IMO mag abortus bij ongewenstheid,wel moet deze stap andere consequenties hebben voor de jonge ouders,ik heb het al eens aangehaald,een soort "abortus-belasting" (ik weet het,klinkt grof) die dan kan besteed worden aan voorlichting of opvang van geplaatste kinderen bvb.
kortom abortus mag,maar 't moet een beetje "pijn doen" ook voor de jongen in't spel.
Dat abortus 'pijn' moet doen daar mag je je eigen mening over hebben, maar door dat te doen met geld creëer je tienermoeders en andere 'ongewenste moeders' die op dat moment geen geld hadden om abortus te plegen. Misschien was dat juist wel de reden dat ze geen kinderen wilden: geen geld en 'dus' geen goede opvoedmogelijkheden, dan maar liever abortus. Dan nog de praktische bezwaren; hoeveel geld? Voor de ene 15-jarige is 50 euro peanuts, voor de ander is het een godsvermogen... (en ik zie ze nou niet massaal bij pappie gaan vragen om een geeltje voor een abortus )
Ik zie hier voornamelijk staan over mensen die zwanger worden door onveilige sex of door verkrachting.
Geen enkel voorbehoedsmiddel dat niet definitief is(zoals bijv eileiders doorsnijden) is 100% veilig. Ik ben daar een voorbeeld van. Ik ben nu, op dit moment, ongewenst zwanger. Ik had een spiraaltje, dat zijn werk niet goed gedaan heeft. het is ongemerkt deels uitgetoten door mijn baarmoeder. Toch ben ik zwanger geraakt. Ik ben 19.
De dag dat ik erachter kwam was 3 dagen nadat ik het uit had gemaakt met de "vader", een jongen met wie ik toen 1,5 maand had. zo snel kan het gaan.
Ik heb heel lang getwijfeld(ik weet het nu 6 weken) en ik ga toch voor de abortus. Ik heb beide kanten heel lang overwogen en had eerst besloten het kind te houden, met of zonder de vader in de buurt. ik heb het hem toen verteld en we hebben geprobeerd samen te zijn voor de baby. dit heeft geen stand gehouden, en ik ben weer na gaan denken. hoe ziet mijn toekomst eruit met baby?
Ik zal alleen zijn, in de zin van alleenstaand ouder. er zullen mensen zijn die me helpen, maar naar mijn mening is het niet goed om je eigen kind door je eigen moeder te laten opvoeden. dit kan en zla later voor het kind en mijzelf problemen geven, in de zin van dat ik er "vroeger" niet was. Ik kan er op het moment niet voor zorgen aangezien er ook geld in het laatje moet komen, ik woon nog thuis en heb geen recht op urgentie voor een huis, ik heb geen spaargeld en mijn moeder leeft van een uitkering. Ik zou dus veel moeten werken voor een minimumloon voor mijn leeftijd, en zelfs dan heb ik amper genoeg om mijzelf NU te onderhouden laat staan met baby en eigen huisje. het zou wel KUNNEN, maar ben ik hiertoe in staat? wil ik mijn leven zo indelen? ik heb hier heel veel over nagedacht en met pijn in mijn hart en geest heb ik het uiteindelijke besluit genomen om te aborteren. Ik weet dat het me mentaal heel veel pijn zal doen, dat doet het nu al, maar ik besef mij dat de schade die ik op zal lopen als ik mijn kindje houd veel grover en harder zal zijn dan als ik kies voor abortus. de makkelijkste weg dus.
Heb ik geen recht op een volledig leven? daarmee bedoel ik een leven waarin alles gaat zoals de maatschappij dat nu heeft gevormd, leren, werken, groeien, ervaren en voelen, voordat ik mijzelf compleet toewijd aan een leven dat uit mij voortkomt maar niet het mijne is?
Ik haat mijzelf dat ik tot deze conclusie ben gekomen, maar diep vanbinnen weet ik dat het voor MIJ de beste keuze is. ik weet ook dat het voor mijn kind niet de EERLIJKSTE keuze is, maar ik geloof grondig in het feit dat ik het geen leven wil geven dat ook maar een greintje op dat van mij lijkt en zoals het er nu voorstaat zal dat wel gebeuren als ik het houd. ik weet dat mijn kind 10 weken oud zal zijn op de dag van de abortus, en ik weet dat het een hart heeft, hersengolven heeft, en kan bewegen als een kleine baby. TOCH haal ik het weg. vele haren op mijn hoofd die twijfelen, maar meer die er zeker van zijn dat dit leven niet is zoals ik het heb bedacht. ik heb geprobeerd niet zwanger te raken, en moderne techniek heeft gefaald. niet ik. Ik acht mijzelf een goede moeder omdat ik het beste voor mijn kind kies, al is dat naar mijn mening. het is en blijft toch een beslissing die IK moet nemen en die niemand VOOR mij wil nemen, geloof me ik heb het gevraagd.
Ik weet hoe groot het is, dat het beweegt, dat het LEEFT. Toch haal ik mijn eerste kindje uit mijn baarmoeder. ik geloof dat geen enkel weldenkend, gezond (van geest) mens bewust een moord zal plegen. ik kan mijn keuze niet zien als een moord. en ik zal dat ook niet doen.
mijn conclusie is dat er op dit wetenschappelijke forum veel te weinig naar emotie word gekeken, emotie is iets heel reeels het bestaat en het doet dingen met beslissingen die een mesn niet voor mogelijk houd. ik spreek uit ervaring.
iedere zaak van abortus is terecht, geen enkele vrouw neemt vrijwillig een abortus als ze geen erg goede reden heeft. wij zwangere vrouwen weten als geen ander hoe het voelt, je weet dat er iets LEEFT daarbinnen, en ik durf te zweren(wat dat ook voor belang heeft) dat geen vrouw dit doet zonder de (voor haar of voor haar omgving) juiste beweegredenen.
We staan op WSF vaak enigszins argwanend t.o.v. persoonlijke verhalen. Toch vind ik bovenstaande getuigenis relevant voor de discussie en het is dapper hiermee naar buiten te komen.
Dit topic loop al een hele tijd, en wordt nu en dan gekicked. Aan het begin van de discussie ging het vooral over de vraag wanneer we mogen spreken van leven, en dus navenant van "moord" (een term die n.m.m. te snel en ten onrechte - want tegen redelijke wetenschappelijke opvattingen in - gebruikt wordt). Sommige oude posts zijn een teken van de evolutie op WSF, want veel meer opgesteld vanuit een buikgevoel en heersende opvattingen.
Het is m.i. goed dat bovenstaande post de emotie zijn rechtvaardige plaats probeert te geven in de discussie. Want ikzelf (en vele anderen) verdedigen het recht op abortus op rationele grond. Wij kunnen moeilijk anders (we kunnen ons alleen een voorstelling maken van de situatie) en het is ook nodig dat er rationele oordelen geveld worden. Dat betekent echter niet dat elke emotionele overweging hierin geen plaats kan krijgen.
Het moge duidelijk zijn dat Pauline bij haar beslissing niet over één nacht ijs is gegaan (want sommigen nemen blijkbaar aan dat een "abortusje" een gemakkelijke beslissing is). Op zo'n moment is de mens geen koele, berekenende machine, maar staat hij voor een dilemma, waarin elke beslissing een zware is.
abortus moet je in principe van geval tot geval bekijken.
er bestaan geen absoluten omdat elk geval uiteindelijk uniek is.
Pauline zou bvb een adoptie kunnen overwegen. Indien ze een goed ouderkoppel vindt kan ze dan eventueel kontakt behouden met dat koppel, het kind en toch zelf haar leven verder opbouwen (studie, werk, etc).
Ik zou inderdaad kunnen kiezen voor adoptie.. maar mijn mening is dat er genoeg kinderen op de wachtlijst staan en ik ben gewoon te egoistisch om MIJN kind(want dat is het nou eenmaal) aan een ander te geven, en dat spijt mij zeer maar die mening kan ik niet aanpassen.. ik wil me niet eens indenken hoe het zal zijn om een kind de hele rit uit te dragen en t dan weg te doen, naar een leven waar ik geen vat op heb. Dan liever abortus, hoe hard ook.
Ik voel dat de emotionele pijn die ik dan zal doorstaan te groot is, en mijn leven zal eraan kapot gaan ik kan dan niet meer functioneren. 18 jaar wachten tot mijn kind mij misschien wil spreken is te lang. dat is 18 jaar wachten en ik word al sacherijnig als ik 20 minuten op de bus moet wachten...
adoptie is niet voor iedereen een optie
net als abortus en leven geven.
het klopt dat het geen beslissing is die over 1 nacht besloten is, ik twijfel zelfs nu nog en probeer mezelf te dwingen dat ik dit meen. Op het moment droom ik elke nacht over mijzelf met bloed tussen de benen of over mijzelf die baby's aan het doden is op afschuwelijke wijzen, word snachts huilend wakker en functioneer op mijn werk nog maar amper. niemand wil ervaren om al die heerlijke kwaaltjes te hebben over een baby die er nooit zal zijn. maarja genoeg over mijzelf.
Ieder mens maakt keuzen, en elke keuze bepaalt het leven. Ieder mens kiest eerst voor zijn eigen leven, als het erop aankomt. Niemand op dit forum die niet ongewenst en bij ongeluk zwanger is geraakt in een situatie die niet bij het beeld van de toekomst past, kan oordelen.
wanneer is een bevruchting een leven..
geen mens kan dat bepalen toch?? alleen voor zichzelf. als er een tijdsbestek aan verbonden kon worden zou geen mens die vraag stellen, het zou in het instinct te vinden zijn denk ik. evenals een mens weet dat hij bijna zal sterven bij ouderdom, zou en moeder weten wanneer haar kind leeft. als er een tijdsbestek aan verbonden kon worden dan.
Ik weet dat het kind zal sterven als ik sterf, het is dus niet levensvatbaar voor mij. het is te afhankelijk om een mens genoemd te kunnen worden, een mens kan je slechts zo noemen als het zonder te parasiteren (want ja hoe bot ook dat is het) kan overleven. Deze periode word als ik het goed heb bereikt op 6,5 maanden, dan nog wel met behulp van apparaten. zonder de hulp van apparaten (en dus anderen) is het volgens mij een maand of 7,5 dat het kind zelfstandig buiten de baarmoeder kan overleven. zonder gebruik te hoeven maken van de levenskracht van de moeder dan, het moet natuurlijk wel gevoed worden enzo.
Ik zou dus zeggen: vanaf ongeveer 6,5 maanden is het moord.
maar ik voel me wel alsof ik mijn eigen kind vermoord, dus in hoeverre ik dit echt geloof weet ik zlefs niet.
Alhoewel ik de discussie rond abortus hoogst interessant vind en reeds verscheidene keren gevoerd heb, heb ik me tot nu toe steeds afzijdig gehouden van de discussie op Wetenschapsforum, o.a. omdat mijn mening al meerdere keren vertolkt is met de meest uiteenlopende argumenten (NB: ik ben voor abortus). Nu wil ik echter reageren op de - ook naar mijn mening bijzonder moedige - getuigenis van Pauline.
Aangezien het haar keuze is en ik die op geen enkele manier wil beïnvloeden, zal ik mijn persoonlijke mening over dit geval niet uiten. Ik zou hetzelfde willen vragen aan de andere forumleden. Zo te lezen is de keuze al moeilijk genoeg, dus ik vind niet dat we haar aan het twijfelen moeten brengen.
Ik kan enkel herhalen wat ypsilon reeds schreef en mijn bewondering uiten voor de manier waarop ze emotie combineert met rationaliteit (die ik ook duidelijk meen te zien in haar relaas).
Geloof niet alles wat je leest.
Heb jij verstand van PHP? Word Technicus en help mee om Wetenschapsforum nog beter te maken!
Dat een abortus niet voor iedereen een makkelijke beslissing is ben ik het mee eens. Kan me best voorstellen dat je door een moeilijke periode gaat als vrouw.
Het probleem van de discussie over abortus is, net zoals bij die over euthenasie, dat er veel emotie bij komt kijken. En over emotie valt nou eenmaal niet te discussieren, dat is voor iedereen anders.
Wat ook vaak aangehaald word zijn termen als bijv moord en je laat toch een levent wezentje weghalen. Dit is niet altijd waar. Op de vraag wanneer is iets een leven verschillen de meningen sterk. De een vind het vanaf de bevruchting al een leven, de ander zodra het kindje helemaal compleet is en het alleen nog maar hoeft te groeien. Maar er is wel degelijk een tijdsbestek aan te geven, anders zou er ook geen limiet gesteld zijn door de artsen tot wanneer een abortus mag.
Wat mijns insziens moet gelden is wanneer is een kindje levensvatbaar, dat wil zeggen dat het op eigen kracht kan overleven buiten de baarmoeder. En dit ligt rond de 25e week. Na deze termijn mag een abortus daarom ook niet meer volgens de wet in Nederland. Dus een abortus moord noemen is iets te kort door de bocht.
Dat de mogelijkheid tot abortus er is ben ik ook een voorstander. Zeker voor mensen die ondanks al hun voorzichtigheid ongewenst zwanger raken. Maar wat je de laatste tijd heel erg vaak hoort zijn veelal jonge meiden die er op los neuken, plat gezegd, zonder iets te gebruiken en dan abortus als makkelijke uitweg gebruiken. Kijk en daar moet zoiets niet voor bedoelt zijn. Je bent oud en wijs genoeg om met je benen wijd te gaan liggen, dan ben je ook oud en wijs genoeg om voorbehoedsmiddelen te gebruiken. En laat die abortus over voor de mensen die er wel recht op hebben.
Als laatste wil ik nog toevoegen dat me ook opvalt dat tegenstanders van abortus/euthanasie vaak gelovigen zijn die zich beroepen op de bijbel/koran. Dit is wel erg makkelijk in mijn ogen, je verschuilen achter een boek dat honderden jaren geleden is geschreven door een paar oude heren die alleen maar bezig waren hun macht te vergroten en zieltjes winnen.
Maar dat is weer een andere discussie. Wat ik hiermee wil zeggen is, dat er voor de discussie over abortus en euthanasie wel argumenten nodig zijn en naar meerdere dingen moet worden gekeken.
Ik heb mijn afspraak kunnen verzetten van a.s. vrijdag(morgen dus) naar afgelopen dinsdag. Daar was ik heel blij mee want toen de keuze eenmaal gemaakt was wou ik het zo snel mogelijk achter de rug hebben, ik werd en ben nog steeds zo moe van de gedachten die 24/7 door mijn hoofd spookten.
De mensen bij zo'n kliniek zijn heel aardig, al vind ik wel dat ze wat meer vragen konden stellen voor bijv. vrouwen die het nog niet helemaal zeker weten. ze hebben dat namelijk niet gevraagd, en ik kan me best voorstellen dat er onzekere vrouwen zijn die dan ook maar nix meer zeggen, het laten gebeuren en er heel veel spijt van hebben.
De behandeling was voor mij pijnloos, ik heb er niets van meegekregen en voel me nog even zwanger als daarvoor. wel was ik heel opgelucht na de behandeling. ik besef alleen nog niet echt wat er gebeurd is, en ik wil er eigenlijk ook niet meer over nadenken. nu maar hopen dat er niet heel diep vanbinnen een duiveltje is ontstaan die me later heel veel moeite gaat leveren bij relevante gebeurtenissen.
Ik wil jullie bedanken voor de reacties. Bij deze.
Wat ik heb geprobeerd te bereiken met mijn verhaal hier neerzetten, is dat iedereen die het leest ook begrijpt hoe moeilijk de keuze is en hoeveel schade iemand eraan kan oplopen. Ik hoop dat ik dat bereikt heb, en dat alle ongewenst zwangeren die een abortus overwegen niet meer over 1 heel naieve gemene kam worden geschoren. ieder geval dient apart bekeken te worden naar mijn mening.
Ik heb wat research gedaan en ben erachter gekomen dat ieder jaar in NL alleen al 30.000 abortussen worden uitgevoerd, in totaal. elke 10 jaar zijn dat dus 300.000 ongewenste zwangerschappen die als abortus niet toegestaan was, doorgegaan zouden zijn. Bedenk ook eens de gevolgen hiervan. ieder jaar lopen er dan ongeveer 30.000 ongewenste kinderen rond, met 60.000 ouders die ongewenst ouder zijn. Laat ik stellen dat een deel daarvan gelukkig is, laat ik zeggen(naar eigen inschatting, geen referenties) 50%. dan zijn er alsnog per jaar 15.000 kinderen en 30.000 ouders die het niet zo hebben gewild en het niet zo willen. dat stapelt zich ieder jaar op. ik bedoel maar.
natuurlijk zijn er van die meiden die hun benen wijd doen, zonder voorbehoedsmiddelen. waarom word DAT niet gewoon aangepakt, terwijl abortus legaal blijft voor mensen die het echt "nodig"hebben?
mensen die het gewoon bewust en zonder dat het ze kan schelen onveilig doen zouden lessen moeten krijgen, die ook echt laten zien wat er gebeurt in je lijf en wat er met de baby gebeurt bij het wegzuigen, dan denken ze wel 2 x na. ik heb een filmpje gezien van een abortus die is gefilmd met een echoscopie, en dat filmpje doet echt wat met je. eigelijk zou het zelfs gefilmd moeten worden met 3D echoscopie, of hoe dat ook echt heet, dan weten ze in ieder geval waar ze mee bezig zijn en wat er kan gebeuren. SOA voorlichting is eigenlijk minder belangrijk, dat doen ze alleen zichzelf aan, om het maar even hard te zeggen.
over het algemeen ben ik blij dat abortus een mogelijkheid is, er gaan zeker levens mee verloren maar er worden ook levens gered, ik heb weer het gevoel dat ik leef en al mijn opties staan weer open, dat is toch waar deze maatschappij voor staat?
1207 schreef:Ik raad je alleszins aan om professionele hulp te overwegen indien het duiveltje toch opduikt.
voor de rest kan ik me enkel bij je mening aansluiten
Dat zal ik zeker doen, mocht het duiveltje opduiken en ik niet redelijk met hem kan overleggen haha. Ik heb het niet zo op psychiaters maar misschien is het tegen die tijd een uitkomst.
Maar wat je de laatste tijd heel erg vaak hoort zijn veelal jonge meiden die er op los neuken, plat gezegd, zonder iets te gebruiken en dan abortus als makkelijke uitweg gebruiken.
Dat lijkt me verre van een wetenschappelijk argument.
Wat ik heb geprobeerd te bereiken met mijn verhaal hier neerzetten, is dat iedereen die het leest ook begrijpt hoe moeilijk de keuze is en hoeveel schade iemand eraan kan oplopen. Ik hoop dat ik dat bereikt heb, en dat alle ongewenst zwangeren die een abortus overwegen niet meer over 1 heel naieve gemene kam worden geschoren. ieder geval dient apart bekeken te worden naar mijn mening.
In mijn ogen heb je jouw doel zeker bereikt. Ik had sowieso reeds geen ethische bezwaren tegen abortus, maar die mening was enkel gebaseerd op koele logica. Jouw verhaal, waarin de emotie zo'n prominente rol speelt, ondersteunt alle rationele motieven om abortus goed te keuren.
Toch wil ik nog even duidelijk stellen dat abortus een noodoplossing is (in jouw geval in mijn ogen gerechtvaardigd) en geen anticonceptiemiddel voor - ik citeer "meiden die hun benen wijd doen".
over het algemeen ben ik blij dat abortus een mogelijkheid is, er gaan zeker levens mee verloren maar er worden ook levens gered, ik heb weer het gevoel dat ik leef en al mijn opties staan weer open, dat is toch waar deze maatschappij voor staat?
Een prachtige samenvatting van mijn mening en van de (in mijn ogen) enige juiste conclusie die uit de discussie rond abortus getrokken kan worden. Niets meer aan toe te voegen.
Geloof niet alles wat je leest.
Heb jij verstand van PHP? Word Technicus en help mee om Wetenschapsforum nog beter te maken!
Het mag gezegd worden dat ik heel blij ben met deze reacties.
Zoals het er nu hier voorstaat is mijn doel bereikt. Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die het er niet mee eens zijn, en dat is iedereen van harte gegund haha.
Eigenlijk kun je emoties niet buitensluiten in beslissingen, ik ben blij dat ik emoties heb, stel je eens voor dat je enkel rationeel kon denken. Dan ben je toch niet meer de mens waar wij allemaal zo trots op zijn dat we dat zijn? Eerder een robot. Maarja ik wijk af van het onderwerp.
Het is nu dag 3 na de abortus, en in feite gaat het prima. Enkel wat wrok over een meisje van 19 dat vandaag bij mij in de stoel lag ( ik ben schoonheidsspecialiste:) ) dat blij vertelde dat ze 3 maanden zwanger is en heeeeeel leuk vertelde over haar vriend, het huis waar ze op hebben geboden, hoe blij iedereen is en dat ze niet gelukkiger kan zijn. Zo kan het dus ook, haha.
Ik sluit me aan bij de mening van klintersaas dat abortus niet gerechtvaardigd mag worden indien het als anticonceptie middel word gebruikt, de naam anticonceptie zegt het al, preventief voor conceptie. NIET post-conceptie haha.
Het kan zeker een redmiddel zijn voor meisjes/vrouwen zoals ik, maar dan kan je de vraag stellen:
welk leven dient gered te worden,
1 die van de ongewenst zwangere
of
2 het leven van het ongeboren kind.
Misschien leuk om over verder te discussieren. ik neem aan dat mijn mening hierin wel duidelijk is, ik heb voor mezelf gekozen zoals elk zoogdier dat doet. Op jezus na dan.
Ik heb een aantal maanden terug ook een abortus gehad. Ik ben het eens dat de hulpverleners je meer moeten informeren over de emotionele consequenties. Alhoewel dat je jezelf hierop niet helemaal kan voorbereiden. Ik had eerlijk gezegd wel het vermoeden dat ik het daarmee moeilijk zou krijgen maar dat ik er zo depressief en schuldig en boos enz. van zou worden had ik me niet kunnen inbeelden. Dit is iets wat een groot litteken gaat nalaten. Ondanks het gebruik van voorbehoedsmiddelen ben ik zwanger geraakt. Ik kan het met niemand delen omdat ik bang ben voor de vooroordelen. Dat zou me alleen bozer maken. Misschien dat als mensen heel eerlijk naar zichzelf zijn en zich beseffen dat het hen misschien ook kan overkomen dan zouden ze vrouwen die een abortus hebben gehad meer kunnen begeleiden. Zij die zonder zonde zijn, werpen de eerste steen.
En ik vind het overigens weer zo'n typische mannen opmerking: van die meiden die met hun benen wijd liggen. Sorry hoor ben jij nog maagd? Had je dit echt niet anders kunnen omschrijven. En waarom moeten vrouwen hierop altijd aangesproken worden. Wat dat betreft was ik ook liever een man geweest. Je kan jezelf altijd het verschuilen achter het zogenaamd feit (wat door mannen zelf in stand gehouden wordt) dat mannen nu eenmaal hun kans nemen als ze de kans krijgen. Fijn als je zelf nooit aan de consequenties hoeft te denken. Een vrouw wordt echt niet in haar eentje zwanger.
Dit is geen wetenschappelijk verhaal. Maar ik moest het wel even kwijt.
)
