en inderdaad is dat zo: hang zo een magneet aan een draadje boven een andere (noordpolen in dezelfde richting), en na enige tijd merk je op dat de hangende magneet zal draaien naar wat jij een "alternerende" positie noemt.
Hiermee neemt de energie in het systeem van de twee magneten af, en daarmee hun gezamenlijke massa.
Hebben we dus zo'n harddisk die zonder data alle domeinen in dezelfde richting heeft staan, dan zal een "volle" disk minder energie hebben en dus ook een geringere massa.
Bovendien gebruiken harde schijven manchester bit-encoding, zodat de totale hoeveelheid op en neer veldjes constant blijft op de schijf.
Da's een goeie. Had ik nog nooit van gehoord.
Mag ik, om praktische redenen, even een zijstraat inslaan:
Wat is eigenlijk in de gebruikelijke huis-tuin en keukencomputer het meest gebruikte systeem voor data-opslag?<
ik zie zo 123 vier mogelijkheden opdoemen uit eerdere berichten:
1) magneetband-systeem: geen data geeft volledig ongerichte magnetische domeinen: data-opslag betekent dus massa-toename
2) bij geen data zijn alle domeinen dezelfde kant op gericht: allemaal nullen of enen. In een
longitudinale setting betekent dat toename vanpotentiële energie en dus massatoename bij data-opslag
3) bij geen data zijn alle domeinen dezelfde kant op gericht: allemaal nullen of enen. In een
perpendiculaire setting betekent dat AFname van potentiële energie en dus massaAFname bij data-opslag
4)Manchester bit-encoding: allemaal nullen, allemaal enen of om het even welke mix: maakt allemaal niks uit qua energie en dus qua massa.
Is er nog meer te bedenken?