hmmm, hoe langer ik erover nadenk, hoe meer dit lijkt op onzin.
Dit begrijp ik van die gast z'n uitleg.
Er is een hiërarchisch systeem dat op de bodem werkt met complexe patronen die snel veranderen en boven dan een vrij rustig en duidelijk 'concept' vormen. De man geeft in zijn presentatie als voorbeeld, wanneer er een patroon van geluid binnenkomt (zoals een melodie) dan onderzoekt de onderste laag wat het eventueel zou kunnen zijn. Dan geeft de onderste laag enkel de naam van de melodie door naar boven en die laag gaat daar dan mee werken. Op die manier heb je beneden veel informatie (de details van de melodie) en boven minder informatie (alleen de naam van de melodie).
Wat klopt daar al meteen niet aan?
De onderste laag geeft natuurlijk geen naam door, maar een soort id-nummer.
Er zijn echter alleen zo ontiegelijk veel mogelijkheden voor geluid dat het id-nummer tot heel hoog zou moeten kunnen gaan. Zo hoog zelfs dat het id uiteindelijk net zoveel informatie is als de melodie zelf. Dus de data wordt helemaal niet minder, dus het heeft helemaal geen zin om zo'n hiërarchisch systeem te maken.