Membraanwerking in platen

[Beunhaas]

Beste forumgenoten,

Inklemmingen kunnen in experimenteel onderzoek op verschillende manieren worden gerealiseerd. Voor proeven op betonplaten worden volgende methodes toegepast:

- inklemming door het proefstuk te voorzien van een stijve aangestorte betonnen balk die de plaat omringd.

-inklemming door de plaat te omringen met een torsiestijf profiel (koker) welke met mortel en deuvels wordt verbonden met de plaat.

-inklemming door een klem toe te passen.

Al deze methodes hebben het nadeel hebben dat horizontale vervorming vd plaat vrijwel niet mogelijk is door het omringende stijve frame/balken. Hierdoor wordt membraanwerking (drukboog in proefstuk / zeilwerking) in de kaart gespeeld waardoor de plaat zich sterker gedraagt dan gewenst.

Om dit te voorkomen is het idee om een plaat toe te passen met een overstek welke wordt ondersteund door rolopleggingen. Vervolgens wordt een belasting toegepast op het overstek om de inklemming te simuleren. Klopt het dat membraanwerking op deze manier minder plaatsvindt dan eerder genoemde methodes?