Jacobo Yoesoef:
Om ervoor te zorgen dat de wereld bestuurbaar blijft zal er een politieke structuur nodig zijn met juridische zeggenkracht. Die is onmisbaar, los van in welke tijd we leven. De oprichting van de Verenigde Naties is hier een logisch voortvloeisel van. Om chaos te voorkomen is een wereldlijk politiek bestuursorgaan daarom noodzakelijk
Een wereldlijk bestuursorgaan zal een afspiegeling zijn van onderliggende invloedssferen; nu zijn dat staten, naties in de klassieke vorm. Het is nog maar de vraag of dat zo zal blijven.
Met in het economische domein de opzet van de World Trade Organization (WTO) en het International Monetary Fund (IMF) als markante voorbeelden. Deze internationale arbitrage- en besturingsorganen illustreren de behoefte aan nieuwe vormen van bestuur in een wereld, waar door toenemende vervlechtingen van economische activiteiten ook steeds meer afhankelijkheden ontstaan (de vorming van deze organen is niet geheel zonder kritiek, omdat democratische - conform de huidige perceptie hiervan - controle van deze instituties moeilijk en slechts indirect mogelijk is).
"De paradox van de globalisering versus profileren van lokale identiteit"
Min of meer tegelijk met de aandacht voor globalisering is sprake van een opvallende profilering van lokale en streekgebonden eigenheden. Een zoekproces naar eigen identiteit en verschil met de omgeving. Naast de overvloed van overal verkrijgbare wereldproducten is er interesse voor lokale differentiatie met eigen gebiedsgebonden producten en processen. Waardoor een interessant dilemma ontstaat tussen plaatsgebonden en foot loose activiteiten en diensten.
Echter, als factoren zoals tijd en afstand in de wereld geen rol van betekenis meer spelen, er wereldwijde (ICT gestuurde en ondersteunde) netwerken ontstaan, andere wereldspelers, economische centra en machtsverhoudingen zich ontwikkelen, wat is dan nog de waarde van een nationaal perspectief? Het nationale perspectief gaat uit van een eigen domein, van waaruit men de wijde wereld intrekt en waarop men weer veilig kan terugvallen. Het laat zich vergelijken met het eiland-denken: het eiland of nationale domein met een stevige barrière of grens eromheen. Deze vorm van denken is in een globaliserende wereld te beperkt. Globalisering vraagt om te denken vanuit de veel grotere internationale ruimte met nieuwe samenhangen en internationale afhankelijkheden, met nieuwe kansen en risico's op een geheel andere schaal: een wereldschaal en wat mij betreft niet vanzelfsprekend zijnde een afspiegeling van de huidige staatkundige entiteiten