We zinken van het geld: onze spaarzin brengt de economie in problemen
Nederland spaart zich het graf in. Opnieuw dalen de winkelomzetten, terwijl de spaartegoeden stijgen. Waar een individu van al dat sparen rijk kan worden, raakt een land dat massaal gaat sparen juist in een neerwaartse spiraal die het omgekeerde brengt: armoede.
Daarvan is momenteel sprake. De toch al zwakke conjunctuur waar Nederland nu al vier jaar mee kampt, dreigt door bovenmatige spaarzin opnieuw uit te groeien tot een recessie, dus tot werkelijke krimp van de economie. De werkloosheid blijft daardoor op het huidige, tamelijk hoge niveau. En de doelstelling om het begrotingstekort terug te dringen, wordt door de krimpende economie moeilijker te verwezenlijken.
Het opvallende is dat een recessie zelden overbodiger was dan nu. Fundamenteel staat Nederland er namelijk redelijk goed voor. De laatste jaren heeft de regering met enkele hervormingen het fundament bovendien nog versterkt.
Helaas heeft de regering die zinvolle hervormingen beargumenteerd door gebruik te maken van het-zijn-zware-tijden-retoriek. Niet omdat dat waar was, maar omdat de mensen dan eerder geneigd waren de hervormingen te accepteren.
Die retoriek werkt altijd in Nederland, maar het gebruik ervan is riskant. Economie hangt immers samen met stemmingen, en daardoor ontstaan snel zichzelf waarmakende verwachtingen. Een regering die rampspoed voorspelt, krijgt ook rampspoed. Dat is wat de laatste jaren is gebeurd.
De hervormingen die de regering heeft doorgevoerd om fundamentele problemen op te lossen, zoals in het zorgstelsel en de WAO, verdienen lof. De wijze waarop de hervormingen zijn beargumenteerd is echter te somber geweest.
Nu zijn de hervormingen bijna afgerond, maar nog is de beker niet helemaal leeg. Want voor veel burgers zullen de gevolgen van het nieuwe zorgstelsel en de nieuwe arbeidsongeschiktheidswet pas volgend jaar duidelijk worden. Zolang zal menig consument terughoudend blijven.
Inmiddels ziet de regering in dat het angstsparen van de burgers schadelijk is. Om de economie weer aan te jagen, is het vliegwiel van de consumptie nodig, zei de premier onlangs. De regering verzekert de consumenten nu dat Nederland er economisch weer beter voor staat. Dat is verstandig. We kunnen eraan toevoegen dat het de afgelopen drie jaar ook nooit zo slecht ging als de regering toen beweerde.
Bron: Trouw ( http://www.trouw.nl/nieuwsenachtergronden/...1583574786.html )
---
Los van het drama beschreven in het cursief/vet gedrukte gedeelte van de tekst, het volgende:
Als ik nou alles heb wat m'n hartje begeert, ook al is dat o.a. een tweedehands bankstel, een tien jaar oude TV, etc., hoe kan ik dan meehelpen de economie te laten groeien?
Als ik niets nodig heb, als ik verzadigd ben, wat moet ik dan? Dingen kopen die ik helemaal niet nodig heb? Ik dacht overigens dat we zuinig moesten zijn qua energieverbruik, en grondstoffen?
Meneer Zalm, meneer Brinkhorst, hoort u mij? Begrijpt u dit? Hoe kan ik helpen? Wat zegt u? Ik moet me meer open stellen voor de campagnes van Nokia, Philips, Wehkamp, en Postbus 51? Zijn mijn behoeften te latent?
Even serieus nu, waarom moet een economie altijd blijven groeien om niet in een recessie te komen? Is dat omdat de bevolking blijft groeien?
Zijn er alternatieven? Is er niet een revolutionair nieuw economisch systeem dat we kunnen implementeren?
Wat als steeds meer mensen verzadigd raken? En kunnen we hierdoor nou nooit duurzame producten op de markt brengen?
HELP!
(o.a. met links naar artikelen over revolutionair nieuwe economische systemen, als die uberhaupt bestaan)