Passage-effect (eigen theorie)

[Neutra]

Het passage-effect

Een deel van de energie van het foton komt bij het passeren van een ster ten goede aan de ster. Dat is een gevolg van de wet van behoud van impuls. Immers de verandering van richting van het foton is een verandering van de impuls.

Roodverschuiving

Omdat Δp/p = Δf/f impliceert het passage-effect een roodverschuiving.

De gemeten roodverschuivingen zijn een gevolg van het doppler effect en van het passage-effect. Dit zet de afstandbepaling van spiraalnevels met de wet van Hubble op losse schroeven.

Vragen

Voorgaande heb ik zelf bedacht maar ik kan me zeer goed voorstellen, dat dit al lang een bekend verschijnsel is.

Klopt één en ander?

Heeft dit passage-effect een officiële naam?

[die hanze]

ten eerste: een impuls verandering van het foton impliceert niet perse dat het energie afstaat. impuls is iets anders dan energie. Er is wel zoiets als gravitational redshift, fotonen die "uigerokken" worden door de zwaartekracht. (hun tijd loopt trager waardoor ze trager trillen en we ze naar de rode kant van het spectrum verschoven zien). echter doordat het heelal zo leeg is lijkt mij dat niet zo'n groot effect als we rood verschuiving van een sterrenstelsel gaan bekijken.

De energie die fotonen op deze manier verliezen wordt uiteraard omgezet in gravitationele potentiele enrgie van de fotonen zelf uiteraard.



de energie die fotonen op deze manier verliezen wordt dus opgeslagen in grav. pot. energie van het systeem ster-fotonen.

[jkien]

Het afbuigen van de lichtstraal veroorzaakt geen roodverschuiving. Op Physics Forum las ik: "there is no red/blue shift of light deflected by a massive body. At least, nothing of that sort has been observed. In principle, one can expect that photons passing near a massive body should lose a part of their energy (and frequency) due to the tidal effect. However, this effect is very small."

[Neutra]

... de verandering van richting van het foton is een verandering van de impuls. ... Omdat Δp/p = Δf/f impliceert het passage-effect een roodverschuiving

Ik ben het niet met Eugene op het physics forum eens.

[jkien]

Waar komt je formule Δp/p = Δf/f vandaan? Wat bedoel je precies met p en Δp?

Als je jouw idee toepast op een lichtstraal die 180 graden afgebogen wordt, gebruik je dan dezelfde formule als bij een lichtstraal die simpel teruggekaatst wordt door een spiegel op het oppervlak van het zware hemellichaam? Dat laatste geval is misschien leerzamer omdat het simpeler is.

[Neutra]

Δp/p = Δf/f vandaan? Wat bedoel je precies met p en Δp?

beginimpulsvector + Δp(vector) = eindimpulsvector

E(foton)=pc=hf, dus p is evenredig met f.

De lichtstraal buigt af, dus 'even later' is de richting van zijn impuls veranderd. en daarmee ook zijn energie en frequentie.

Lees met deze info opnieuw mijn 'stelling'.

[Neutra]

Als je jouw idee toepast op een lichtstraal die 180 graden afgebogen wordt, gebruik je dan dezelfde formule als bij een lichtstraal die simpel teruggekaatst wordt door een spiegel op het oppervlak van het zware hemellichaam

De impuls verandert van p naar p de andere kant op. Ondanks dat de verandering 2p is, is de grootte van p niet veranderd. De energie en frequentie dus ook niet.

De impuls is overgedragen aan de spiegel die t.o.v. het foton een waanzinnig grote massa heeft. De snelheid en bewegingsenergie van de spiegel is en blijft dan nul of in ieder geval onmeetbaar klein.

[jkien]

De impuls verandert van p naar p de andere kant op. Ondanks dat de verandering 2p is, is de grootte van p niet veranderd. De energie en frequentie dus ook niet.

De impuls is overgedragen aan de spiegel die t.o.v. het foton een waanzinnig grote massa heeft. De snelheid en bewegingsenergie van de spiegel is en blijft dan nul of in ieder geval onmeetbaar klein.

Volgens mij impliceert het bovenstaande dat als je het pad van een foton dat onderweg wordt afgebogen opknipt in infinitesimale stapjes, dat de dwarse component (loodrecht op p) van vector Δp niet bijdraagt aan de dopplershift omdat hij de grootte van p niet verandert, en dat de tangentiele component van Δp wel bijdraagt aan de dopplershift. Dat is de bekende gravitationele Dopplershift. Het foton ondergaat blauwverschuiving als hij het zware object nadert en de blauwverschuiving verdwijnt weer als het foton zich daarna verwijdert. Waarnemers op aarde zien geen dopplershift van fotonen die ergens ver weg in het heelal zijn afgebogen.

[Neutra]

... , dat de dwarse component (loodrecht op p) van vector Δp niet bijdraagt aan de dopplershift omdat hij de grootte van p niet verandert, en dat de tangentiele component van Δp wel bijdraagt aan de dopplershift.

Ik denk, dat u het volgende bedoelt: op zeker moment moet de impuls ontbonden worden in de richting van het massamiddelpunt van de ster en in onze kijkrichting. Die componenten staan (meestal) niet loodrecht op elkaar.

Voor het inhalen is er blauwverschuiving (zeer tijdelijk). Er na (zeer tijdelijk) iets meer roodverschuiving.

Doppler is essentieel gebonden aan verandering vd grootte vd snelheid. Dat is hier niet aan de orde.

[jkien]

Ik denk, dat u het volgende bedoelt: ...

Ik probeerde een ongerijmdheid aan te wijzen in je gedachtengang, maar blijkbaar onduidelijk.

In bericht #7 (experiment met de spiegel) gebruik je een nieuwe formule: Δ|p|/p = Δf/f, zodat Δf=0 als de grootte van p niet verandert. Akkoord, want dit is een goede verbetering, maar dan mag je in je vorige berichten geen andere formule gebruiken. Als je de verbeterde formule bijvoorbeeld toepast op je miniatuurplaatje in bericht #6 dan is daar Δf=0, want Δ|p|=0.