Het is wel de bedoeling dat we ook snel gaan om reizen korter te maken om sneller resultaat te hebben of binnen de leeftijd van je astronauten de bestemming te bereiken.
Als een loop al een effect heeft, dan zal dit alleen op de allereerste versnelling een effect hebben. Echter wil je deze hogere snelheid ook in de rest van de atmosfeer aanhouden dan heb je dusdanig veel extra energie nodig dat je een absurd zware raket krijgt. Iets met een loop afvuren wat ook zijn eigen aandrijving heeft zal weinig toevoegen aan de gemiddelde snelheid die een ruimtecapsule nodig heeft om naar een naburige planeet te reizen. Doordat
![Knipoog ;)](./images/smilies/icon_e_wink.gif)
100% van de reis zich buiten de atmosfeer zal afspelen kan je je beter richten op manieren om extreem hoge snelheden buiten de atmosfeer te genereren. Een loop (als die al extra snelheid mee zou geven) zal alleen iets aan de begin snelheid veranderen, maar helemaal niks aan de snelheid die buiten de atmosfeer zal worden gehaald.
En loop kan toch ook diezelfde vorm hebben zodat ook zijraketten erdoor kunnen
En hoe verwacht je de wrijving die deze extra oppervlak geeft met de loop te compenseren?
Je kan toch sneller gaan als je je afduwt tegen lucht die niet weg kan uit de loop dan tegen gewoon vrije lucht? Als de raket start en de motoren branden scheiden ze waterdamp uit. Die waterdamp kan niet weg door de loop die onderaan dicht is en stuwt de raket dus beter omhoog dan als de waterdamp gewoon weg kan.
Je wil dus een strak afsluitende loop hebben? Hoe zorg je er dan voor dat de wrijving je hele raket niet sloopt, zeker met de alles behalve optimale vorm van de raketten zoals ze nu worden gebouwd? Niet alleen de Ariane raketten maar ook de Sojoez raketten lenen zich hier totaal niet voor.