Heeft iemand een idee op welke manier kaliumiodide als chelator tegen een kwikvergiftiging werkt? Het schijnt dat kwik zich ook in de hersenen kan bevinden en dan moet de hersenbarrière toch gepasseerd worden?
KI werd al rond 1850 hiervoor gebruikt toen nogal wat mensen in Europa een kwikvergiftiging opliepen als ze met kwikverbindingen tegen oa. syfilis behandeld werden (al vanaf 1530 door Paracelsus gepropageerd). Rond die tijd ontstonden er ook discussies over de vraag of de symptomen van syfilis en kwikvergiftiging wel goed te onderscheiden waren/zijn.
- De ene groep (tegenstanders van het gebruik van kwikverbindingen) beweerde dat aangezien patiënten door KI van hun (vermeende syfilis-) symptomen genazen daarmee was aangetoond dat ze feitelijk een kwikvergiftiging hadden maar
- De andere groep (voorstanders) beweerde dat KI ook tegen de syfilis werkte zodat helemaal niet was aangetoond dat er sprake was van een kwikvergiftiging.
Allemaal verleden tijd. Wordt KI eigenlijk nog steeds als chelator tegen kwikvergiftiging gebruikt?