Wikipedia over de Scientific Consensus:
Toch zie je veel te vaak dat mensen een wetenschappelijke consensus als bewijs voor hun standpunt noemen. Degenen die een andere zienswijze presenteren wordt vaak de mogelijkheid tot publicatie van deze zienswijzen onthouden. Men wil vaak niet eens de discussie aangaan: wetenschappelijke consensus als wetenschappelijke dogma.Scientific consensus is the collective judgement, position, and opinion of the community of scientists in a particular field of study. Consensus implies general agreement, though not necessarily unanimity. Scientific consensus is not by itself a scientific argument, and it is not part of the scientific method. Nevertheless, consensus may be based on both scientific arguments and the scientific method.
Een wetenschappelijke consensus is dan ook meestal een politiek middel om beleid- of sociale veranderingen af te dwingen of te bespoedigen als de beschikbare feiten alleen niet genoeg zijn om de beleidsmakers of het publiek te overtuigen. Het is ook opvallend dat men juist over onderwerpen waar verdeeldheid over bestaat onder wetenschappers men vaker een wetenschappelijke consensus probeert te formuleren, meestal als de vertegenwoordigers van de minderheidsmeningen afwezig zijn.
Volgens mij de dit fenomeen van een wetenschappelijke consensus een bedreiging voor de wetenschap: Het dwingt namelijk tot conformiteit en groepsdenken, terwijl de centrale pijlers van de wetenschap juist haar non-conformiteit en individualiteit zijn.
De wetenschap staat hierbij in contrast tot bijvoorbeeld religie. Juist conformiteit en groepsdenken zijn essentieel voor het bestaan van een religie. De kerkelijke leer wordt daarom ook meestal bij consensus besloten door de geestelijken en de leken moeten het maar geloven. Desnoods wijst men andersdenkenden de deur, snoert hun de mond, of nog erger, om consensus te kunnen bereiken. Deze mensen hebben geen zuivere leer, het zijn slechts pseudo-X, terwijl de incrowd de ware-X hebben.
Consensus heeft volgens mij geen plaats in de wetenschap. Juist de individualiteit, de variatie en diversiteit van mensen zorgt er voor dat de wetenschappelijke methoden werken. Juist door dat iedereen anders tegen de situatie aankijkt worden er nieuwe ontdekking gedaan en nieuwe inzichten verworven. Wetenschap is geen statisch gegeven: Het is een dynamisch proces waarbij de grenzen steeds verder verzet worden, evenals de methoden en concepten die continue in ontwikkeling zijn. Consensus past hier niet bij.
De wetenschap is individualiteit ten top: Het is een deelnemers-sport, geen toeschouwers sport. De wetenschap heeft lak aan de kennis van oude wijze autoriteiten. In de wetenschap telt alleen de proefondervindelijke waarneming.
Iemand die schermt met de wetenschappelijke consensus luid eigenlijk een alarmbel, het is namelijk beslist geen lauwerkrans. Indien iets bewijsbaar waar zou zijn is geen consensus nodig immers? Neen, juist met betrekking tot slecht onderzochte feiten of mogelijk onbewijsbare speculaties laat men zich vaak verleiden tot het opstellen van een wetenschappelijke consensus.
Neen, het zijn de onbewijsbare overtuigingen die een consensus nodig hebben om te kunnen bestaan. Geschiedenis leert dat vooral indien er bewijzen zijn van het tegendeel worden de aanhangers nog overtuigender het eensgestemd in hun consensus.