Hallo allemaal,
Ik heb een stuk uit Mein Kampf gelezen met als insteek de vraag:
Wat bezielde die man? Wat ging er in zijn hoofd om dat hij dacht dat hij iets goeds deed?
Het heeft me veel twijfel gekost om dit te posten omdat ik bang ben dat mensen mijn insteek niet snappen. Ik zou het fijn vinden als iemand mij kan helpen meedenken. Het is niet mijn bedoeling om de lezer te overtuigen van deze theorie, ik wil juist weten waarom deze theorie niet klopt, waar ik een denkfout maak. Ik hoop dat jullie mij hier bij kunnen helpen.
Noot vooraf:
Hitler had een theorie die voor hem helemaal klopte, zijn theorie klopte dan ook voor een groot gedeelte. Hij maakte alleen een fout om te denken dat zijn theorie helemaal klopte. Door dit niet te realiseren sloeg hij door naar het extremisme en is hij een gruwelijke man geworden. Dit zal ik proberen toe te lichten.
Door hier bewust van te zijn kun je er veilig over nadenken omdat je er rekening mee houdt dat je theorie niet klopt. Je kan het echter wel gebruiken om beter inzicht te krijgen in andere mensen en waarom die doen wat ze doen.
Het begon allemaal met een aantal vragen waar ik veel over nadacht.
Belangrijke vragen waren:
Waarom doen mensen wat ze doen?
In het geval van Hitler stelde ik mezelf de vraag: Wat bezielde die man? Wat ging er in zijn hoofd om dat hij dacht dat hij goed deed?
Hoe komt het dat elk mens een ander karakter heeft, hoe word deze gevormd?
Dit is belangrijk om te weten omdat als je dit weet je iedereen kunt beoordelen op wat zij denken, en niet op wat je denkt dat ze denken.
Daarna heb ik een aantal hypotheses gesteld en deze getest. Het probleem van een hypothese is alleen dat je nooit weet of je gelijk hebt. Je kan hem namelijk alleen testen, zelfs als het in 100% van de gevallen opgaat/klopt hoeft het nog niet waar te zijn. Er zijn namelijk dingen waar je geen rekening mee houdt omdat je kennis ontoereikend is.
Hypotheses:
De mens baseert zijn beslissingen op drie factoren namelijk: Verstand en Kennis?
Als een mens een verkeerde beslissing neemt heeft hij of niet genoeg verstand of niet genoeg kennis over de zaak. Als iemand een perfect verstand en alle kennis zou hebben kan deze geen foute beslissing maken. (het zou een God zijn, God is de uitbeelding van wat wij zien als de perfecte mens)
Als iedereen een perfect verstand zou hebben zou iedereen in elke situatie het juiste besluit nemen. De wereld zou “volmaakt” zijn. Iedereen zou op elke situatie op de zelfde manier reageren. Omdat iedereen op dezelfde manier op alles reageert zou ook iedereen ook begrijpen waarom iemand zo reageert en hij zal het respecteren omdat hij weet dat diegene de perfecte beslissing heeft genomen.
Doordat niemand een perfect verstand en oneindige kennis heeft kan niemand een perfecte beslissing maken. Toch moeten er continu beslissingen worden genomen. Waar baseert men die beslissing dan op?
Mensen denken over kwesties na. Ze wegen alle voor en nadelen af, maar hebben dan nog steeds geen zekerheid of ze de juiste beslissing nemen. Het punt is dat het ze toch een beslissing moeten nemen. Op dat moment ga je meningen vormen. Een mening baseer je op je verstand en kennis, je kunt hem goed onderbouwen, maar het is niet zeker of je gelijk hebt. Je kan alleen niet anders dan meningen vormen, omdat je geen volmaakte kennis en verstand hebt.
Kun je beslissingen nemen op ‘gevoel’?
Ligt aan de definitie van gevoel..
Wat is gevoel dan?
Mijn theorie is dat gevoel de afwezigheid is van verstand en kennis.
Uitleg:
Je denkt ergens over na. Je weegt alle voor en nadelen af, maar omdat je maar beperkte kennis en verstand hebt kun je dus geen perfecte oplossing verzinnen. Je kiest op dat moment wat voor jou ‘gevoel’ de beste oplossing is.
Je gevoel probeert de afwezigheid van verstand en kennis over een kwestie op te lossen.
Gevoel bestaat uit meningen. Je hebt niet genoeg verstand en kennis om een beslissing te nemen, dus je vult het aan met meningen. Deze meningen komen uit je omgeving en/of ervaring uit het verleden. Het zijn feiten waar je niet zeker van bent. Daarom is het voor veel mensen (hoe dommer hoe vaker) zo belangrijk om meningen te vragen. Ze kunnen hierdoor namelijk met een tekort aan kennis toch een beslissing nemen.
Tot zover nog geen probleem. Het word pas een probleem als je een mening als feit gaat zien.
Wat heeft dit met Hitler te maken?
In zijn boek geeft hij precies aan waarom er dingen fout gaan. Namelijk zodra mensen dingen op meningen(gevoel) gaan baseren en niet op kennis en verstand. Hij geeft telkens aan dat mensen niet genoeg nadenken maar zomaar iets aannemen. Dit zie je heel goed in zijn afkeer tegen het chauvinisme (de franse denkwijze) Hij is er boos over dat mensen zomaar alles aannemen, terwijl hij weet dat het chauvinisme niet perfect is. Het Duitse systeem is veel beter, omdat hij dit opbouwt op basis van verstand en kennis. Hij wil het hele land zo functioneel mogelijk maken. Hij wil een übermensch creëren.
Quote van Hitler pag 34.:
“Want wat wij altijd een chauvinistische opvoeding noemen, b.v. die van het Franse volk, is in wezen niets anders, dan dat er buitengewoon de nadruk wordt gelegd op de grootheid van Frankrijk op alle gebieden van de cultuur, of zoals de Fransman pleegt te zeggen, „civilisatie”.
De jonge Fransman wordt immers niet tot objectiviteit opgevoed, maar tot het meest subjectieve inzicht, dat men zich maar denken kan, voorzover het er althans om gaat, de betekenis van de politieke en culturele grootheid van zijn vaderland tot hem te doen doordringen. Deze opvoeding zal zich daarbij altijd dienen te beperken tot algemene, zeer belangrijke gezichtspunten, die, zo nodig door eindeloze herhaling, in het gevoel en geheugen van het volk moeten worden geprent.”
Wat is een übermensch?
De übermensch doet alles op basis van verstand en kennis. Iedereen maakt de perfecte beslissing. Nu kom ik alleen op een gevaarlijk punt, namelijk: De perfecte beslissing is altijd in eigenbelang. Je doet iets alleen als je er iets voor terugkrijgt. Dit zal bijna niemand begrijpen, bijna iedereen zal het zelfs ontkennen omdat het tegen je “gevoel” ingaat. Doordat iedereen alles uit eigen belang doet zal ook niemand ruzie zoeken en heb je wereldvrede.
Waarom zou de perfecte mens dan geen ruzie meer zoeken?
Omdat dat niet in eigen belang is. Een ruzie ontstaat doordat iemand een gebrek aan kennis of verstand heeft over een zaak. Dat gebrek aan kennis/verstand vult hij op met gevoel. En gevoel bestaat dus uit meningen. Je baseert je ruzie dus niet meer op je pure verstand en je kennis.
Wat probeerde Hitler te bereiken?
Hij probeerde de perfecte mens te creëren. Hij besefte dat als hij het “gevoel” gedeelte van de mens bij iedereen hetzelfde kan maken, er geen reden meer is om ruzie te maken. Dit zou ook het geval zijn. Want iedereen zou dezelfde mening hebben. En er is dan dus geen reden tot ruzie.
Wat hij dus deed is het gevoelsstuk van de mens beïnvloeden. Dit deed hij door middel van het nationalisme. Het Duitse rijk was enorm gericht op discipline, opvoeding en straf. Dat is de enige manier om alle meningen van alle Duitsers te verenigen en ze éénzelfde gevoel te geven. Hoe meer het gevoelsgedeelte van mensen hetzelfde werd, hoe dichter hij bij de übermensch kwam. Hij was een geweldig redenaar, daardoor kwam hij hier heel ver in. Als je naar het Duitse leger kijkt zie je bijna een robotleger. Meningen waren absoluut niet gewenst, als je namelijk je mening liet horen bracht je de eenheid van meningen in gevaar. Daarom duldde Hitler ook absoluut geen tegenspraak.
Wat hij niet beseft is dat als iedereen perfect zou zijn, ook iedereen exact hetzelfde zou zijn. Om dit duidelijk te maken moet je snappen hoe iemands persoonlijkheid werkt.
Wat ging er mis?
Je karakter word gevormd door de combinatie van verstand/kennis en gevoel. Hier kun je een balans in trekken. De ideale übermensch zou 100% verstand/kennis hebben en 0% gevoel. Deze mens zou alleen maar perfecte beslissingen in eigen belang maken. Hij zou geen liefde of iets dergelijks kennen. Bij liefde schakel je je verstand namelijk deels uit, en neem je beslissingen puur op gevoel. Denk aan de uitspraak: “liefde maakt blind”
Dat is heel logisch, want je maakt uiteindelijk de afweging tussen gevoel en verstand, en laat je gevoel winnen omdat je gevoel de leegte van het gebrek aan kennis/verstand opvult. Als je iemand beter leert kennen neemt je kennis over diegene toe, en als je er achter komt dat iemand *saai* is, dus niet op hetzelfde niveau zit qua kennis/verstand neemt je gevoel voor diegene ook af.
Nu zie je ook waar het bij Hitler fout ging. Namelijk op pagina 64 waar hij toegeeft aan zijn gevoel, op het moment gaat hij dus van verstand en kennis over op gevoel en meningen. En hij maakt de fout door zijn mening als feit te zien. Zodra je van een mening een feit maakt is dat dus jou overtuiging. Als je eenmaal een overtuiging hebt doe je ook geen moeite meer om na te denken of jou mening wel waar is. Hoe meer mensen tegen jou overtuiging in gaan hoe stelliger je word. Daardoor kan je verklaren waarom Hitler zo extremistisch werd.