peter98989 schreef:De Hoge Raad:
De Hoge Raad stelde namelijk, dat bij het tot stand komen van een overeenkomst de bedoeling van de partijen centraal staat, en niet de letterlijke tekst. Die bedoeling kan bijvoorbeeld blijken uit hun verklaringen of gedragingen. Het gaat er om, wat men redelijkerwijs van elkaar mocht verwachten. De betekenis die partijen in de gegeven omstandigheden mogen toekennen aan de in een contract gebruikte woorden wordt door dit arrest gesteld tegenover de letterlijke betekenis van woorden, een "zuiver taalkundige uitleg".
Van belang is verder, tot welke maatschappelijke kringen partijen behoren, welke rechtskennis zij bezitten en welke gewoonten in die kringen gangbaar zijn. Bij het kopen van een huis mag je bijvoorbeeld hoge eisen stellen aan de gemaakte afspraken.
Aanvulling:
Later zijn deze regels aangevuld met een wetsartikel: bij onduidelijkheid in een schriftelijke overeenkomst weegt de opvatting van degene die hem niet heeft opgesteld het zwaarst – speciaal als dat een consument is. Dit laatste omdat de consument in het algemeen de minst deskundige partij is; die wordt aldus extra beschermd. Dit kan een belangrijke rol spelen bij de geldigheid van algemene voorwaarden van leveranciers.
Je hebt het hier over het Haviltex-arrest, wat eigenlijk niet zo belangrijk is voor een concreet antwoord op deze vraag. Het klopt dat Haviltex altijd gebruikt wordt om onduidelijkheden in contracten uit te leggen. Maar je gaat hier voorbij aan het feit dat het gaat om consumentenrecht (koper heeft de hoedanigheid van consument, verkoper de hoedanigheid van ondernemer). Daarnaast dienen een aantal vragen nog beantwoord te worden die op dit moment nog niet duidelijk zijn. Er zijn enorm veel arresten gewezen omtrent autoverkopen en de prangende vraag op de lippen van de jurist is dan altijd: gaat het om een nieuwe of om een tweedehands auto? Waar werd de auto verkocht (in een showroom, op een autobeurs, etc.)? In welke omstandigheden werd de auto verkocht? Pas wanneer deze feiten bekend zijn kun je een concreet antwoord geven. De hoofdvraag in een eventuele rechtszaak is altijd: is de auto conform de verwachtingen van de koper?
Mocht de auto niet goed blijken te zijn, kan ik dan nog de koopovereenkomst ontbinden? Of is de koop al definitief omdat ik een aanbetaling heb gedaan en mn handtekening onder de koopovereenkomst heb gezet? En heeft de autogroothandel het recht om de onafhankelijke technische keuring te weigeren?
Om met een juridisch verantwoord antwoord te komen: dat hangt van alle feiten en omstandigheden af (zie: hierboven). De conformiteit bij een consumentenkoop is geregeld in art. 7:18 BW. Feit is dat je niet direct je overeenkomst kunt ontbinden. Je zult eerst de verkoper in de gelegenheid moeten stellen om het gebrek in de afgeleverde zaak te herstellen. Pas wanneer hij dit niet doet heb je de bevoegdheid om te ontbinden (zie art. 7:22, lid 1 en 2 jo. 21 lid 3 BW).
De koop is in die zin definitief dat je in een verbintenisrechtelijke verhouding staat met de verkoper. Mijn advies is, om bij eventuele gebreken aan de auto, de verkoper aan te schrijven en hem in de gelegenheid te stellen om het gebrek te herstellen. Doe dit altijd aangetekend i.v.m. je bewijspositie bij een eventuele rechtszaak.
Een onafhankelijke technische keuring is soms nodig om het gebrek vast te stellen. Pas wanneer er een verschil van mening is tussen jou en de verkoper zou je een onafhankelijk iemand er bij kunnen halen. Je mag ook vóór de aankoop de auto keuren door een onafhankelijk iemand. De verkoper mag dit in beginsel niet weigeren. Let wel: dit heeft onherroepelijk grote gevolgen voor je wanneer later alsnog gebreken aan het licht komen. Consumenten die zich bij de koop laten bijstaan door deskundigen bevinden zich in een veel lastigere bewijspositie dan ondeskundige consumenten die zonder de bijstand van een deskundige iets gekocht hebben.