Waaruit bestaat de wereld?

[cock]

Dag Bartjes,

U schreef in vorige post

Waar is de tijd? Verder heb je nog wetmatigheden nodig die ertoe leiden dat een deel van de energie een "korrelig" karakter krijgt (dat zijn dan de deeltjes). En wat doe je met elektrische lading?

- tijd: Als er niets gebeurt kan er geen tijd gemeten worden. Slechts als er veranderingen optreden kan men die verandering vergelijken met standaard veranderingen. Het is mijn overtuiging dat tijd en tijdsmeting een maat is om het tempo van verandering te meten. Een maat dient om te meten en is op zich geen natuurverschijnsel.

- korrelig: niet alleen de materie is korrelig. Ook de ruimte is korrelig. Een ruimtebit is de kleinste eenheid van die ruimte (in ons heelal ten minste), en de volledige ruimte is de som van die ruimtebits. Een ruimtebit is de kleinste ruimtelijke plaats, waar de arbeid van het zijn plaatsvindt. De ruimtebit is dus de kleinste plaats waar de energetische processen plaatsvinden en de arbeid van het "zijn" plaatsgrijpt.

- Elektrische lading: De ruimtebit (monade zo u wil) is de kleinste plaats waar het proces plaatsgrijpt waar een eenheid ruimte met negatieve elektriciteit een maximale ruimte inneemt (tot de weerstand van de ambiante ruimtebit verdere uitbreiding onmogelijk ,wordt), en daarna gebeurt een ompoling, waarbij de ruimtebit naar zijn kleinste omvang gaat. Deze ompolingen (van plus naar min en omgekeerd) doen zich alternerend voor. Het elektrische verschijnsel is eigenlijk de interactie van twee verschillende energetische potentialen. Dit gaat met de lichtsnelheid. Materie is een superpositie van twee of meer ruimtebits, waarbij een deel in ruimtefase staat (negatief of elektronensfeer) en een deel in massafase (de kern van het atoom).

De elektriciteit was er dus van voor het ontstaan (van voor de "big bang" als u wil), maar wel als nevenverschijnsel van energetische verschillen. Dus als afgeleide, maar niet als onafhankelijk principe.

- Wetten: de zogenaamde natuurwetten zijn intelectuele constructies om energetische processen van verandering te beschrijven. Die energetische processen zijn het resultaat van de interactie tussen energetische verschillen. Wetten staan dus niet op zichzelf, en zijn geen natuurverschijnselen, maar beschrijvingen.

[Michel Uphoff]

@ Bartjes: Hoe zou jij de drukverevening van dat gas over de twee compartimenten als in het voorbeeldje verklaren zonder gebruik te maken van de tweede hoofdwet?

[Bartjes]

@ Bartjes: Hoe zou jij de drukverevening van dat gas over de twee compartimenten als in het voorbeeldje verklaren zonder de tweede hoofdwet?

Dit is het idee:

http://www.pa.msu.ed...5/phy215wk4.pdf

Daarbij wordt beweerd dat een zeer onwaarschijnlijke situatie (alle gasdeeltjes in één vat) zo goed als zeker zal veranderen in de veel waarschijnlijker situatie waarbij de gasdeeltjes over de twee vaten verdeeld zijn. Tot zover niets aan de hand. Maar nu bekijken we de omgekeerde situatie. We gaan er vanuit dat op zeker moment de zeer onwaarschijnlijke situatie optreedt dat alle gasdeeltjes in één vat zitten en op dat moment sluiten we de verbinding tussen de twee vaten af. Vervolgens bekijken we wat er daarvoor waarschijnlijk aan de hand was. Omdat dit omgekeerde scenario met de meest onwaarschijnlijke situatie is geëindigd zullen daarvoor zo goed als zeker waarschijnlijker situaties zijn opgetreden waarbij de gasdeeltjes over de beide vaten verdeeld waren.

Conclusie: de probabilistische redenering werkt in beide richtingen! Maar hoe kan de entropie zowel naar de toekomst toe als naar het verleden toe de tendens vertonen om toe te nemen? Er klopt hier iets niet.

[Bartjes]

@ Bartjes: Hoe zou jij de drukverevening van dat gas over de twee compartimenten als in het voorbeeldje verklaren zonder gebruik te maken van de tweede hoofdwet?

Er is nog een andere verklaring, namelijk door het gas bij benadering als een continuüm te beschouwen. Zolang er in het ene vat meer gas zit dan in het andere zal er dan gas van het ene naar het andere vat stromen.

[Michel Uphoff]

We gaan er vanuit dat op zeker moment de zeer onwaarschijnlijke situatie optreedt dat alle gasdeeltjes in één vat zitten en op dat moment sluiten we de verbinding tussen de twee vaten af.

Maar de kern van de zaak is nu juist, dat die situatie zich in macroscopische situaties tijdens de levensduur van het heelal nimmer voor zal doen. Brian Greene geeft er in zijn 'De ontrafeling van de kosmos' een aardig macroscopisch voorbeeldje van:

Als we de rug van Oorlog en Vrede (693 vellen) lossnijden en het boek opgooien, hoe vaak zouden we dan ongeveer moeten gooien om de pagina's weer in de juiste volgorde aan te treffen.

Er is maar een juiste ordening, maar het aantal onjuiste volgordes bedraagt maar liefst 10¹⁸⁷⁸. Zou het ons op de een of andere manier lukken om in de kortst mogelijke zinvolle tijd, de Placktijd (5.10^-44 seconde) telkens weer de vellen op te gooien, dan zouden we na 13 miljard jaar in dit onmogelijke tempo 'slechts' ruwweg 5.10⁶¹ keer gegooid hebben. De kans dat de pagina's in deze tijd een keer in de juiste volgorde zouden vallen is dan nog steeds volkomen verwaarloosbaar. Ook is het duidelijk dat er al na een paar keer gooien er een zo grote wanorde in de volgorde ontstaat, dat opnieuw gooien eigenlijk niets meer uitmaakt, de entropie blijft daarna op het zelfde hoogste niveau.

Ik zien niet hoe je met de beschouwing van een gas als continuüm (het gegeven voorbeeldje is zeer eenvoudig en niet maatgevend voor reële situaties) de tweede hoofdwet zou kunnen ontlopen. Feit is dat werkelijk macroscopische gebeurtenissen zonder ingrijpen slechts een richting kunnen hebben. Eieren vallen niet heel, en koolzuurgas gaat niet terug in de geopende fles, en toch zijn vrijwel alle natuurwetten tijdreversibel symmetrisch.

[Bartjes]

Maar de kern van de zaak is nu juist, dat die situatie zich in macroscopische situaties tijdens de levensduur van het heelal nimmer voor zal doen. Brian Greene geeft er in zijn 'De ontrafeling van de kosmos' een aardig macroscopisch voorbeeldje van:

Als we de rug van Oorlog en Vrede (693 vellen) lossnijden en het boek opgooien, hoe vaak zouden we dan ongeveer moeten gooien om de pagina's weer in de juiste volgorde aan te treffen.

Er is maar een juiste ordening, maar het aantal onjuiste volgordes bedraagt maar liefst 10¹⁸⁷⁸. Zou het ons op de een of andere manier lukken om in de kortst mogelijke zinvolle tijd, de Placktijd (5.10^-44 seconde) telkens weer de vellen op te gooien, dan zouden we na 13 miljard jaar in dit onmogelijke tempo 'slechts' ruwweg 5.10⁶¹ keer gegooid hebben. De kans dat de pagina's in deze tijd een keer in de juiste volgorde zouden vallen is dan nog steeds volkomen verwaarloosbaar. Ook is het duidelijk dat er al na een paar keer gooien er een zo grote wanorde in de volgorde ontstaat, dat opnieuw gooien eigenlijk niets meer uitmaakt, de entropie blijft daarna op het zelfde hoogste niveau.

Ik acht het principieel onjuist een natuurwet in te voeren waarvan kunt inzien dat die logisch tegenstrijdig is. Dat de gebeurtenissen die dat laten zien zo onwaarschijnlijk zijn dat ze in de praktijk zelden of nooit zullen optreden doet daar niets aan af.

Ik zien niet hoe je met de beschouwing van een gas als continuüm (het gegeven voorbeeldje is zeer eenvoudig en niet maatgevend voor reële situaties) de tweede hoofdwet zou kunnen ontlopen.

Bij de beschouwing van een gas als continuüm verwaarloos je het stochastische aspect en dan kan je uitrekenen wat er naar alle waarschijnlijkheid gebeurt zonder daarbij entropie te gebruiken. Dat bedoelde ik te zeggen.

Feit is dat werkelijk macroscopische gebeurtenissen zonder ingrijpen slechts een richting kunnen hebben. Eieren vallen niet heel, en koolzuurgas gaat niet terug in de geopende fles, en toch zijn vrijwel alle natuurwetten tijdreversibel symmetrisch.

Mijn vermoeden is dat de wet van de entropie zowel theoretisch onjuist als overbodig is. Het entropie-begrip kan lijkt mij door tijd-symmetrische waarschijnlijkheidsbeschouwingen vervangen worden.

[Bartjes]

Bij mijn zoektocht op internet kwam ik onderstaande boek tegen:

books.google.co.in/books?id=USetoelBRewC&dq=Quantum+Mechanics+and+the+Philosophy+of+Alfred+North+Whitehead

Kan iemand met een stevige kennis van de kwantummechanica mij vertellen of het wetenschappelijke deel van dat boek in orde is?

[Bartjes]

Mijn vermoeden is dat de wet van de entropie zowel theoretisch onjuist als overbodig is. Het entropie-begrip kan lijkt mij door tijd-symmetrische waarschijnlijkheidsbeschouwingen vervangen worden.

Leuk bedacht, maar anderen zijn mij al weer voor geweest:

http://en.wikipedia.org/wiki/Loschmidt%27s_paradox