Men heeft vanuit klassiek perspectief een tijd met een ongewenste coëfficiënt 4/3 in de massa-energie-equivalentie geworsteld. Voor meer daarover zie:
https://en.wikipedia.org/wiki/Electromagnetic_mass
Moderator: physicalattraction
Heb je voor die geschiedenis van de kinetische energie behalve de links zelf nog een speciaal boek gebruikt?
always schreef: Ik hoop niet dat ik onnodig in herhaling val en het nog een keer vraag maar het feit dat die half niet voorkomt in de eerste term daar kan toch wel van gezegd worden dat die ontbreekt omdat de deeltjes waar c betrekking op heeft niet langzamer of sneller gaat dan 300.000km/s?!
Marko: Energie kun je zien als Massa*Lengte2/Tijd2. Dit kun je beredeneren, door bijvoorbeeld de definitie van arbeid te pakken: Arbeid = Kracht * Afgelegde weg (Kracht * Lengte dus). Kracht kennen we, volgens de tweede wet van Newton, als Massa * Versnelling. Versnelling is Snelheid/Tijd, en Snelheid is Afstand(Lengte) . Tijd, dus Versnelling is Lengte/Tijd2. Kracht is dus Massa*Lengte/Tijd2, en Arbeid is Massa*Lengte2/Tijd2.
Always: Kan ik die dimensionaliteit ook zien als dat bijv. een bron een bolvormige straling geeft dus in alle richtingen of heeft het daar helemaal niets mee te maken?
Nee, dit kan niet, want dan kloppen de dimensies niet meer. Daar gaat deze hele topic over. Indien er iets ontploft, volgt elk deeltje een eendimensionale afgelegde weg. Om de totale energie te berekenen, sommeer je over alle deeltjes.cock schreef:Kan men arbeid ook niet sferisch bekijken, in dit geval bv. arbeid=kracht*4/3 πr³?
(Of moet men, indien bovenstaande een nuttige visie is, de oppervlakte formule gebruiken?)
always schreef:Protonen en neutronen hebben een massa van 938,272 resp. 939,565 MeV . Een neutron zou bijv. met twee d-quarks en één u-quark een massa hebben van 11,3 MeV . De massaloze gluonen zorgen dus voor de overige energie. Het zal waarschijnlijk wel erg simplistisch zijn maar kun je dan gewoon die 938 Mev vermenigvuldigen met c2?
De <b>elektronvolt</b> (afkorting <b>eV</b>) is een eenheid van energie die vooral gebruikt wordt in de deeltjesfysica, de atoomfysica en de vastestoffysica. Eén eV is de energieverandering die een vrij deeltje met een lading 1e (de elementaire lading <i>e</i>, gelijk aan de lading van een elektron) ondervindt wanneer het in een elektrisch veld een weg aflegt tussen twee punten die een onderling potentiaalverschil van 1 volt hebben.
De elektronvolt heeft dezelfde dimensie als de joule maar wordt ook voor andere grootheden gebruikt door te combineren met bepaalde natuurconstanten.