been suffered by the population of the twentieth century," writes Nicholas Wade, "its war deaths would have totaled two billion people."

According to Keeley, even among the supposedly peaceful Indigenous peoples of the Americas, only 13% did not engage in wars with their neighbors at least once per year. The natives' pre-Columbian ancient practice of using human scalps as trophies is well documented. Iroquois routinely slowly tortured to death and cannibalized captured enemy warriors. In some regions of the American Southwest, the violent destruction of prehistoric settlements is well documented and during some periods was even common. For example, the large pueblo at Sand Canyon in Colorado, although protected by a defensive wall, was almost entirely burned; artifacts in the rooms had been deliberately smashed; and bodies of some victims were left lying on the floors. After this catastrophe in the late thirteenth century, the pueblo was never reoccupied.

Professor Keeley conducts an investigation of the archaeological evidence for prehistoric violence, including murder and massacre as well as war. He also looks at nonstate societies of more recent times — where we can name the tribes and peoples — and their propensity for warfare with surprisingly deadly cumulative effects. It has long been known, for example, that many tribes of South America's tropical forest engaged in frequent and horrific warfare, but some scholars have attributed their addiction to violence to baneful Western influences. Keeley produces evidence of frequent deadly raids and occasional wholesale massacres over much of prehistoric North America, arguing that this archaeological evidence indicates that these massacres were not only prior to Western contact, but also more severe than anything reported in the ethnographic record for the region.

For example, at Crow Creek in South Dakota, archaeologists found a mass grave containing the remains of more than 500 men, women, and children who had been slaughtered, scalped, and mutilated during an attack on their village a century and a half before Columbus's arrival (ca. A.D. 1325). The Crow Creek massacre seems to have occurred just when the village's fortifications were being rebuilt. All the houses were burned, and most of the inhabitants were murdered. This death toll represented more than 60% of the village's population, estimated from the number of houses to have been about 800. The survivors appear to have been primarily young women, as their skeletons are underrepresented among the bones; if so, they were probably taken away as captives. Certainly, the site was deserted for some time after the attack because the bodies evidently remained exposed to scavenging animals for a few weeks before burial. In other words, this whole village was annihilated in a single attack and never reoccupied.[1]

http://en.wikipedia.org/wiki/Prehistoric_warfare

[jdr]

Bron; Sexual Polarization in Warrior Cultures.

[Alexander Hartmans]

Ik zou graag een nieuwe gedachte in de discussie willen plaatsen:

Qrnlk gaf eerder al weer dat mensen onbetrouwbaar kunnen handelen en vroeg zichzelf af of mensen überhaupt wel etrouwbaar kunnen zijn. Me dunkt dat onbetrouwbaarheid iets is wat op een heel erg bijzondere manier bestaat. Want op welke momenten breken mensen beloften, liegen ze of gedragen ze zich onbetrouwbaar? -Bij uitzonderingen. "Normaal" (wat dat dan ook is) gedragen mensen zich wel betrouwbaar.

Hoe ontstaan die momenten? -Doordat er iets aan de hand is wat het ego van die persoon een bepaalde noodzakelijke (vanuit het perspectief van die persoon) actie afdwingt.

Wat dwingt een actie af? -Iets waar die persoon niet mee om kan gaan.

Waar kunnen mensen niet mee omgaan? -De gedachte dat een bepaald iets "verkeerd" is.

Blijkbaar is de oorzaak voor onbetrouwbaar gedrag de gedachte dat er niet "goed" (wat de persoon in kwestie doet/gedaan heeft). Het zijn blijkbaar de illusies die we hanteren die deze onbetrouwbaarheid scheppen. Als we willen dat iemand betrouwbaar is hoeven we iemand alleen maar zichzelf te laten zijn. Als iemand alles wat hij/zij is kan ontplooien, is er geen noodzaak om onbetrouwbaar te zijn.

Men kan onbetrouwbaar te zijn zijn verschillende factoren voor nodig. Een daarvan is een slecht geweten of een zeer sluw plan. Wanneer uit puur eigen gewin of het gewin van een groep of handeld names de groep kan kan op eerste instantie betrouwbaar overkomen, als voorbeeld geeft ik de vele aandeellease zaken die ons land vele mensen in het financiele ongeluk hebben gebracht. Door het voorspiegelen van mooie beloften zijn vele 100.000 mensen in deze constructie in de val gelokt, vaak uit hebzucht en de financiele tussenpersonen, banken en verekeringsbedrijven hebben hierdoor hun zakken gevuld. Wanneer de feiten van oplichting aan het licht zijn gekomen zien wij pas hoe onbetrouwbaar het geweten is. Oorzaak: financieel gewin en niet nadenkend over de gevolgen.

Waar ik mij aan kan storen, dat men zich hand en tand verzet, dat geld de bron van veel ellende is. Waarom men dit angstvallig met een grote boog erom heen loopt ontgaat mij.

Aangaande het zelf ontplooien is op zich niets mis mee, want het vergroot alleen je kansen in onze maatschappij, dus onbetrouwbaar hoef je dan niet te zijn of het predikaat van onbetrouwbaarheid te krijgen. Maar het gaat om valse motieven(dus het persoonlijk gewin), dient wel de andacht krijgen, als men speelt betrouwbaar te zijn. Want er zijn voorbeelden te geven dat iemand over de ruggen van anderen een spelletje speeld om hoger op te komen, is in mijn ogen onbetrouwbaar geworden. Het gaat hier om de wijze waarop iemand het spel heeft gespeeeld.

Hoe ontstaat die momenten??? Dat is niet eenvoudig aan te geven. Het is meer oorzaak en gevolg van het moment waarin het zich kan afspelen. Als er een gelegenheid is voor een dief om zich te verrijken is het omdat het geld en/of goederen makkelijk voor het grijpen liggen, en waar op dat moment geen toezicht op is. Het moment kan dan ook door toedoen van anderen plaats vinden, doelend op het niet veilig opbergen van het geld of de goederen goed op te bergen, zodat de dief dan niet goed in staat is om zich aan deze zaken naar zich toe te trekken.

Zo kan liegen over iets van iets van een persoon heeft, omdat hij/zij niet wil opvallen over een bepaald leugen en/of leugentje om wat voor reden dan ook. Waar het om gaat is dat liegen een persoon al door het liegen zich onbetrouwbaar maakt wanneer de leugen uitkomt.

Niet de vraag ontwijken aub, jij maakt hier de statements en de bewijslast ligt dus bij jouw.

Dat is waar

[jdr]

Waar ik mij aan kan storen, dat men zich hand en tand verzet, dat geld de bron van veel ellende is. Waarom men dit angstvallig met een grote boog erom heen loopt ontgaat mij.

Dat heeft weinig met angstvalligheid te maken; je analyse deugt gewoon niet.

Geld is niet de bron van veel ellende; het is een middel voor veel ellende.

Die ellende zou ook plaatsvinden zonder geld.

Geld leidt tot macht, macht leidt tot seks, seks leidt tot overdracht van genen en pas daar vind je de bron van alle (noodzakelijke) ellende.

Neem geld weg en de bron blijft gewoon aanwezig; ellende dus ook.

[Alexander Hartmans]

'Jeroen Bouterse'

Een open discussie over een voor jou gesloten onderwerp? Een discussie die je trouwens voert met gruwelijke, onbetrouwbare soortgenoten - dat komt neer op iemand vragen: "Jij liegt altijd; wat vind je daar nou zelf van?"

Wat ik ervan vind. Ten eerste heb ik een grote hekel aan mensen die onbetrouwbaar zijn en de boel belazeren, zeker over een van mijn levenspilaren geld gaat. In het kort: ik ben zaar opgelicht door een financiele tussenpersoon en een verzekeringsbedrijf. En het gaat hier om veel geld. Op het moment van het afsluiten heeft men de waarheid van de getallen niet genoemd (dus het behalen winsten niet ff verteld, beter gezegd: Er waren geen winsten te behalen). Uit de vele stukken, die ik gelukkig heb bewaard over een periode van 4 jaar bleken van beloftes niets te kloppen en verzaakten zij ff te vertellen welke gevolgen dit zou kunnen hebben op de langere termijn. Gezien dit nogal al te technisch is voor mij, heeft een deskundige advocaat hierover gebogen en heeft geconstateerd dat het hier om een zware oplichtingszaak gaat. Ik heb mijn advocaat de opdracht gegeven om via de rechter het verloren geld of en groot gedeelte ervan terug te vorderen. Waar het omgaat is dat velen, die weinig verstand hebben van verzekeringspolissen in de maling worden genomen. Zo bleek een verzekeringsbedrijf niet over de vergunningen te beschikken die zij wel hadden moet hebben om hun producten te mogen verkopen aan particulieren, en dit is opzich een strafbaar feit.

Waarom kinderen noodzakelijkerwijs goed zouden zijn, ontgaat me; waarom volwassenen altijd slecht zouden zijn, ontgaat me evenzeer.

Zouden kinderen dan niet betrouwbaar zijn??? Dat ontgaat mij hier ff. Wellicht zou je dit kunnen toelichten?

Ik ben het met qrnlk eens dat de natuur - schepping in zijn woorden, maar daar gaat het nu niet om - geen goed en slecht kent; alleen de mens (en misschien wat verwante soorten in mindere mate) handelt bewust moreel en beoordeelt handelingen als 'goed' of 'slecht'. Dan blijven het subjectieve begrippen; dat jij alle mensen slecht noemt, zegt in die zin vermoedelijk meer over jou dan over alle mensen.

Wie heeft het hier over natuur? Dat is hier niet ter sprake! QRNLK kan dat wel benoemen, maar dat staat hier los. Het gaat hier om de werkelijkheid en de vele miljoenen voorbeelden waarom de mens onbetrouwbaar is.

Ik ben benieuwd naar je universele definitie van 'slechtheid' en de fundamentele onderbouwing (liefst dus zonder het nicotinebeleid van de Nederlandse overheid als wezenlijke indicator van de toestand van de mensheid aan te roepen) van de these dat alle mensen aan die definitie voldoen. Ik vermoed dat je definitie je these tautologisch, anderszins triviaal of onwaar zal maken.

Wat is slecht? Wat is Goed? Wat de ene vindt dat het slecht is hoeft voor een ander niet zo te zijn en dat geldt tevens ook voor goed. Het is tevens ook per cultuur weer anders. Zo kan een moslim het rechtvaardig vinden om zijn ongehoorzame vrouw te slaan en in onze zogenaamde westerse cultuur met weerzin afwijzen. Zo kan door onze westerse fatsoen de doodstraf geen doorgang vinden terwijl in landen zoals Irak, Iran, the USA, Thailand e.d. het noodzakelijk vinden om iemand na veroordeling uit te schakelen, ten behoeve van rechtvaardigheid. De Reden waarom wij de doodstraf bestrijden ligt in het humane karakter van het leven.

Om een universele definitie te geven van ''slechheid'' kan gezien en gegeven worden: alles wat zich ten goede van de gemeenschap als een bedreiging gezien kan worden, de ontwrichting van diezelfde gemeenschap, de vernietiging van diezelfde gemeenschap als het gaat om de ontwikkeling, de veiligheid en voortgang van een diezelfde gemeenschap.

[jdr]

Als er iets is waarvan ik denk dat het bestaat, dan is het wel de idee van de noble savage.

Enkele andere aanwijzingen voor de geweldadige aard voor de mens zijn:

• De grotere omvang en kracht van mannen en de grotere omvang van hun bovenlichaam is een aanwijzing voor een evolutionaire geschiedenis van geweldaddige wedijver tussen mannetjes.
• De emotie van woede samen met de instinctmatige gepaarde handelingen zoals bijvoorbeeld ballen van vuisten.
• vecht of vlucht-reactie
• Het feit dat verstoringen in de remmende systemen in de hersenen tot agressieve aanvallen kunnen leiden.
  
  (bijv. door alcohol, letsel aan de frontaalkwab of amygdala, of defectieve genen die betrokken zijn bij de serotoninestofwisseling)
• In alle culturen gaan jongens spontaan over in stoeipartijen duidelijk bedoeld om te oefenen in vechten evenals het verdelen in coalities die agressief met elkaar wedijveren.
• Mensen fantaseren over geweld (80% van de vrouwen en 90% van de mannnen fantaseert over het doden van iemand die ze om reden niet aanstaan.)
• Andere intersses in geweld: films, detectiveromannetjes, gevechtsporten etc.
• De moordcijfers in primitieve samenlevingen (waarin 10 tot 60 procent van de mannen worden vermoord door andere mannen).

Het instinctmatige ontbloten van onze tanden bij de emotie 'woede' is een rudiment uit ons agressieve verleden waarin we nog onze tanden gebruikten bij het vechten....

[Alexander Hartmans]

'jdr'

Dat heeft weinig met angstvalligheid te maken; je analyse deugt gewoon niet.

Geld is niet de bron van veel ellende; het is een middel voor veel ellende.

Dat is jouw mening.

Die ellende zou ook plaatsvinden zonder geld.

Hmmmmmmmm, kan!

Geld leidt tot macht, macht leidt tot seks, seks leidt tot overdracht van genen en pas daar vind je de bron van alle (noodzakelijke) ellende.

Neem geld weg en de bron blijft gewoon aanwezig; ellende dus ook.

Dan moet er een bron zijn.

[jdr]

Dat is jouw mening.

&

Hmmmmmmmm, kan!

&

Dan moet er een bron zijn.

Sterke post.

[Don Quichot]

Enkele andere aanwijzingen voor de geweldadige aard voor de mens zijn:

• De grotere omvang en kracht van mannen en de grotere omvang van hun bovenlichaam is een aanwijzing voor een evolutionaire geschiedenis van geweldaddige wedijver tussen mannetjes.
• De emotie van woede samen met de instinctmatige gepaarde handelingen zoals bijvoorbeeld ballen van vuisten.
• vecht of vlucht-reactie
• Het feit dat verstoringen in de remmende systemen in de hersenen tot agressieve aanvallen kunnen leiden.
  
  (bijv. door alcohol, letsel aan de frontaalkwab of amygdala, of defectieve genen die betrokken zijn bij de serotoninestofwisseling)
• In alle culturen gaan jongens spontaan over in stoeipartijen duidelijk bedoeld om te oefenen in vechten evenals het verdelen in coalities die agressief met elkaar wedijveren.
• Mensen fantaseren over geweld (80% van de vrouwen en 90% van de mannnen fantaseert over het doden van iemand die ze om reden niet aanstaan.)
• Andere intersses in geweld: films, detectiveromannetjes, gevechtsporten etc.
• De moordcijfers in primitieve samenlevingen (waarin 10 tot 60 procent van de mannen worden vermoord door andere mannen).

Het instinctmatige ontbloten van onze tanden bij de emotie 'woede' is een rudiment uit ons agressieve verleden waarin we nog onze tanden gebruikten bij het vechten....

Al dit zegt wat mij betreft niets over de aard van iets. Het zegt iets over waarnemingen die we gedaan hebben. De vraag is hoe dit alles ontstaat. Als wat je zegt waar is, dan ben ik wel een heel vreemd mannetje, want ik heb de mogelijkheden me wel heel erg anders te gedragen. ALs wat jij zegt waar is, dan zou het niet mogelijk zijn om ander gedrag te vertonen. Vanuit mijn theorie echter is het zo dat de mens van nature ander gedrag vertoont en slechts verlokt wordt tot geweld door de eigenschappen zoals die aanwezig zijn in de empirie.

In mijn mening is dat agressieve gedrag dus geen noodzakelijk onderdeel van mensen (of misschien mannen). Een noodzakelijk onderdeel is juist de afwezigheid ervan. Deze noodzakelijkheid kan door invloeden vanuit de empirie gecorrumpeerd worden tot agressief gedrag.

[jdr]

Al dit zegt wat mij betreft niets over de aard van iets. Het zegt iets over waarnemingen die we gedaan hebben. De vraag is hoe dit alles ontstaat. Als wat je zegt waar is, dan ben ik wel een heel vreemd mannetje, want ik heb de mogelijkheden me wel heel erg anders te gedragen. ALs wat jij zegt waar is, dan zou het niet mogelijk zijn om ander gedrag te vertonen.

Waarmee je niet mijn, maar je eigen glazen in gooit...

Je zal mij niet horen beweren dat de mens alleen maar agressief gedrag kan vertonen, enkel dat hij dit 'beest' in hem heeft zitten.

De mens is echter meer dan zijn aard (nurture) en bovendien bestaat zijn aard uit meer dan enkel de mogelijkheid tot agressie.

Wanneer jij resoluut wil vast houden aan de gedachte dat de mens van nature nobel is en bovendien niet de mogelijkheid heeft om zich anders te gedragen dan zijn deze natuur hem ingeeft kan de mens van nature geen 'noble savage' zijn. QED

Ik beweer enkel dat de noble savage een mythe is, niet dat de mens van nature alleen maar 'slecht' of agressief is.

In mijn mening is dat agressieve gedrag dus geen noodzakelijk onderdeel van mensen (of misschien mannen). Een noodzakelijk onderdeel is juist de afwezigheid ervan. Deze noodzakelijkheid kan door invloeden vanuit de empirie gecorrumpeerd worden tot agressief gedrag.

Zou de afwezigheid van agressie noodzakelijk tot het menszijn behoren dan zou er geen mensheid zijn.

Ook agressie heeft een essentieel deel bij gedragen tot dit punt in de evolutie.

[Don Quichot]

Je mist mijn punt. Ik ben het met je eens dat agressie een bijdrage geleverd moet hebben. Dat is echter aangeleerd gedrag in mijn ogen. In mijn optiek zijn er een paar dingen noodzakelijk aan het mens-zijn:

1) We zijn onderdeel van "het alles" waardoor we kunnen ervaren.

2) We hebben een lichaam waarmee we kunnen waarnemen en, naar het zich laat aanzien, onderdeel zijn van de noumena.

Hierin ligt de sleutel voor dit "dilemma" besloten in mijn ogen. Dankzij (1) is het zo dat er een bepaalde verbondenheid met "het alles" ervaarbaar is. Omdat dit zo is is er ook verbondenheid met alle levende wezens. Medemenselijkhied vloeit eruit voort. Dankzij (2) is het mogelijk om via genetische wijze en via opvoedkundige wijze een cognitief (a.k.a. referentie) kader te scheppen waarmee datgene wat ervaren wordt verbogen kan worden (pygmalion effect, projectie). Die verbuigingen door aangeleerd gedrag noemt men wel corruptie. Dit in de letterlijke betekenis van het woord: teloorgang.

Maar dit alles zijn slechts mijn overpeinzingen.

--edit--

Het was dus mijn plan om aan te tonen dat we alleen maar die verbuiging van het lichaam kunnen kennen omdat er een manier bestaat om dingen te ervaren. Daarmee is tegelijkertijd aangetoond dat die ervaring noodzakelijk is voor dit proces. Verbuigen kan pas plaatsvinden nadat er sprake is van een proces.

[ferry]

Waar ik mij aan kan storen, dat men zich hand en tand verzet, dat geld de bron van veel ellende is. Waarom men dit angstvallig met een grote boog erom heen loopt ontgaat mij.

1. dat "men" daaromheen zou lopen, is gewoon niet waar.

2. je hebt nog steeds niet aangegeven waarom dat zo zou zijn, je hebt geen enkel argument gegeven behalve het poneren ervan en een onbeschoft "moet ik dan alles voorkauwen". verder kom je niet.

Dat is jouw mening.

Hmmmmmmmm, kan!

Dan moet er een bron zijn.

oh, dus dat van jou is ook gewoon een mening. klaar, einde discussie.

[jdr]

Je mist mijn punt. Ik ben het met je eens dat agressie een bijdrage geleverd moet hebben. Dat is echter aangeleerd gedrag in mijn ogen. In mijn optiek zijn er een paar dingen noodzakelijk aan het mens-zijn:

1) We zijn onderdeel van "het alles" waardoor we kunnen ervaren.

2) We hebben een lichaam waarmee we kunnen waarnemen en, naar het zich laat aanzien, onderdeel zijn van de noumena.

Beiden zijn mij allesbehalve helder; waarom volgt uit het onderdeel zijn van 'het alles' dat we kunnen ervaren?

En met betrekking tot het onderdeel zijn van de noumena; aan welke zinsnede refereer je in dat geval?

Hierin ligt de sleutel voor dit "dilemma" besloten in mijn ogen. Dankzij (1) is het zo dat er een bepaalde verbondenheid met "het alles" ervaarbaar is.

Ik denk niet dat dit volgt uit het kunnen ervaren; m.i. is verbondenheid ervaren een hersenproces op zichzelf wat af te leiden valt uit de verschillende dissociatieve stoornissen die wij kennen.

Ervaren gaat noodzakelijk vooraf aan het verbondenheid ervaren, maar het ervaren van verbondenheid volgt er niet noodzakelijk uit.

Omdat dit zo is is er ook verbondenheid met alle levende wezens. Medemenselijkheid vloeit eruit voort.

Die is er dus niet per definitie en bovendien kunnen wij als wij naar onze medeorganismen kijken opmerken dat deze verbondenheid genetisch neergelegd wordt en niet slechts omdat er simpelweg ervaring is.

Een chimpansee zou zich meer verbonden met zijn zuster voelen dan met een willekeurig groepslid en meer met een willekeurig groepslid dan met een buitenstaander.

Zijn (morele) gedrag kan dan ook aan de hand van dit verbondenheidsgevoel prima voorspeld worden.

De mens zit weinig anders in elkaar; er zijn geen redenen om aan te nemen dat het voor hem resoluut anders in elkaar zit.

Dankzij (2) is het mogelijk om via genetische wijze en via opvoedkundige wijze een cognitief (a.k.a. referentie) kader te scheppen waarmee datgene wat ervaren wordt verbogen kan worden (pygmalion effect, projectie). Die verbuigingen door aangeleerd gedrag noemt men wel corruptie. Dit in de letterlijke betekenis van het woord: teloorgang.

&

Het was dus mijn plan om aan te tonen dat we alleen maar die verbuiging van het lichaam kunnen kennen omdat er een manier bestaat om dingen te ervaren. Daarmee is tegelijkertijd aangetoond dat die ervaring noodzakelijk is voor dit proces. Verbuigen kan pas plaatsvinden nadat er sprake is van een proces.

Absoluut, maar ook nobelheid verlangt deze verbuiging; een niet verbuigende mens is een dood mens; nobel noch agressief.

[jdr]

Introduction

The etiology of aggressive behavior in children involves a complex interaction among multiple environmental and biologic factors. Among the environmental factors associated with aggression are low socioeconomic status, parental psychopathology, and adverse rearing conditions [1, 2, 3, 4]. Among biologic factors, a preponderance of research conducted over the past 2 decades has consistently indicated a primary role for the neurotransmitter serotonin (5-HT). Research in both animals [5, 6, 7, 8] and human adults [9, 10, 11, 12] has found that reduced central 5-HT function is associated with increased aggression. This relationship is among the most well-replicated findings in biologic psychiatry. Measurements of central 5-HT most often used in studies with humans include basal lumbar cerebrospinal fluid (CSF) concentrations of the 5-HT metabolite 5-hydroxyindoleacetic acid (5-HIAA) [10, 12] and hormonal responses to acute psychopharmacologic challenges using serotonergic probes such as fenfluramine (FEN) [9, 13, 14, 15, 16].



In adults, CSF 5-HIAA concentrations have been found to be inversely correlated with aggression in personality disordered patients [17], homicide offenders [18], and violent criminals [10]. In addition, the prolactin (PRL) response to FEN has been found to be inversely associated with impulsive aggression in personality-disordered patients [9], convicted murderers [11], as well as in healthy individuals [14, 19].



Animal studies have found that lesions to the 5-HT-rich raphe nuclei, as well as chemical lesions to central 5-HT systems, result in increased aggressive behavior in rats, cats, and monkeys [8]. CSF levels of 5-HIAA, sampled directly from the cisterna magna of free-ranging rhesus monkeys, are correlated with severe aggression, greater risk taking (as measured by longest leaps at dangerous heights), early emigration from natal groups (thus increasing mortality risk), and less social competency [20, 21]. Furthermore, these studies in monkeys suggest that CSF 5-HIAA levels are trait-like in that they are relatively stable over extended periods of time [22].

http://www.current-reports.com/article.cfm...e&KeyWords=

[ypsilon]

Om even in te pikken op de discussie tussen jdr en Don Quichot: het lijkt mij dat uit de empirie mag blijken dat de mens de nodige agressie in zich draagt. De empirie toont echter ook dat de mens een instinctarm wezen is. Het letterlijke "beest in de mens" is er dus, maar wij kenmerken ons net daardoor, dat wij niet enkel instinctief agressie stellen. Ik wil hierin dus stellen dat

1. agressie an sich (if there is such a thing) is niet "slecht"; en
2. de manier van omgaan met agressie (daar kunnen we nog dieper op ingaan) kan worden gedefinieerd als "goed" of "slecht" in het kader van bepaalde (tijdelijke) sets van morele en ethische regels.

Rest nog de vraag: is de mens een inherent onbetrouwbaar (figuurlijk "beestachtig") wezen? Mij lijkt dit een zeer zwartgallige visie op de mens, die veeleer is ingegeven door emotie.