Kwantumzwaartekracht theorie.

[oerak]

Ik ben 16 en heb een theorie bedacht over de zwaartekracht op basis van kwantum principes. Ik ben dus ook niet erg ervaren met de wetenschap maar heb wel een aantal boeken gelezen.

De kern van de theorie is dat deeltjes die in alle richtingen even vaak bewegen toch niet even vaak belanden in alle richtingen als de ruimte gekromd is, ze belanden net iets vaker in de richting naar het middelpunt van de kromming, dus naar het zware voorwerp dat de kromming veroorzaakt.

Deze theorie gaat van twee aannames uit:

-Alle deeltjes met massa buigen de ruimte (dit is heel algemeen aanvaard dus ook niks nieuws).

-Alle deeltjes met massa bewegen (in theorie) alle (mogelijke) kanten op in de drie dimensionale ruimte en verschijnen na deze beweging op de plek die de som (dus het midden) is van al deze mogelijke plekken.

Deze tweede aanname lijkt erg op de kwantumprincipes en zelfs op een trillende snaar (of ik heb het niet goed begrepen).

Ik doe verder ook nog een aantal gokken naar verdere aanvullingen van deze theorie. Ik denk namelijk dat alle bewegingen in het heelal de snelheid van het licht hebben, omdat dit de kortste weg is door ruimte-tijd. Alleen omdat de deeltjes met massa in alle richting tegelijk bewegen (waarschijnlijk virtueel) verplaatsen ze op een afstand gezien niet, (simpel voorbeeld: net als dat je een meter naar rechts beweegt, dan 1 naar voren dan een naar links en dan een naar achteren dan sta je daarna op de plek waar je begon als je dat heel snel doet lijkt het alsof je niet van plek verandert). De massa van de kleinste deeltjes kan bepaald zijn door de "trillingsafstand" waardoor ze meer of minder worden afgebogen door de gebogen ruimte, (verder wordt de massa natuurlijk gewoon opgeteld evenredig aan het aantal deeltjes en de massa daarvan). Verder zou de snelheid van een deeltje ook kunnen afhangen van een vervormde waarschijnlijkheid van het belanden van het deeltje. Maar ik zal nu niet meer verder afdwalen;

Het leuke aan deze theorie is dat hij heel gemakkelijk is uit te leggen, daarom ben ik ook verbaasd dat ik er niet eerder van heb gehoord want ik heb zelf nog geen echte gebreken gezien en geen betere uitleg van de zwaartekracht. Dit betekent helaas waarschijnlijk dat hij niet klopt maar het zou natuurlijk wel leuk zijn als nog niemand eerder hierop is gekomen. Je kunt het gevolg zelf op papier tekenen en zien ook al klopt hij dan niet omdat het papier niet zo kan worden gebogen zoals de ruimte dat doet maar het geeft een idee.

Knip een vel papier half in tot op het midden, vouw het papier zodat je een kegel-vorm krijgt en plak het zo vast. Dan vouw je de kegel-vorm plat in 2 of 3 gelijke delen zodat je 4/6 vlakken krijgt dan kan je ergens een punt zetten dat je deeltje wordt, vanuit dat deeltje trek je een aantal lijnen b.v. 8 of 16, die lijnen moeten wel precies goed uit elkaar staan dus in allemaal precieze hoeken van 45˚ of 22,5˚. Maak deze lijnen allemaal even lang en zo lang dat ze voorbij het middelpunt lopen (dit is alleen nodig bij dit gebogen papir omdat het niet helemaal juist kan worden gebogen). Je ziet nu dat terwijl alle lijnen een willekeurige kant opgaan, toch de eindes van deze lijnen niet precies verdeeld zijn. Als je nu van alle lijnen het midden neemt kun je zien dat het midden naast het biginpunt van het deeltje ligt.

Deze hele theorie kun je ook uitleggen als het overlappen van de waarschijnlijkheidsvelden van deeltjes door de gebogen ruimte. Waardoor het voor het deeltje net iets waarschijnlijker is dat hij zich dichterbij het centrum van de kromming bevindt.

Dus, graag een reactie zodat ik weet wat ik hiervan moet denken en wat jullie ervan vinden. Hebben jullie meer informatie over een goede en duidelijke uitleg van de zwaartekracht?

[Math-E-Mad-X]

Ik begrijp je theorie niet helemaal, maar het lijkt erop dat je de bewegingen van quantum deeltjes in een gekromde tijd-ruimte wil beschrijven. Afgezien van de vraag of jou beschrijving klopt of niet, is dit helaas geen quantumgravitatie.

Quantumdeeltjes in een gekromde tijd-ruimte kunnen allang beschreven worden. De theoretische ontdekking van de Hawkingstraling is daar bijvoorbeeld een voorbeeld van. Quantumgravitatie daarentegen, is een theorie die de quantumeigenschappen van de gekromde tijd-ruimte zelf beschrijft. Oftewel: hoe kun je de kromming van de tijd-ruimte op een quantummechanische manier beschrijven.

Omdat tijd-ruimte kromming veroorzaakt wordt door deeltjes met massa die aan de quantummechanica voldoen, moet het gravitatieveld veroorzaakt door deze deeltjes dus ook op een of andere manier gequantiseerd zijn.

[oerak]

Mijn bedoeling was eigenlijk om de zwaartekracht op een juiste manier te beschrijven, hoe twee voorwerpen elkaar aantrekken en dus niet zoiets als een rubberen mat die wordt gebogen door een stalen bal en zo andere voorwerpen aantrekt, want dan wordt er nog eens de zwaartekracht van de aarde benut, die dus die bal naar beneden trekt en daardoor gaat die kleinere bal de "kuil" in zonder die invloed zou je alleen licht kunnen beschrijven dat door de gebogen ruimte afbuigt.

Nu is mijn vraag dus: wie weet hoe je beschrijft hoe de zwaartekracht werkt zonder de precieze waarden in een formule maar juist beeldend (en dus ook kloppend zonder extra zwaartekracht van de aarde). want ik weet dat men er al lang mee kan rekenen maar ik heb nog nooit echt een kloppende verbeeldende uitleg gezien.

En ik dacht dus dat mijn 'theorie' zo'n verbeeldende uitleg was die verklaart waarom een deeltje met massa dus wordt aangetrokken in een zwaartekracht veld.

[Math-E-Mad-X]

Het standaard voorbeeld van een bal op een rubberen mat is inderdaad een beetje vreemd, maar je moet hem zo bekijken: de zwaartekracht zorgt er alleen voor dat de kleine bal aan de mat blijft kleven, maar het is de kromming in het oppervlak van de mat die er voor zorgt dat de kleine bal een kromme baan af legt (dus niet de zwaartekracht).

Als je dit experiment ergens in de ruimte zou uitvoeren, zonder zwaartekracht, dan zou de kleine bal nog steeds een kromme baan afleggen, alleen moet je er wel op één of andere manier voor zorgen dat je een gekromde mat hebt en dat de kleine bal niet van de mat af zweeft.

Het voorbeeld is dus wel degelijk correct, maar wel een beetje misleidend, dat geef ik toe.

[fundamentally]

Mijn bedoeling was eigenlijk om de zwaartekracht op een juiste manier te beschrijven, hoe twee voorwerpen elkaar aantrekken en dus niet zoiets als een rubberen mat die wordt gebogen door een stalen bal en zo andere voorwerpen aantrekt, want dan wordt er nog eens de zwaartekracht van de aarde benut, die dus die bal naar beneden trekt en daardoor gaat die kleinere bal de "kuil" in zonder die invloed zou je alleen licht kunnen beschrijven dat door de gebogen ruimte afbuigt.

Nu is mijn vraag dus: wie weet hoe je beschrijft hoe de zwaartekracht werkt zonder de precieze waarden in een formule maar juist beeldend (en dus ook kloppend zonder extra zwaartekracht van de aarde). want ik weet dat men er al lang mee kan rekenen maar ik heb nog nooit echt een kloppende verbeeldende uitleg gezien.

En ik dacht dus dat mijn 'theorie' zo'n verbeeldende uitleg was die verklaart waarom een deeltje met massa dus wordt aangetrokken in een zwaartekracht veld.

Het is moeilijk, zo niet onmogelijk om goede voorbeelden te vinden. Ze gaan altijd mank. Het is goed om je te realiseren dat massatraagheid nagenoeg hetzelfde veroorzaakt als de vernelling door zwaartekracht. Dennis Sciama heeft eens onderzocht waardoor deze verschijnselen zouden kunnen ontstaan en kwam tot de bevinding dat alle dingen in het universum samenwerken om deze verschijnselen te bewerkstelligen. Het is zelfs zo dat de meest veraf gelegen dingen samen de grootste invloed hebben. Deze invloeden middelen uit, zodat er grosso modo niets gebeurt. Als een enkel ding in het universum met een uniforme snelheid beweegt, dan gebeurt er nog niets (alhoewel dit gepaard gaat met een vectorpotentiaal). Versnelt het ding, dan wordt de vectorpotentiaal vervangen door een veld. Dat veld speelt de rol van het zwaartekrachtsveld.

[oerak]

Het standaard voorbeeld van een bal op een rubberen mat is inderdaad een beetje vreemd, maar je moet hem zo bekijken: de zwaartekracht zorgt er alleen voor dat de kleine bal aan de mat blijft kleven, maar het is de kromming in het oppervlak van de mat die er voor zorgt dat de kleine bal een kromme baan af legt (dus niet de zwaartekracht).

Als je dit experiment ergens in de ruimte zou uitvoeren, zonder zwaartekracht, dan zou de kleine bal nog steeds een kromme baan afleggen, alleen moet je er wel op één of andere manier voor zorgen dat je een gekromde mat hebt en dat de kleine bal niet van de mat af zweeft.

Het voorbeeld is dus wel degelijk correct, maar wel een beetje misleidend, dat geef ik toe.

Maar een bal die op zo'n gebogen rubberen mat ligt (en die dus niet ervan af kan zweven..) heeft zonder invloed van de zwaartekracht toch geen reden om "naar beneden"/richting het centrum van de kromming te bewegen als ie stil ligt? Pas als de bal begint te bewegen over het oppervlak wordt de baan van de bal afgebogen richting het centrum (ik bedoel dus in de richting, niet helemaal naar het centrum maar net zoals licht wordt afgebogen). En als zo'n bal theoretisch alle kanten of willekeurig een kant op beweegt, (dat je ook als een trilling kunt zien) dan wordt het steeds een beetje afgebogen richting het midden van de gebogen ruimte (door de gebogen ruimte zonder dat er een kracht aanwezig is.( en zo'n beweging is dan natuurlijk maar heel gering zodat je het nauwelijks kunt meten) Het resultaat is dan dat zo'n bal/object richting een ander zwaar object beweegt zonder een externe kracht behalve dan natuurlijk het krommen van de ruimte.

volgens mij heb ik het nu iets duidelijker uitgelegd, dat hoop ik tenminste.

[Math-E-Mad-X]

Maar een bal die op zo'n gebogen rubberen mat ligt (en die dus niet ervan af kan zweven..) heeft zonder invloed van de zwaartekracht toch geen reden om "naar beneden"/richting het centrum van de kromming te bewegen als ie stil ligt?

Ja, daar heb je gelijk in, maar het probleem is dat deze kromme mat niet zozeer een kromming van de ruimte voorsteld, maar een kromming van de tijd-ruimte. En aangezien ieder object voorwaarts in de tijd beweegt, kan je nooit stilstaan in de tijd-ruimte.

[Paul_1968]

Erik Verlinde kwam er onlangs achter dat zwaartekracht een interactie is tussen de deeltjes. Zes jaar eerder kwam ik op het Stardrive-principe dat volledig volgens Newtoniaanse Mechanica werkt (vedoder eu). Ik denk dat het de duidelijkste uitleg ooit is van de algehele theorie inclusief gravitatie. Tip: de Engelse versie is beknopter en bevat illustraties...

Ik heb nog geen kant-en-klaar voorbeeld van een afbeelding kunnen vinden, maar ik had er onlangs ook een Topic over gestart in het gedeelte RT van dit Forum.

Het idee was om een netkous op te spannen in een plat vlak dat dan een dwarsdoorsnede van de ruimte voorstelt.

( Dat het veelgebruikte "buigzame vlak met kogel" geen dwarsdoorsnede van de ruimte is vind ik een groot bezwaar. )

De tijd laat ik buiten beschouwing, want die zie je toch niet in een plaatje. ](*,)

Ik ben op de hoogte van het feit dat volgens ART de ruimte-tijd wordt gezien als een onlosmakelijk geheel, maar we begeven ons hier even in een ander vakgebied : Het verbeelden.

Wanneer je nu in het midden van de opgespannen kous een knoop maakt stelt de vervorming van de vierkantjes de vervorming van de ruimte voor.

Volgens Math-E-Mad-X is dit fenomeen al lang geleden goed beschreven, maar heeft niemand nog de moeite genomen om er een fatsoenlijke illustratie bij te maken.

Misschien moet ik maar gewoon zelf zo'n kous gaan kopen, opspannen, knopen, fotograferen en uploaden.