Extra eigenschap nodig van een deeltje

[Bartjes]

Nu neem ik wat gas terug en laat alles bezinken.

Los van de vraag of je theorie door de feiten gesteund wordt, heb ik drie opmerkingen:

(1) In je formule komen zowel m als γ voor, waar is m₀?

(2) Omdat de ondervonden tegenwerking volgens jouw theorie richtingsafhankelijk zou moeten zijn, zou dit in de formule tot uitdrukking moeten komen. M.a.w. je zou een uitdrukking met vectoren moeten hebben.

(3) Het gravitatieveld van de aarde valt niet zelf naar het middelpunt van de aarde. De veronderstelde tegenwerkende kracht bij beweging t.o.v. het voorkeursreferentiestelsel is dus niet de bekende zwaartekracht.

[Erelce]

de tegenwerking die een massa 'm' ondervindt als het beweegt t.o.v. een gravitatieveld veroorzaakt door een massa 'M' op een afstand 'r' van dit gravitatieveld is:

F = γ. m . G . M / r² in Newton

foutje van mij, het moet dus zijn:

-F = γ. m ₀ . G . M / r² in Newton

....Nu neem ik wat gas terug en laat alles bezinken.

[Erelce]

Los van de vraag of je theorie door de feiten gesteund wordt, heb ik drie opmerkingen:

...

(2) Omdat de ondervonden tegenwerking volgens jouw theorie richtingsafhankelijk zou moeten zijn, zou dit in de formule tot uitdrukking moeten komen. M.a.w. je zou een uitdrukking met vectoren moeten hebben.

(3) Het gravitatieveld van de aarde valt niet zelf naar het middelpunt van de aarde. De veronderstelde tegenwerkende kracht bij beweging t.o.v. het voorkeursreferentiestelsel is dus niet de bekende zwaartekracht.

Juist, je hebt gelijk deze laatste formule is slechts een afgeleide formule.

Je hebt erom gevraagd, en hupsakee.... nog een konijn !

De primitieve formule zit verborgen in de krachten van het atoom t.o.v. dit gravitatieveld.

Het ziet ernaar uit dat de kern in een atoom verantwoordelijk is voor de massa, en de elektronenwolk verantwoordelijk is voor de traagheid ( hier schuilt de richtingsvector t.o.v. het gravitatieveld).

Op het eerste zicht zou de kracht van de tegenwerking per elektron gelijk moeten zijn aan 3,3475488 . 10^-26N



F _t= (mp + mn ) . a

Indien mijn theorie juist is zouden isotopen ( atomen met evenveel elektronen, maar met meer neutronen in de kern ) een kleinere traagheid moeten bezitten dan hun normale atomen. En dat is te meten.

Maar zoals ik al zei is dat op het eerste zicht en moet alles nog juist uitgewerkt worden.

Eerst neem ik ( nog) eens wat gas terug....

[Bartjes]

er bewegen dan nog altijd 25 elektronen van de elektronenwolk van een ijzeratoom door het referentieveld i.p.v 26.

Een bewegend neutraal blok materie wekt (door zijn beweging) géén macroscopisch magnetisch veld op. Toch bevat het zeer vele ladingsdragers in de vorm van elektronen en protonen. Deze zijn echter tegengesteld geladen, en doordat ze zich (wanneer er geen elektrische stroom vloeit) globaal genomen in de zelfde richting bewegen, heffen hun magnetische veldjes elkaar op. Je moet voor het bepalen van een door beweging opgewekt macroscopisch magnetisch veld dan ook altijd zowel rekening houden met de elektronen als met de protonen (of anders gezegd: zowel met de vrije elektronen als met de ionen). Dr.Gallons heeft daar eerder in dit topic ook al eens op gewezen.

Een ander verhaal zijn de permanente magneten. Dat verschijnsel kan (bij benadering) worden toegeschreven aan kringstroompjes in het materiaal.

[Bartjes]

Juist, je hebt gelijk deze laatste formule is slechts een afgeleide formule.

Je hebt erom gevraagd, en hupsakee.... nog een konijn !

De primitieve formule zit verborgen in de krachten van het atoom t.o.v. dit gravitatieveld.

Het ziet ernaar uit dat de kern in een atoom verantwoordelijk is voor de massa, en de elektronenwolk verantwoordelijk is voor de traagheid ( hier schuilt de richtingsvector t.o.v. het gravitatieveld).

Niet alle materie bestaat uit atomen (met een elektronenwolk). Massa en traagheid manifesteren zich ook bij losse materiedeeltjes.

Ik zou eerst eens proberen de richtingsafhankelijkheid in de formule aan te brengen, wat volgens mij vooral een wiskundig probleem is. Je weet immers al hoe je het wilt hebben.

[Erelce]

Een bewegend neutraal blok materie wekt (door zijn beweging) géén macroscopisch magnetisch veld op. Toch bevat het zeer vele ladingsdragers in de vorm van elektronen en protonen. Deze zijn echter tegengesteld geladen, en doordat ze zich (wanneer er geen elektrische stroom vloeit) globaal genomen in de zelfde richting bewegen, heffen hun magnetische veldjes elkaar op. Je moet voor het bepalen van een door beweging opgewekt macroscopisch magnetisch veld dan ook altijd zowel rekening houden met de elektronen als met de protonen (of anders gezegd: zowel met de vrije elektronen als met de ionen). Dr.Gallons heeft daar eerder in dit topic ook al eens op gewezen.

Een ander verhaal zijn de permanente magneten. Dat verschijnsel kan (bij benadering) worden toegeschreven aan kringstroompjes in het materiaal.

Het gaat hem niet om de magneetvelden zelf, maar meer om de Energie nodig om deze µmagneetvelden te produceren, die zich vertaalt in de tegenwerking volgens de snelheidstoename.

Hoe groter de snelheidstoename / tijdseenheid, hoe sterker het veld, net zo reageert een lichaam -> hoe groter de snelheidstoename / tijdseenheid die je wilt aan een lichaam geven, hoe groter tegenwerkende kracht die je moet overwinnen.

( terug komen we dus bij F = m . a )

[Bartjes]

Het gaat hem niet om de magneetvelden zelf, maar meer om de Energie nodig om deze µmagneetvelden te produceren, die zich vertaalt in de tegenwerking volgens de snelheidstoename.

Hoe groter de snelheidstoename / tijdseenheid, hoe sterker het veld, net zo reageert een lichaam -> hoe groter de snelheidstoename / tijdseenheid die je wilt aan een lichaam geven, hoe groter tegenwerkende kracht die je moet overwinnen.

( terug komen we dus bij F = m . a )

Laat ik maar even afwachten wat eruit komt. Het is in elk geval te prijzen dat je naar formules en controleerbare resultaten streeft.

[Erelce]

Juist, je hebt gelijk deze laatste formule is slechts een afgeleide formule.

Je hebt erom gevraagd, en hupsakee.... nog een konijn !

De primitieve formule zit verborgen in de krachten van het atoom t.o.v. dit gravitatieveld.

Het ziet ernaar uit dat de kern in een atoom verantwoordelijk is voor de massa, en de elektronenwolk verantwoordelijk is voor de traagheid ( hier schuilt de richtingsvector t.o.v. het gravitatieveld).

Op het eerste zicht zou de kracht van de tegenwerking per elektron gelijk moeten zijn aan 3,3475488 . 10^-26N



F _t= (mp + mn ) . a

Indien mijn theorie juist is zouden isotopen ( atomen met evenveel elektronen, maar met meer neutronen in de kern ) een kleinere traagheid moeten bezitten dan hun normale atomen. En dat is te meten.

Maar zoals ik al zei is dat op het eerste zicht en moet alles nog juist uitgewerkt worden.

Eerst neem ik ( nog) eens wat gas terug....

Hier zit ik in een grijs gebied, en slaat mijn fantasie op hol.

Het is hier net alsof twee energievelden samenvallen, een gravitatieveld en een veld verantwoordelijk voor magnetische uitstraling....??

Het zal er allemaal uiteindelijk wel mee te maken hebben, maar waarschijnlijk niet op deze manier.

Ik hou het nog in mijn achterhoofd en als het zover komt geef ik het de juiste vorm.

Voorlopig neem ik dus mijn grote gom en vaag ik alles uit wat achter het aardmagnetisme kwam.

Het zou interessant zijn om deze theorie verder uit te diepen en te toetsen aan de werkelijkheid.

[Bartjes]

Hier zit ik in een grijs gebied, en slaat mijn fantasie op hol.

Het is hier net alsof twee energievelden samenvallen, een gravitatieveld en een veld verantwoordelijk voor magnetische uitstraling....??

Het zal er allemaal uiteindelijk wel mee te maken hebben, maar waarschijnlijk niet op deze manier.

Ik hou het nog in mijn achterhoofd en als het zover komt geef ik het de juiste vorm.

Voorlopig neem ik dus mijn grote gom en vaag ik alles uit wat achter het aardmagnetisme kwam.

Het zou interessant zijn om deze theorie verder uit te diepen en te toetsen aan de werkelijkheid.

Waarschijnlijk zit je op het spoor van de zogeheten "Electromagnetic worldview". Zie:

http://books.google.nl/books?id=ELrFDIldla...;q=&f=false

Een van mooie ideeën uit de natuurkunde die het helaas niet gehaald hebben.

[Erelce]

Waarschijnlijk zit je op het spoor van de zogeheten "Electromagnetic worldview". Zie:

http://books.google.nl/books?id=ELrFDIldla...;q=&f=false

Een van mooie ideeën uit de natuurkunde die het helaas niet gehaald hebben.

ja, inderdaad...

Daarom zou het interessant zijn om vanaf hier in detail verder te gaan, door evt. experimenten te bedenken, of waarnemingen te verklaren.

Waarmee de juistheid van de Hypothese van een stilstaand Gravitatieveld als Voorkeursreferentieveld kan getoetst worden.

[Bartjes]

Daarom zou het interessant zijn om vanaf hier in detail verder te gaan, door evt. experimenten te bedenken, of waarnemingen te verklaren.

Waarmee de juistheid van de Hypothese van een stilstaand Gravitatieveld als Voorkeursreferentieveld kan getoetst worden.

Je ideeën zijn inmiddels naar vele kanten uitgewaaierd. Maar wat beschouw je nu als de kern? Laat ik een gokje wagen:

Met roterende vaste lichamen zoals de aarde die reeds geruimde tijd bestaan (hoe lang heb je nodig?) correspondeert een voorkeursreferentiestelsel waarvan de oorsprong in het massamiddelpunt ligt, de z-as op de rotatie-as ligt (bijvoorbeeld de richting v/d positieve z-as ten opzichte van de rotatie volgens de kurkentrekkerregel ) en de x- en y-as met het lichaam meedraaien. Behalve de gebruikelijke zwaartekracht zou er nu nog een extra kracht werken die kleinere lichamen op of in de buurt van de aarde met de aardse rotatie probeert mee te voeren. Voor lichamen die in het voorkeursreferentiestelsel stilstaan is deze extra kracht dan nul.

Is het zoiets?

[Erelce]

Je ideeën zijn inmiddels naar vele kanten uitgewaaierd. Maar wat beschouw je nu als de kern? Laat ik een gokje wagen:

Met roterende vaste lichamen zoals de aarde die reeds geruimde tijd bestaan (hoe lang heb je nodig?) correspondeert een voorkeursreferentiestelsel waarvan de oorsprong in het massamiddelpunt ligt, de z-as op de rotatie-as ligt (bijvoorbeeld de richting v/d positieve z-as ten opzichte van de rotatie volgens de kurkentrekkerregel ) en de x- en y-as met het lichaam meedraaien. Behalve de gebruikelijke zwaartekracht zou er nu nog een extra kracht werken die kleinere lichamen op of in de buurt van de aarde met de aardse rotatie probeert mee te voeren. Voor lichamen die in het voorkeursreferentiestelsel stilstaan is deze extra kracht dan nul.

Is het zoiets?

ja dus, dat de aarde ronddraait aan de buitenzijde van ons melkwegstel met een snelheid van 1miljoen km/h is een gevolg van een draaiend zwart gat ( Saggitarius A met een massa = 2,6 miljoen zonnen ) in het cenrtum van ons melkwegstel .

De aarde wordt als het ware meegenomen in een oneindige dans in de armen van Saggitarius A. ( om het wat poëtischer uit te drukken ).

Dat de aarde ook nog eens op zichzelf ronddraait kan op twee manieren bekeken worden, maar het resultaat blijft hetzelfde.

1)Door een soort turbulentie in het gravitatie veld draait de aarde mee in dat veld, en kun je dus aannemen dat na miljarden jaren de snelheid van dit zwaarterveld gelijk is aan de snelheid waarmee de aarde en alles in de omgeving daarvan meedraait.

2)door één of andere reden ( misschien van buiten af) is de aarde zelf beginnen draaien en na miljarden jaren draait het gravitatieveld en alles in de omgeving daarvan even snel mee als de aarde.

Het is dit roterend gravitatieveld die we dan als voorkeursreferentieveld gebruiken.

[Bartjes]

Het is dit roterend gravitatieveld die we dan als voorkeursreferentieveld gebruiken.

OK - Wat wordt nu de formule voor de extra kracht?

[Erelce]

OK - Wat wordt nu de formule voor de extra kracht?

Ik denk dat -F = m . a de meest voor de hand liggende tegenwerkende kracht moet zijn ?

[Bartjes]

Ik denk dat -F = m . a de meest voor de hand liggende tegenwerkende kracht moet zijn ?

Ik neem aan dat a ten opzichte van het eerder gedefinieerde voorkeursreferentiestelsel (voor het gemak aangeduid als VR) bepaald wordt. En verder dat F = m.a in VR opgaat.

(Ik geef hier vector-grootheden vet aan.)

Stel nu dat een deeltje met massa m in VR onderhevig is aan een gravitatiekracht G (gericht maar de oorsprong O van VR). Wat voor beweging krijgt dit dan?

De totale kracht F die erop werkt is de som van de gravitatiekracht G en de tegenwerkende kracht T. Dus:

F = G + T

F = m.g + -m.a

Maar we hebben ook:

F = m.a

Combinatie geeft:

m.a = m.g + -m.a

a = g + -a

2.a = g

a = ½ .g

Wat doen we hiermee?

Verder is voor een eenparig rechtlijnig met snelheid v door VR bewegend deeltje de tegenwerkende kracht T gelijk aan 0, omdat het in dat geval immers in VR niet versnelt. Maar dan helpt T ook niet mee om het deeltje met de aarde te laten meedraaien.