De situatie waarover we het hadden, was er eentje waarin de persoon per maand wordt betaald.
Voor bediendes wordt in zeer veel gevallen niet over overuren gepraat. Die worden betaald voor een functie, niet per uur.
Heel vaak, degene die regelmatig externe contacten hebben, wordt gewoon geregeld op basis van vertrouwen. Dit wil zeggen dat een baas vertrouwt dat die zijn tijd nuttig gebruikt, en als die extra uren gepresteerd heeft dat die die vrij kan compenseren, zonder dat hier echt een soort registratie van bijgehouden wordt.
Om overuren te regelen voor een per maand betaalde is administratief ook gecompliceerder omdat die zijn contract een vast maandloon vermeld. Om wel overuren te kunnen betalen moet zo'n werkgever dit speciaal aanvragen.
Dergelijke dingen gebeuren bijvoorbeeld wanneer in een bedrijf jaarlijks een algemene inventaris moet gemaakt worden waar bediendes in grote getallen bijv; op een zaterdag dienen aanwezig te zijn. Dergelijke uren worden aangevraagd door de werkgever zelf (ken juiste procedure niet meer) en dit wordt inderdaad dan afzonderlijk verrekend op de maandelijkse loonstaat.
Er zijn zoveel bediendes die externe contacten dienen te onderhouden met de buitenwereld. Die vertrekken vaak gewoon van thuis uit (een werkgever zou kunnen eisen dat die eerst naar het werk komen) op een uur aangepast aan hun verantwoordelijkheden en de wensen van hun contacten of openingsuren, afspraken, verkeer, wat ook.
Als dergelijke dingen niet in vertrouwen konden gebeuren zou dit een dergelijke functie alleen maar belasten.
En voor bediendes die dit vaak voorhebben hebben vaak de beschikking over een bedrijfswagen, die ze dan ook weer privaat mogen gebruiken, maar waar bepaalde fiscale dingen tegenover staan als inkomen in natura.
Naar mijn Belgische gedachtenpatroon zou ik nerveus worden als een werknemer, als bediende gaat discussiëren over overuren om op een afspraak te geraken. Dat die deze compenseert lijkt mij logisch. Maar veel gebeurt gewoon in vertrouwen (kwestie van geven en nemen).
Iets dat ik steeds grappig vond is het verschil dat ik hier ervaren heb tussen België en Nederland. Ik gaf nogal regelmatig lezingen waar mensen van bedrijven naar toe kwamen. Vaak gebeurde dit in gehuurde ruimtes van hotels of dergelijke. In België moesten wij steeds 's avonds (drink na lezing voor persoonlijke vragen en contacten) de laatsten buitenzetten, omdat dat hotel deze ruimte vrij wou hebben voor reiniging.
In Nederland werkte het eindsignaal van zo'n lezing haast systematisch als een atoomklok.