Hoe bepaalt men de samenstelling van de planeten van ons zonnestelsel?

[Lutomski]

Hoe kunnen we de samenstelling van planeten eigelijk bepalen.

Dus hoe weten we waaruit Jupiter bestaat, of Mercurius.

En in hoeverre kunnen we conclusies trekken hiervoer, hoe procies kan het benadert worden.

[noortje]

ik ken enkele technieken:

door er satellieten naar te sturen met apperatuur die de samenstelling kunnen bepalen, maar ook (op deze manier vinden ze af en toe een exoplaneet) door dat de planeet voor de zon komt te staan en daardoor een verandering in haar spectrum teweeg brengt. hieruit kan men afleiden welke stoffen er nog op de planeet zijn. uiteraard geldt dit enkel voor de binnenplaneten

[DePurpereWolf]

Die ene techniek is toch dat van spectraallijnen. Atomen absorberen enkele golflengtes omdat het procies de energie is die nodig is om een electron naar een hogere band te doen springen.

Verder kunnen ze natuurlijk ook kijken naar de aantrekkingskracht, of wel het gewicht. Dat moet dan meer zeggen over het binnenste waar geen licht komt.

Maar, hoe kun je anders te bestandsdelen meten als met spectrocopie?

Ik kan niks bedenken.

Hoe hebben ze eigelijk kunnen bepalen dat de ene gevonden exoplaneet geheel diamant is? Een combo van de twee hierboven?

Kan iemand meer technieken bedenken.

[noortje]

de techniek die ik vooral ken is die met de spectraallijnen.

deze werkt doordat de planeet voor een ster komt te staan. Als we dan het spectrum hebben van het licht voor de bedekking en na de bedekking kunnen we kijken waar er zaken veranderd zijn. Zien we in 1 keer een zwarte streep in het gebied van bv koolstof en daarvoor was het niet, dan kunnen we besluiten dat die planeet uit koolstof bestaat.

uiteraard gaat dit enkel op voor grote planeten.

Hoe interser of dikker die banden, hoe meer ervan aanwezig is.

die "diamant" was GEEN planeet maar een ster, dus ik vermoed oa ook met spectroscopie

aan de hand van het gewischt? zou je even kunnen uitleggen hoe je dan de samenstelling kan weten van een exoplaneet? Vaak bestaat zo'n planeet uit meer dan 1 stof, dus kunnen ze toch nooit via de grootte en aantrekkingskracht gaan bepalen welke samenstelling die heeft?

[Lutomski]

Ik was dus eigelijk geinteresseerd in planeten is ons zonnestelsel.

De spectraallijnen begrijp ik wel, tenminste voor de planeten die tussn de zon en de aarde komen. Kun je van Mars ook zien aan de spectralen waarvan het oppervlak is gemaakt?

Zou je de magnetische eigenschappen van een planeet kunnen bekijken om te zien hoeveel ijzer er in de kern kan zitten?

De voyagers hebben beide een bezoek gebracht aan de wat verder verwijderde planeten van ons het Sol systeem, die hebben natuurlijk ook onderzoek gedaan naar de bestandsdelen van die planeten.

http://voyager.jpl.nasa.gov/spacecraft/ins...nstruments.html

De volgende URL lijdt naar een site van de NASA waar de instrumenten van de voyager staan afgebeeld.

Onder andere spectroscopen. Maar ook een photopolarimeter, die dus waarschijnlijk de polariteit van licht bekijkt.

En twee magnetometers en een low energy charged particle detector.

Even een quote van de site over de photopolarimeter:

The experiment is designed to determine the physical properties of particulate matter in the atmospheres of Jupiter, Saturn, and the Rings of Saturn by measuring the intensity and linear polarization of scattered sunlight at eight wavelengths in the 2350-7500A region of the spectrum. The experiment will also provide information on the texture and probable composition of the surfaces of the satellites of Jupiter and Saturn and the properties of the sodium cloud around Io. During the planetary encounters a search for optical evidence of electrical discharges (lighting) and auroral activity will also be conducted.

Ofwel het meet de polarizatie van teruggekaatst zonlicht om stoffen in de atmosfeer te bepalen. Iemand een idee hoe?

De magnetometers zijn er om de mafgnetosfeer/zonnewind van de planeten en de satelieten te onderzoeken. Kun je dan een uitspraak doen over wat zich in de kern van de planeten kan bevinden?

Zou je niet door de zwaartekracht ter plaatsen te bepalen, de massa van een planeet kunnen bepalen, en een uitspraak kunnen doen over wat er in de kern kan zijn, een uitspraak doen over de dichtheid van de planeet?

[DePurpereWolf]

Die polarisatie meter begrijp ik ook niet helemaal. Maar ik las vandaag in de krant dat met behulp van een radarsateliet onder-ijs meren waren gevonden op antartica.

Zo zou je dus ook kunnen zien dat van die ene sateliet van Jupiter, waar zoveel ijs aan de oppervlak ligt, dat daar ergens onder water kan bevinden. Hoe precies weet ik ook niet.

Het schijnt dat als je EM-straling, en dan bijvoorbeeld met lagere (microwave) frequenties, zodat je het radar kan noemen. Dat je dan de topologie van de grond kunt bepalen. Op de zelfde manier als zonar apperatuur kijk je hoelang het duurt voordat het licht terug is.

Door ook de polarisatie van de EM-straling te meten, kan je mischien meer te weten komen over de gassen in de atmosfeer. Op reflectie zenden die namelijk alleen een bepaalde polarisatie terug terwijl de rest van het licht er doorheen gaat.

Dit is wat NASA er over zegt:

(backscatter is het terug kaatsen van de radiogolven)

Backscatter is also sensitive to the target's electrical properties, including water content. Wetter objects will appear bright, and drier targets will appear dark. The exception to this is a smooth body of water, which will act as a flat surface and reflect incoming pulses away from a target; these bodies will appear dark.

Backscatter will also vary depending on the use of different polarization. Some SARs can transmit pulses in either horizontal (H) or vertical (V) polarization and receive in either H or V, with the resultant combinations of HH (Horizontal transmit, Horizontal receive), VV, HV, or VH. Additionally, some SARs can measure the phase of the incoming pulse (one wavelength = 2pi in phase) and therefore measure the phase difference (in degrees) in the return of the HH and VV signals. This difference can be thought of as a difference in the roundtrip times of HH and VV signals and is frequently the result of structural characteristics of the scatterers. These SARs can also measure the correlation coefficient for the HH and VV returns, which can be considered as a measure of how alike (between 0/not alike and 1/alike) the HH and VV scatterers are.

bron: http://southport.jpl.nasa.gov/desc/imagingradarv3.html

Dus daar wordt ik ook niet veel wijzer van, jij wel? Hoe veranderen gassen, vloeistoffen (en mischien vaste stoffen) de polarizatie van het teruggekaatste ligt? En zit daar verschil van gas tot gas?

[arjesara]

Ja op beide laatste vragen is het antwoord ja. Op een soortgelijke manier kun je mineralen vststellen. Tis een beetje te vergelijken met een brekingsindex, die is ook materiaalafhankelijk

[DePurpereWolf]

Ja op beide laatste vragen is het antwoord ja. Op een soortgelijke manier kun je mineralen vststellen. Tis een beetje te vergelijken met een brekingsindex, die is ook materiaalafhankelijk

Das heel leuk dat jij ja zegt, maar zonder onderbouwing kan ik er niet veel mee. Alsje nou zegt, ja, want bij elke stof is de polarisatie anders bij reflectie. En als je dan ook nog kon zeggen hoe precies, dan had ik er meer aan gehad. Maar ik geloof wel dat dat echt van die '**** hoe zat het nou' dingen zijn, dus kijk ik wel efkes op hyperphysics, daar had ik een tijd geleden ook al iets gelezen geloof ik.

Goed, er is een bepaalde hoek van inval waarbij de lineaire polarisatie optimaal is. Dat is de Brewster angle.



Deze Brewster angle is te bepalen door enige vergelijkingen op te stellen en dan krijg je een vergelijking die afhankelijk is van de reflectie index van het medium.



Ofwel, door reflectie bij de brwester hoek, is dus de index van de reflectieve stof te berekenen.

[arjesara]

Tsja, gebrek an tijd om te antwoorden he, maar het antwoord klopt wel.

[Lutomski]

Ah nou bergrijp ik het.

De sateliet zend radarsignalen over verschillende hoeken uit van een bepaalde polariteit, en als het dan over het oppervlak van de planeet trekt krijgt het dus de gereflecteerde radiosignalen terug waarbij op een bepaald punt (dus hoek) de EM-straling lineair gepolariseerd is. Doordat de fase ook wordt gemeten kan berekend worden hoe lang de golf onderweg was en kan de afstand tot het medium worden gevonden.

Daarbij kun je dus ook verschillende lagen van gas in kaart brengen denk ik.

Eigelijk is het een wat uitgebreide variant van een gewonen radar dus.

Zou je ook de zon als lichtbron kunnen gebruiken? Waardoor je dus alleen de EM-straling van licht opvangt, maar ja dan moet je dus wel weten wat de richting is van het licht, dus waar het wordt gereflecteerd.

En hoe wordt er eigelijk rekening gehouden met het feit dat de overgang van ruimte naar atmosfeer geleidelijk is?

Maar wat doen die magnetosensors nou eigelijk?

En wat heb je deraan..

[arjesara]

Magnetosensor is een sensor die de magnetische veldsterkte kan bepalen en dus of er een bepaald magnetisch veld heerst op en rond de planeet. Je kunt het bijvoorbeeld om te bepalen welk materiaal er in de bodem zit.

Trouwens, RADAR is een heel algemene naam voor heel veel toepassingen, elke toepassing is "speciaal"

[Anonymous]

Wij moeten voor ons profielwerkstuk de samenstelling van de maan weten. We hebben al wel percentages van de samenstelling (http://www.neiu.edu/~jmhemzac/mooncomp.htm) maar we moeten weten welke stoffen precies, bijvoorbeeld FeO enzovoorts. Wij zijn al lang bezig met zoeken, maar hebben nog niets kunnen vinden. Ook hebben we het niet kunnen vinden in het Binas boek.

Weet iemand van jullie dit misschien?

Bij voorbaat dank