Twee dingen waar ik aan moet denken.
Ten eerste als het stof bezig is met overgaan van de ene plaat naar de andere plaat moet je enorm oppassen op ontladingen tussen de platen. Het stof zou een beetje kunnen gaan fungeren als geleider.
Ten tweede vind ik het wel een vet idee, ik zou als ik jou was het eens uitproberen op een kleinere schaal, of een mailen naar NASA of ze het niet al gebruiken. Je moet een balans zien te vinden tussen de zwaartekracht die de deeltjes aantrekt en de electrische spanning. Het probleem namelijk als je niet je spiegelend oppervlak ondersteboven houd, dan duw je misschien eerst je stofjes naar boven (met genoeg spanning), maar zodra ze op de andere plaat zijn, worden ze weer anders geladen en weer aangetrokken door de spiegelende plaat. Je zou je spiegel dus om moeten draaien, zodat de zwaartekracht al zo mogelijk een klein beetje aan het stof trekt, en dan de plaat net zo moeten laden dat het de stofdeeltjes een heel klein duwtje geeft. Zo valt het risico wel mee.
Best risky business, maar zeker de moeite waard. Het is makkelijk om twee kleine platen te pakken en 1 stevig te stoffen en daar vervolgens spanning tussen te zetten. Maak er een mooi experiment van.
Om concreet op je vragen in te gaan. (los van de spanning
).
Ik denk dat de deeltjes heen en weer gaan en als je niet oppast een vonk in je spiegel slaan (ECHT *** voor je telescoop).
Hoe de lading wordt, hangt af van de platen. Waarschijnlijk zijn de stofdeeltjes die op je spiegel zitten al een klein beetje geladen, want anders zouden ze waarschijnlijk niet plakken aan de spiegel in de eerste plaats.
De tekst in het hierboven geschreven stukje kan fouten bevatten in: argumentatie, grammatica, spelling, stijl, biologische of scheikundige of natuurkundige of wiskundige feiten kennis. Hiervoor bied StrangeQuark bij voorbaat zijn excuses aan.