Niets weerlegd. Het gaat niet over de afstand op b.v. 30 cm, het gaat over de hoeveelheid geabsorbeerd licht.
Maar ik geef het op. Je ziet het of je ziet het niet.
Moderators: jkien, Michel Uphoff
Tja.
Misschien van voor de mammoetwet? Ik heb de term slagschaduw en bijschaduw nu gevonden in een invloedrijk natuurkundeleerboek van Bosscha, uit de begintijd van de HBS (1863). Daarin staat inderdaad dat slagschaduw is wat nu kernschaduw wordt genoemd (en bijschaduw halfschaduw). Als Bosscha het zegt valt het voor mij niet te ontkennen, hij was een autoriteit met grote invloed op het natuurkundeonderwijs van de HBS. Lang geleden, maar wel na de mammoetwet, zat ik op een school met een natuurkundelokaal dat voorzien was van een tribune zodat demonstratieproeven ook achterin de klas goed zichtbaar waren. Scholen met een HBS verleden hadden speciale lokalen voor natuur- en scheikunde. Uiteindelijk was dat een erfenis uit de begintijd van de HBS, mede te danken aan Bosscha. 1 2
Nog even dan, omdat ik las over een artikel van de Royal Society over de 'space sunshade' en daardoor hieraan herinnert werd.Vincent91 schreef: ↑zo 24 mei 2020, 17:53
1 superheavy van spacex met een laadcapaciteit van 300 ton aan een licht en abundant element, zoals stikstof (N2, je wilt geen NOx vormen in reactie met ozon, al gebeurt dat nu ook niet) of zuurstof (gratis extra ozon, jee en explosiegevaar is een beetje inherent aan raketten). Daarmee creeer je een 'deken' van 28 vierkante kilometer en 1mm dik. Negeer voor het gemak even 1mm bij atmosferische druk en dat een gas zichzelf uitelkaar zal drijven.
Het doet er niet toe hoe ver het van de aarde vandaan staat zolang de buitengrens van de bijschaduw maar binnen het aardoppervlak valt.